Przejdź do zawartości

Gustavo Kuerten

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gustavo Kuerten
Ilustracja
Państwo

 Brazylia

Data i miejsce urodzenia

10 września 1976
Florianópolis

Wzrost

190 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1995

Zakończenie kariery

25 maja 2008

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

20

Najwyżej w rankingu

1 (4 grudnia 2000)

Australian Open

3R (2004)

Roland Garros

W (1997, 2000, 2001)

Wimbledon

QF (1999)

US Open

QF (1999, 2001)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

8

Najwyżej w rankingu

38 (13 października 1997)

Australian Open

QF (1999)

Roland Garros

QF (1998)

Wimbledon

1R (1999, 2000)

US Open

1R (1997, 2003, 2004)

Strona internetowa

Gustavo Kuerten (ur. 10 września 1976 we Florianópolis) − brazylijski tenisista, trzykrotny triumfator wielkoszlemowego French Open w grze pojedynczej, przez 43 tygodnie lider rankingu singlowego ATP, reprezentant Brazylii w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Wyróżnienia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

W 1999 Kuerten otrzymał wyróżnienie Prêmio Brasil Olímpico, które jest najważniejszą nagrodą sportową w Brazylii[1]. Został także sportowcem roku w Brazylii w latach 1999−2000, a spośród nagród ATP zdobył w 2000 tytuł tenisisty roku i w 2003 Arthur Ashe Humanitarian Award[1][2]. W połowie lipca 2012 Kuerten został włączony do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[3]. W 2016 federacja ITF uhonorowała Kuertena Philippe Chatrier Award[4]. Brał także udział w ceremonii otwarcia igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro (2016) wnosząc znicz olimpijski na Maracanę[5].

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Kuerten startując w gronie juniorów zdołał wywalczyć mistrzostwo we French Open w 1994 roku, podczas rozgrywek gry podwójnej, partnerując Nicolásowi Lapenttiemu. W 1995 roku tenisista brazylijski rozpoczął karierę zawodową.

W 1997 odniósł zwycięstwo w wielkoszlemowym turnieju French Open, eliminując po drodze m.in. kilku byłych triumfatorów – Thomasa Mustera, Jewgienija Kafielnikowa, a w finale wynikiem 6:3, 6:4, 6:2 Sergiego Bruguerę. Kuerten stał się tym samym pierwszym najniżej sklasyfikowanym w historii zwycięzcą turnieju (startował jako 66. zawodnik) oraz pierwszym Brazylijczykiem, który wygrał rozgrywki tej kategorii[6].

Sezon 2000 Brazylijczyk zakończył jako pierwszy tenisista z Ameryki Południowej na 1. pozycji w rankingu ATP w erze open[7]. Do tego sukcesu przyczyniło się ponowne zwycięstwo we French Open, triumf w kończącym rok turnieju ATP Finals i wygrana w imprezie rangi ATP Masters Series w Hamburgu.

Kolejny sezon Kuerten zakończył na 2. pozycji w zestawieniu singlowym ATP. W czerwcu obronił tytuł na kortach French Open pokonując w finale Àlexa Corretję[8]. Dodatkowo tenisista brazylijski zwyciężył w prestiżowych zawodach ATP Masters Series w Monte Carlo i Cincinnati i trzech niżej notowanych turniejach.

Od 2002 roku Kuerten zaczął zmagać się z licznymi kontuzjami. M. in. w lutym 2002 roku przeszedł artroskopię prawego stawu biodra[9]. Podobną operację przeszedł dwa lata później[10]. Pomimo problemów zdrowotnych wygrał pomiędzy latami 2002–2004 cztery singlowe turnieje.

W latach 1996–2007 Kuerten reprezentował Brazylię w Pucharze Davisa. W 2000 roku przyczynił się do awansu zespołu do półfinału rozgrywek, gdzie Brazylijczycy ostatecznie ulegli Francji 3:2. Łącznie, w występach singlowych i deblowych rozegrał w barwach narodowych pięćdziesiąt dwa pojedynki, z których trzydzieści cztery wygrał.

