Guillermo Coria

Guillermo Coria

Państwo	Argentyna
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1982 Rufino
Wzrost	175 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	2000
Zakończenie kariery	28 kwietnia 2009
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	9
Najwyżej w rankingu	3 (3 maja 2004)
Australian Open	4R (2003, 2005)
Roland Garros	F (2004)
Wimbledon	4R (2005)
US Open	QF (2003, 2005)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	183 (1 marca 2004)
Australian Open	2R (2003)
Wimbledon	2R (2004)

Guillermo Sebastián Coria (ur. 13 stycznia 1982 w Rufino) – argentyński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

Coria jest praworęcznym specjalistą od gry na nawierzchni ceglanej. Jego tenis opiera się na regularności uderzeń (bekhend oburęczny), a także precyzji minięć i dobrej obronie. Coria zyskał sobie przydomek El Mago ze względu na widowiskowość i fantazję na korcie.

Odnosił sukcesy jako junior – wygrał grę pojedynczą na French Open w 1999 roku (pokonał w finale Davida Nalbandiana) oraz grę podwójną na Wimbledonie (w parze z Nalbandianem). W 1997 wygrał prestiżowy juniorski turniej Orange Bowl do lat 16, w 1998 przegrał w finale Orange Bowl do lat 18 z Rogerem Federerem.

Od 2000 tenisista zawodowy. Pierwsze znaczące sukcesy odniósł w 2001, awansując do finału turnieju na Majorce i wygrywając turniej w Viña del Mar. W 2002 przegrał w finale w Costa Do Sauipe.

Szereg sukcesów Coria odniósł w 2003. Był w finałach w Buenos Aires oraz w Monte Carlo, a także wygrał pięć turniejów – Hamburg, Bazylea, Kitzbühel, Sopot i Stuttgart (korty otwarte). Doszedł do półfinału French Open (pokonał m.in. Andre Agassiego, uległ Martinowi Verkerkowi) i ćwierćfinału US Open (przegrał z Agassim); w Australian Open dotarł do IV rundy. Wyniki te zapewniły mu pozycję w czołowej dziesiątce rankingu światowego (zakończył rok jako nr 5.) i występ w kończącym sezon turnieju Tennis Masters Cup, w którym odpadł na etapie meczów grupowych (uległ Rainerowi Schüttlerowi i Andy’emu Roddickowi, pokonał Juana Carlosa Ferrera).

W 2004 wygrał m.in. turnieje w Buenos Aires i Monte Carlo, awansował ponadto do finału w Miami i Hamburgu. W maju 2004 zaliczany był do grona faworytów jedynego turnieju wielkoszlemowego na nawierzchni ziemnej, French Open. Bez straty seta awansował do półfinału, w którym pokonał Tima Henmana w czterech partiach. W finale uległ Gastónowi Gaudio. Mecz finałowy miał dramatyczny przebieg; pierwsze dwa sety wygrał Coria (6:0, 6:3), w trzecim lepszy okazał się Gaudio. Na początku czwartej partii Coria doznał kontuzji, która uniemożliwiła mu bieganie; po skorzystaniu z pomocy medycznej Coria kontynuował jednak pojedynek i wyszedł na prowadzenie w decydującym, piątym secie. Serwował na wygranie meczu przy stanie 5:4 i 6:5, jednak dwukrotnie Gaudio wyrównywał (przy stanie 6:5 Coria nie wykorzystał dwóch piłek meczowych). Ostatecznie Gaudio triumfował 0:6, 3:6, 6:4, 6:1, 8:6. Tego roku Coria dotarł do finału turnieju na kortach trawiastych w ’s-Hertogenbosch; w decydującej rozgrywce uległ Michaëlowi Llodrze. Na koniec sezonu ponownie zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup, ale odpadł po serii porażek w meczach grupowych. Występ w Tennis Masters Cup był pierwszym po kilkumiesięcznej przerwie spowodowanej kontuzją.

W roku 2005 Coria wygrał turniej z cyklu ATP w Umagu pokonując 6:2, 4:6, 6:2 Carlosa Moyę. Osiągnął IV rundę Australian Open (uległ Nalbandianowi), dotarł do finału w Monte Carlo, który przegrał 3:6, 1:6, 6:0, 5:7 z Rafaelem Nadalem. Tenisiści spotkali się ponownie w finale w Rzymie wygranym 6:4, 3:6, 6:3, 4:6, 7:6(6) przez Nadala. W dalszej części sezonu Coria awansował do ćwierćfinału w Hamburgu (przegrał z Rogerem Federerem), osiągnął IV rundę French Open ulegając Nikołajowi Dawydience oraz Wimbledonu przegrywając z Andym Roddickiem. Podczas US Open dotarł do ćwierćfinału, gdzie poniósł porażkę Robbym Gineprim. Kolejny finał osiągnął w Pekinie spotykając się ponownie z Nadalem (porażka 7:5, 1:6, 2:6). Na zakończenie sezonu wystąpił w Tennis Masters Cup odpadając w fazie grupowej.

