Grzegorz Sołogub

Grzegorz Sołogub
George
	5 zwycięstw
	kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1918 ; Mołodeczno na Wileńszczyźnie
Data i miejsce śmierci	25 listopada 1986 ; Anglia
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego; RAF
Jednostki	dywizjon 317; dywizjon 306
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia

Grzegorz Sołogub, Grzegorz Sołłogub^[1] (ur. 10 maja 1918 w Mołodecznie na Wileńszczyźnie, zm. 25 listopada 1986^[1] w Anglii) – kapitan pilot Wojska Polskiego II RP, kapitan (ang. Flight Lieutnant) Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski II wojny światowej.

Życiorys

Był najmłodszym z ośmiorga dzieci Andrzeja Sołoguba, byłego oficera carskiej armii. W 1938 roku, po ukończeniu Gimnazjum Humanistycznego w Mołodecznie, został przyjęty do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie (niedoszła XIV promocja)^[2]. W czasie kampanii wrześniowej został ewakuowany przez Rumunię i Francję do Anglii (18 lutego 1940 roku). Odmówił złożenia przysięgi królowi brytyjskiemu i został odesłany do Francji. Po upadku Francji drugi raz przybył do Wielkiej Brytanii (27 czerwca 1940), gdzie otrzymał numer służbowy 783647. Od kwietnia 1941 w dywizjonie 317^[3]. Od 26 maja 1941 roku do 306 dywizjonu myśliwskiego „Toruńskiego”. Awansowany 1 października 1941, otrzymał nowy numer służbowy P-1624. 21 kwietnia 1943 został instruktorem w 58 OTU, a następnie w 61 OTU. 20 października 1943 powrócił do dywizjonu 306. Od 9 lipca 1944 do 20 grudnia 1944 latał w dywizjonie 302, by następnie powrócić do dywizjonu 306, w którym 5 stycznia 1945 objął dowództwo eskadry B.

Po wojnie i demobilizacji pozostał na emigracji. Kupił farmę w Mitcheldean i został farmerem. Zmarł 25 listopada 1986 i został pochowany w Cinderford, Gloucestershire.

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana zajmuje 40. pozycję z wynikiem 5 zestrzeleń pewnych i 1 prawdopodobnie.

Chronologiczny wykaz zwycięskich walk powietrznych^[1]^[4]:

Zestrzelenia pewne:

Bf 109 – 27 września 1941 (pilotował Spitfire Vb nr AB823 UZ-Y, operacja "Circus 103")
2 Bf 109 – 16 kwietnia 1942 (pilotował Spitfire Vb nr AA847 UZ-V)
Bf 109 – 7 czerwca 1944 (pilotował Mustanga III nr FX873 UZ-T)
Fw 190 – 23 czerwca 1944 (pilotował Mustanga III nr FZ149 UZ-W)

Zestrzelenia prawdopodobne:

Bf 109 – 30 grudnia 1941 (pilotował Spitfire Vb UZ-O)^[5]

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 10305^[6]
czterokrotnie Krzyż Walecznych
brytyjski Distinguished Flying Cross

Przypisy

↑ ^a ^b ^c biografia na aviatonart. [dostęp 2014-05-04]. (ang.).
↑ niedoszła XIV promocja Szkoły Orląt. [dostęp 2014-05-04]. (pol.).
↑ lista pilotów dywizjonu 317. [dostęp 2014-05-04]. (ang.).
↑ zwycięstwa w 306 dywizjonie. s. 1. [dostęp 2014-05-04]. (pol.).
↑ brak potwierdzenia ma na polishairforce.pl
↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 506 .

Bibliografia

Piotr Sikora, Grzegorz Sołogub – Sześć dni polskiego ASA, Stratus 2012, ISBN 978-83-89450-56-2, stron: 120

Linki zewnętrzne

Lotnictwo z szachownicą nr 42. [dostęp 2014-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-18)]. (pol.).
zdjęcie z jesieni 1942 roku. s. 1. [dostęp 2014-05-04]. (pol.).
zdjęcia z dywizjonu 306. [dostęp 2014-05-04]. (ang.).

[aviat-1] rafia na aviatonart. [dostęp 2014-05-04]. (ang.).

[absolw-2] szła XIV promocja Szkoły Orląt. [dostęp 2014-05-04]. (pol.).

[Dyw317-3] sta pilotów dywizjonu 317. [dostęp 2014-05-04]. (ang.).

[zwyc-4] zwycięstwa w 306 dywizjonie. s. 1. [dostęp 2014-05-04]. (pol.).

[5] rak potwierdzenia ma na polishairforce.pl

[6] ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 506 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]