Dnia 25 maja 2008 Kuerten roku zakończył karierę po przegranym meczu w 1 rundzie French Open z Paulem-Henrim Mathieu[11]. Łącznie Brazylijczyk triumfował w dwudziestu turniejach singlowy i osiągnął dziewięć finałów, natomiast w deblu zwyciężył w ośmiu turniejach i dotarł do dwóch finałów. Na szczycie singlowej listy rankingowej znajdował się przez czterdzieści trzy tygodnie.

Kuerten jest pochodzenia niemiecko-polsko-austriackiego[12].

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (20–9)

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem (3–0)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup (1–0)
ATP Masters Series (5–5)
ATP International Series Gold (4–1)
ATP International Series (7–3)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (6–4)
Ceglana (14–4)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (0–1)


Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 8 czerwca 1997 French Open, Paryż (1) Ceglana Hiszpania Sergi Bruguera 6:3, 6:4, 6:2
Finalista 1. 15 czerwca 1997 Bolonia Ceglana Hiszpania Félix Mantilla 6:4, 2:6, 1:6
Finalista 2. 3 sierpnia 1997 Montreal Twarda Stany Zjednoczone Chris Woodruff 5:7, 6:4, 3:6
Zwycięzca 2. 26 lipca 1998 Stuttgart (1) Ceglana Słowacja Karol Kučera 4:6, 6:2, 6:4
Zwycięzca 3. 4 października 1998 Majorka Ceglana Hiszpania Carlos Moyá 6:7(5), 6:2, 6:3
Zwycięzca 4. 25 kwietnia 1999 Monte Carlo (1) Ceglana Chile Marcelo Ríos 6:4, 2:1 krecz
Zwycięzca 5. 16 maja 1999 Rzym Ceglana Australia Patrick Rafter 6:4, 7:5, 7:6(6)
Zwycięzca 6. 5 marca 2000 Santiago Ceglana Argentyna Mariano Puerta 7:6(3), 6:3
Finalista 3. 2 kwietnia 2000 Miami Twarda Stany Zjednoczone Pete Sampras 1:6, 7:6(2), 6:7(5), 6:7(8)
Finalista 4. 14 maja 2000 Rzym Ceglana Szwecja Magnus Norman 3:6, 6:4, 4:6, 4:6
Zwycięzca 7. 21 maja 2000 Hamburg Ceglana Rosja Marat Safin 6:4, 5:7, 6:4, 5:7, 7:6(3)
Zwycięzca 8. 11 czerwca 2000 French Open, Paryż (2) Ceglana Szwecja Magnus Norman 6:2, 6:3, 2:6, 7:6(6)
Zwycięzca 9. 20 sierpnia 2000 Indianapolis Twarda Rosja Marat Safin 3:6, 7:6(2), 7:6(2)
Zwycięzca 10. 3 listopada 2000 Tennis Masters Cup, Lizbona Twarda (hala) Stany Zjednoczone Andre Agassi 6:4, 6:4, 6:4
Zwycięzca 11. 25 lutego 2001 Buenos Aires Ceglana Argentyna José Acasuso 6:1, 6:3
Zwycięzca 12. 4 marca 2001 Acapulco Ceglana Hiszpania Galo Blanco 6:4, 6:2
Zwycięzca 13. 22 kwietnia 2001 Monte Carlo (2) Ceglana Maroko Hiszam Arazi 6:3, 6:2, 6:4
Finalista 5. 13 maja 2000 Rzym Ceglana Hiszpania Juan Carlos Ferrero 6:3, 1:6, 6:2, 4:6, 2:6
Zwycięzca 14. 10 czerwca 2001 French Open, Paryż (3) Ceglana Hiszpania Àlex Corretja 6:7(3), 7:5, 6:2, 6:0
Zwycięzca 15. 22 lipca 2001 Stuttgart (2) Ceglana Argentyna Guillermo Cañas 6:3, 6:2, 6:4
Zwycięzca 16. 12 sierpnia 2001 Cincinnati Twarda Australia Patrick Rafter 6:1, 6:3
Finalista 6. 19 sierpnia 2001 Indianapolis Twarda Australia Patrick Rafter 2:4 krecz
Zwycięzca 17. 15 września 2002 Costa do Sauipe (1) Twarda Argentyna Guillermo Coria 6:7(4), 7:5, 7:6(2)
Finalista 7. 13 października 2002 Lyon Dywanowa (hala) Francja Paul-Henri Mathieu 6:4, 3:6, 1:6
Zwycięzca 18. 12 stycznia 2003 Auckland Twarda Słowacja Dominik Hrbatý 6:3, 7:5
Finalista 8. 16 marca 2003 Indian Wells Twarda Australia Lleyton Hewitt 1:6, 1:6
Zwycięzca 19. 26 października 2003 Petersburg Twarda (hala) Armenia Sarkis Sarksjan 6:4, 6:3
Finalista 9. 15 lutego 2004 Viña del Mar Ceglana Chile Fernando González 5:7, 4:6
Zwycięzca 20. 29 lutego 2004 Costa do Sauipe (2) Ceglana Argentyna Agustín Calleri 3:6, 6:2, 6:3

