Guillermo Yávar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Guillermo Yávar
Pełne imię i nazwisko

Guillermo Yávar Romo

Data i miejsce urodzenia

26 marca 1943
Santiago

Wzrost

178 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1961–1965 Magallanes
1965–1970 Universidad de Chile 134 (43)
1971–1973 Unión Española
1974 Universidad de Chile 24 (5)
1975 Universidad Católica
1976 O’Higgins
1977–1979 Cobreloa
1980 Audax Italiano
1981 Aviación
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1964–1974  Chile 26 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1983 Ñublense
1985 Cobreloa
1989–1991 Provincial Osorno
1992 Unión Española
1993 Provincial Osorno
1994–1995 La Serena
1998 Unión Española
1999 Magallanes
2002 Provincial Osorno
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Guillermo Yávar Romo (ur. 26 marca 1943 w Santiago) – piłkarz chilijski grający podczas kariery na pozycji pomocnika.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Guillermo Yávar rozpoczął w stołecznym Magallanes w 1961. W latach był zawodnikiem Universidad de Chile. Z Universidad de Chile dwukrotnie zdobył mistrzostwo Chile w 1967 i 1969. W 1971 przeszedł do Unión Española. Z Uniónem Española zdobył mistrzostwo Chile w 1973. Indywidualnie był królem strzelców ligi chilijskiej w 1974.

Kolejne trzy lata spędził w: Universidad de Chile oraz drugoligowych Universidad Católica i CD O’Higgins, z którymi awansował do pierwszej ligi w 1975 i 1976. W latach 1977-1979 był zawodnikiem klubu Cobreloa, z którym w 1977 awansował do chilijskiej ekstraklasy.

Rok 1980 spędził w stołecznym Audax Italiano. Piłkarską karierę zakończył w drugoligowym Aviación Santiago w 1981.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Chile Yávar zadebiutował 14 października 1964 w zremisowanym 1-1 spotkaniu o Copa Carlos Dirttborn z Argentyną.

W 1966 roku został powołany przez selekcjonera Luisa Álamosa do kadry na Mistrzostwa Świata w Anglii. Na Mundialu Yávar był rezerwowym i nie wystąpił w żadnym meczu. W 1974 roku po raz drugi został powołany przez selekcjonera Luisa Álamosa do kadry na Mistrzostwa Świata w RFN. Na Mundialu Páez wystąpił w dwóch meczach z NRD i Australią, który był jego ostatnim meczem w reprezentacji. Od 1972 do 1974 roku rozegrał w kadrze narodowej 26 spotkań, w których strzelił 2 bramki.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu piłkarskiej kariery Páez został trenerem. Pracę trenerską rozpoczął w drugoligowym CD Ñublense, z którym spadł do trzeciej ligi. W 1985 prowadził Cobreloę, z którą zdobył mistrzostwo Chile. W latach 1989-1991 trenował Provincial Osorno, z którym w 1990 awansował do chilijskiej ekstraklasy, by po roku z niej spaść. W 1992 prowadził Unión Española, a w 1993 ponownie Provincial Osorno. W latach 1994-1995 był trenerem Deportes La Serena, z którym spadł do drugiej ligi. Z ławką trenerską pożegnał się w drugoligowym Provincial Osorno w 2002.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]