W 2006 Argentyńczyk osiągnął III rundę w Australian Open (porażka z Sébastienem Grosjeanem). W połowie kwietnia dotarł do ćwierćfinału turnieju w Monte Carlo, jednak po raz kolejny w karierze nie sprostał Nadalowi, przegrywając 2:6, 1:6. Tego roku zabrakło go na wielkoszlemowych imprezach French Open i Wimbledonu. Pierwszy w sezonie półfinał z udziałem Argentyńczyka miał miejsce w Amersfoort, jednak mecz o finał przegrał z Novakiem Đokoviciem. Z powodu kontuzji odpadł w I rundzie US Open z Ryanem Sweetingiem.

Dnia 22 października 2007 roku Guillermo Coria powrócił do gry po ponad rocznej przerwie spowodowanej kontuzjami. Startował w imprezie ATP Challenger Tour w Belo Horizonte, gdzie w I rundzie skreczował po przegranym 1 secie z Juanem Pablem Brzezickim.

Na korty powrócił pod koniec stycznia 2008 w Viña del Mar, jednak przegrał w I rundzie z Pablem Cuevasem. Pierwszy wygrany mecz Argentyńczyka po rocznej przerwie miał miejsce w Costa do Sauipe, gdzie pokonał w I rundzie Francesca Aldiego 6:4, 7:5, jednak w II przegrał z Filippem Volandrim 1:6, 2:6. Od tej pory Coria pojawił się w kilku turniejach ATP Challenger Tour oraz w Barcelonie, gdzie odpadł z Tejmurazem Gabaszwilim.

Dnia 28 kwietnia 2009 roku Coria zakończył karierę sportową.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda Wielki Szlem (0–1) Igrzyska olimpijskie (0–0) Tennis Masters Cup (0–0) ATP Masters Series (2–5) ATP International Series Gold (2–0) ATP International Series (5–5)

Wygrane według nawierzchni Twarda (0–3) Ceglana (8–7) Trawiasta (0–1) Dywanowa (1–0)

Gra pojedyncza (9–11)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	18 lutego 2001	Viña del Mar	Ceglana	Gastón Gaudio	4:6, 6:2, 7:5
Finalista	1.	6 maja 2001	Majorka	Ceglana	Alberto Martín	3:6, 6:3, 2:6
Finalista	2.	15 września 2002	Costa do Sauipe	Twarda	Gustavo Kuerten	7:6(4), 5:7, 6:7(2)
Finalista	3.	23 lutego 2003	Buenos Aires	Ceglana	Carlos Moyá	3:6, 6:4, 4:6
Finalista	4.	20 kwietnia 2003	Monte Carlo	Ceglana	Juan Carlos Ferrero	2:6, 2:6
Zwycięzca	2.	18 maja 2003	Hamburg	Ceglana	Agustín Calleri	6:3, 6:4, 6:4
Zwycięzca	3.	20 lipca 2003	Stuttgart	Ceglana	Tommy Robredo	6:2, 6:2, 6:1
Zwycięzca	4.	27 lipca 2003	Kitzbühel	Ceglana	Nicolás Massú	6:1, 6:4, 6:2
Zwycięzca	5.	3 sierpnia 2003	Sopot	Ceglana	David Ferrer	7:5, 6:1
Zwycięzca	6.	26 października 2003	Bazylea	Dywanowa (hala)	David Nalbandian	walkower
Zwycięzca	7.	22 lutego 2004	Buenos Aires	Ceglana	Carlos Moyá	6:4, 6:1
Finalista	5.	4 kwietnia 2004	Miami	Twarda	Andy Roddick	7:6(2), 3:6, 1:6, krecz
Zwycięzca	8.	25 kwietnia 2004	Monte Carlo	Ceglana	Rainer Schüttler	6:2, 6:1, 6:3
Finalista	6.	16 maja 2004	Hamburg	Ceglana	Roger Federer	6:4, 4:6, 2:6, 3:6
Finalista	7.	6 czerwca 2004	French Open, Paryż	Ceglana	Gastón Gaudio	6:0, 6:3, 4:6, 1:6, 6:8
Finalista	8.	20 czerwca 2004	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Michaël Llodra	3:6, 4:6
Finalista	9.	17 kwietnia 2005	Monte Carlo	Ceglana	Rafael Nadal	3:6, 1:6, 6:0, 5:7
Finalista	10.	8 maja 2005	Rzym	Ceglana	Rafael Nadal	4:6, 6:3, 3:6, 6:4, 6:7(6)
Zwycięzca	9.	31 lipca 2005	Umag	Ceglana	Carlos Moyá	6:2, 4:6, 6:2
Finalista	11.	18 września 2005	Pekin	Twarda	Rafael Nadal	7:5, 1:6, 2:6

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

Turniej	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	Wygrane turnieje	Bilans w turnieju
Australian Open	–	2R	–	4R	1R	4R	3R	–	–	0 / 5	9–5
French Open	2R	1R	3R	SF	F	4R	–	–	1R	0 / 7	17–7
Wimbledon	–	1R	–	1R	2R	4R	–	–	–	0 / 4	4–4
US Open	–	–	3R	QF	–	QF	1R	–	–	0 / 4	10–4
Wygrane turnieje	0 / 1	0 / 3	0 / 2	0 / 4	0 / 3	0 / 4	0 / 2	–	0 / 1	0 / 20	N/A
Bilans spotkań	1–1	1–3	4–2	12–4	7–3	13–4	2–2	–	0–1	N/A	40–20

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-21]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-21]  (ang.).