Gra podwójna (8–2)

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem (0–0)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup (0–0)
ATP Masters Series (0–1)
ATP International Series Gold (2–0)
ATP International Series (6–1)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (1–1)
Ceglana (7–0)
Trawiasta (0–0)
Dywanowa (0–1)
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy w finale Wynik finału
Zwycięzca 1. 10 listopada 1996 Santiago (1) Ceglana Brazylia Fernando Meligeni Rumunia Dinu Pescariu
Hiszpania Albert Portas
6:2, 6:4
Zwycięzca 2. 13 kwietnia 1997 Estoril Ceglana Brazylia Fernando Meligeni Włochy Andrea Gaudenzi
Włochy Filippo Messori
6:2, 6:2
Zwycięzca 3. 15 czerwca 1997 Bolonia Ceglana Brazylia Fernando Meligeni Stany Zjednoczone Dave Randall
Stany Zjednoczone Jack Waite
6:2, 7:5
Zwycięzca 4. 20 lipca 1997 Stuttgart Ceglana Brazylia Fernando Meligeni Stany Zjednoczone Donald Johnson
Stany Zjednoczone Francisco Montana
6:4, 6:4
Zwycięzca 5. 12 lipca 1998 Gstaad Ceglana Brazylia Fernando Meligeni Argentyna Daniel Orsanic
Czechy Cyril Suk
6:4, 7:5
Zwycięzca 6. 10 stycznia 1999 Adelaide Twarda Ekwador Nicolás Lapentti Stany Zjednoczone Jim Courier
Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
6:4, 6:4
Zwycięzca 7. 5 marca 2000 Santiago (2) Ceglana Brazylia Antonio Prieto Południowa Afryka Lan Bale
Południowa Afryka Piet Norval
6:2, 6:4
Zwycięzca 8. 4 marca 2001 Acapulco Ceglana Stany Zjednoczone Donald Johnson Południowa Afryka David Adams
Argentyna Martín García
6:3, 7:6(5)
Finalista 1. 15 września 2002 Costa do Sauipe Twarda Brazylia André Sá Stany Zjednoczone Scott Humphries
Bahamy Mark Merklein
3:6, 6:7(1)
Finalista 2. 3 listopada 2002 Paryż Dywanowa (hala) Francja Cédric Pioline Francja Nicolas Escudé
Francja Fabrice Santoro
3:6, 6:7(6)

Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP Masters Series (gra pojedyncza)

