Grażdanskaja Oborona

Grażdżanskaja Oborona

Jegor Letow, lider zespołu (2007)
Rok założenia	1984
Pochodzenie	ZSRR
Gatunek	punk rock, post-punk, psychedelic rock, noise rock, garage rock
Aktywność	1984–2008
Wydawnictwo	HOR-Music
Skład
Jegor Letow, Natalia Czumakowa, Aleksander Czesnakow, Paweł Pieretolczin
Współpracownicy
Janka Diagilewa
Strona internetowa

Grażdanskaja Oborona (skr. Gr.Ob., Гр. Об., ros. Гражданская оборона) – jeden z pierwszych i najbardziej znanych rosyjskich zespołów punkowych. Nazwa Grażdanskaja Oborona oznacza „Obrona Cywilna”. Skrót od nazwy zespołu – „Gr. Ob.” wymawiany jest identycznie jak rosyjskie słowo grob (co w tłumaczeniu na język polski oznacza „trumnę”).

Brzmienie

Piosenki Gr. Ob. składają się głównie ze zniekształconych dźwięków gitar elektrycznych, prostych linii basu oraz głębokiego i pełnego energii głosu Letowa.

Skład

• Jegor Letow (Егор Летов) – wokal, gitara;
• Natalia Czumakowa (Наталья Чумакова) – bas, klawisze;
• Aleksander Czesnakow (Александр Чеснаков) – gitara;
• Paweł Pieretolczin (Павел Перетолчин) – perkusja.

Historia

Grupa została założona przez młodego sowieckiego dysydenta Jegora Letowa w Omsku 8 grudnia 1984. Pierwszy skład stanowili:

• Jegor Letow – wokalista, perkusista
• Konstantin Riabinow (Константин Рябинов) – basista
• Andrej Babienko (Андрей Бабенко, ps. Boss) – gitarzysta w 1985 opuścił grupę.

W tym czasie rosyjska muzyka alternatywna stała nad krawędzią. Rockowe zespoły takie, jak Aquarium, Kino czy Maszina Wriemeni były bardzo popularne, jednak punk rock był w ZSRR nowym gatunkiem muzyki w obrębie kultury alternatywnej. Gr.Ob. był jedynym zespołem, który zapełnił tę niszę i nadal ma wielką rzeszę fanów, wielbicieli i naśladowników. Zainspirował setki późniejszych sowieckich i rosyjskich zespołów punkrockowych.

Materiałem na pierwsze dwie płyty («Поганая молодёжь» i «Оптимизм») były wczesne utwory z lat 1982–1985, jednak grupie nie udało się ich nagrać 1985 z powodu prześladowań jakich doznawali jej członkowie ze strony KGB: Riabinow został powołany do wojska, Letow został przymusowo osadzony w szpitalu psychiatrycznym. Dwa pierwsze albumy zostały jednak później częściowo odtworzone, częściowo nagrane na nowo w 1989 roku.

Aż do upadku Związku Radzieckiego, Gr. Ob. postrzegany był jako zespół antysowiecki. W swoich głęboko symbolicznych tekstach Letow często opowiadał się przeciwko militaryzmowi, dyktaturze, sowieckiemu systemowi politycznemu, oraz wojnie w Afganistanie. Z tego powodu, muzyka zespołu była cenzurowana i zakazana. Letow i jego koledzy z zespołu spędzili wiele lat w ukryciu, nagrywając piosenki w kuchniach i piwnicach w mieszkaniach przyjaciół. W tych czasach albumy Gr. Ob. były wydawnictwem podziemnym. Mimo silnej cenzury i prześladowań (Letowa osadzono w szpitalu psychiatrycznym, gdzie na skutek terapii na pewien czas stracił wzrok) grupa wystąpiła na kilku festiwalach rockowych (najsłynniejszy koncert odbył się w Nowosybirsku w 1987). W 1987 Letow związał się z poetką i basistką Janką Diagilewą, która dołączyła do zespołu. W 1989 samobójstwo popełnił gitarzysta zespołu Dmitrij Seliwanow. W maju 1991 w jego ślady poszła Diagilewa. O jej śmierć środowisko muzyczne obwiniało Letowa, który zawiesił działalność Gr. Ob. W 1994 związał się ze środowiskiem Eduarda Limonowa i reaktywował zespół, który dzięki patriotycznym tekstom stał się obiektem uwielbienia rosyjskich narodowych-bolszewików. Zespół jest aktywny do dziś.

Jegor Letow zmarł 19 lutego 2008 roku na niewydolność dróg oddechowych, podczas snu w swoim domu w Omsku.

Wiele współczesny zespołów takich, jak Cziż, Wopli Widoplasowa, czy Smysłowyje Galucynacyi wydają płyty w hołdzie Gr. Ob. z coverami piosenek zespołu.

Dyskografia

W dyskografii grupy oprócz zwykłych płyt studyjnych znajdują się płyty koncertowe, zbiory bonus tracków i reedycje. Przykładowo z nagrań z lat 1988 i 1989 niepublikowanych lub publikowanych na singlach złożono płytę Тошнота, a płyty Солнцеворот (przesilenie słoneczne) i Невыносимая легкость бытия (nieznośna lekkość bytu) na potrzeby digitalizacji zostały po kilku latach wydane jako Лунный Переворот (przesilenie księżycowe) i Сносная Тяжесть Небытия (znośna ciężkość niebytu).

• Zacziem sniatsja sny (Зачем снятся сны) (2007)
• Reanimacija (Реанимация) (2005)
• Dołgaja sczastliwaja żizń (Долгая счастливая жизнь) (2004)
• Tribiut, czast’ 2 (Трибьют, часть 2) (2003)
• Zwiezdopad (Звездопад) (2002)
• Łuczszeje (Лучшее) (2002)
• Swoboda (Свобода) (koncert w Ułan Bator, 2002)
• Liegendy russkogo roka (Легенды русского рока) (2001)
• Tribiut (Трибьют) (2001)
• Russkij proryw w Lieningradie (Русский прорыв в Ленинграде) (1999)
• Koncert (Концерт) (1997)
• Niewynosimaja legkost bytija (Невыносимая легкость бытия) (1997)
• Sołnceworot (Солнцеворот) (1997)
• Russkoe pole ekspierimientow (Русское поле экспериментов) (1994)
• Instrukcija po wyżiwaniju (Инструкция по выживанию) (1990)
• Pesni radosti i sczastia (Песни радости и счастья) (1989)
• Tosznota (Тошнота) (1988/1989)
• Wsio idiot po płanu (Все идет по плану) (1988)
• Niekrofilija (Некрофилия) (1987)
• Totalitarizm (Тоталитаризм) (1987)
• Choroszo! (Хорошо!) (1987)
• Krasnyi albom (Красный альбом) (1986)
• Mysziełowka (Мышеловка) (1986)
• Optimizm (Оптимизм) (1985)
• Poganaja mołodioż (Поганая молодежь) (1985)

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona zespołu (w języku rosyjskim). gr-oborona.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-10)].
• Strona zespołu (w języku rosyjskim)