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Wielki Szlem
Australian Open 2R 2R 2R 1R 2R 1R 2R 3R 0 / 8 7–8
French Open 1R W 2R QF W W 4R 4R QF 1R 1R 3 / 11 36–8
Wimbledon 1R 1R QF 3R 2R 0 / 5 7–5
US Open 3R 2R QF 1R QF 4R 1R 1R 2R 0 / 9 15–9
Wygrane turnieje 0 / 1 1 / 4 0 / 4 0 / 4 1 / 4 1 / 3 0 / 3 0 / 4 0 / 3 0 / 2 0 / 1 3 / 33 N/A
Bilans spotkań 0–1 10–3 3–4 13–4 9–3 12–2 6–3 5–4 6–3 1–2 0–1 N/A 65–30
Tennis Masters Cup
Tennis Masters Cup RR W RR 1 / 3 5–6
ATP Masters Series
Indian Wells 3R 1R SF 2R 3R F 2R 1R 0 / 8 14–8
Miami 3R QF 2R F 3R 2R 2R 1R 1R 9 / 9 11–9
Monte Carlo 1R 3R W 1R W 2R 1R 1R 1R 2 / 9 14–7
Rzym SF W F F 2R 1R 1R 1 / 7 20–6
Hamburg 1R QF QF W 1R QF 3R 2R 1 / 8 16–7
Montreal/Toronto F 1R 2R 3R 1R 1R 3R 0 / 7 9–7
Cincinnati QF QF SF W 1R 1R 2R 1 / 7 16–6
Stuttgart/Madryt 3R 3R 3R 2R 1R 2R 0 / 6 3–6
Paryż 2R 2R SF 3R 1R 3R 0 / 6 6–6
Wygrane turnieje 0 / 8 0 / 6 2 / 8 1 / 9 2 / 9 0 / 6 0 / 9 0 / 5 0 / 3 0 / 2 0 / 2 5 / 67 N/A
Bilans spotkań 12–8 10–6 21–6 25–8 23–7 4–6 10–9 3–5 1–3 0–2 0–2 N/A 109–62
Ranking na koniec sezonu
188 88 14 23 5 1 2 37 16 40 291 1078 680 1150 N/A

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     RR, odpadł w fazie grupowej

     –, nie startował w turnieju głównym

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Gustavo Kuerten [online], International Tennis Hall of Fame [dostęp 2018-04-03].
  2. Award seals Kuerten's dream year [online], 11 marca 2001 [dostęp 2018-04-03] (ang.).
  3. Class of 2012 inducted into Hall of Fame. itftennis.com, 16 lipca 2012. [dostęp 2012-07-26]. (ang.).
  4. Guga Kuerten To Receive Philippe Chatrier Award - Tennis Now [online], tennisnow.com [dostęp 2018-04-03].
  5. Brazylijczycy mają rozmach! Igrzyska olimpijskie w Rio oficjalnie rozpoczęte, „Polsat Sport” [dostęp 2018-04-03] (pol.).
  6. Jennifer Frey: Kuerten Routs Bruguera, Wins French Open. wpost.com, 9 czerwca 1997. [dostęp 2012-06-10]. (ang.).
  7. Gustavo Kuerten – Career Highlights. atpworldtour.com. [dostęp 2012-06-10]. (ang.).
  8. Kuerten wins third French title. bbc.co.uk, 10 czerwca 2001. [dostęp 2017-04-07]. (ang.).
  9. CHRISTOPHER CLAREY: Kuerten Shows Signs Of a Healthy Recovery. nytimes.com, 31 sierpnia 2002. [dostęp 2017-04-07]. (ang.).
  10. Kuerten undergoes more hip surgery. cnn.com, 23 września 2004. [dostęp 2017-04-07]. (ang.).
  11. Deniz Vehbi: Three time French Open Champion Kuerten retires. sport.co.uk, 28 maja 2008. [dostęp 2012-06-10]. (ang.).
  12. ethnicelebs.com: Gustavo Kuerten (ang.)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]