Martín Palermo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Martín Palermo
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Martín Palermo Scorpino

Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1973
La Plata

Wzrost

187 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Platense (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
1980–1992 Estudiantes La Plata
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1992–1997 Estudiantes La Plata 90 (34)
1997–2001 Boca Juniors 102 (81)
2001–2003 Villarreal 70 (18)
2003–2004 Betis 11 (2)
2004 Deportivo Alavés (wyp.) 14 (3)
2004–2011 Boca Juniors 216 (112)
W sumie: 503 (250)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1999–2010  Argentyna 15 (9)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2012–2013 Godoy Cruz
2014–2015 Arsenal Sarandí
2016–2018 Unión Española
2019 Pachuca
2020–2021 Curicó Unido
2021–2022 Aldosivi
2022– Platense
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Martín „Titán” Palermo (ur. 7 listopada 1973 w La Placie) – argentyński piłkarz pochodzenia włoskiego, występował na pozycji napastnika, trener piłkarski.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Piłkarz jest wychowankiem Estudiantes La Plata, w którym grał od siódmego roku życia.

Latem 1997 roku został piłkarzem stołecznego Boca Juniors. Eksplozja formy piłkarza nastąpiła wraz z przejęciem klubu przez Carlosa Bianchiego latem 1998. Nowy trener zmienił ustawienie zespołu na 1-4-3-1-2, w którym Palermo zajął miejsce w ataku razem z Guillermo Barros Schelotto. Efekty były natychmiastowe - klub wywalczył mistrzostwo kraju, a Palermo został królem strzelców rozgrywek z rekordowymi dwudziestoma bramkami.[1] W czerwcu 2000 roku Xeneizes zdobyli Copa Libertadores, a w grudniu dołożyli do tego Puchar Interkontynentalny. Palermo był bohaterem finałowego spotkania z Realem Madryt (2:1) w którym zdobył dwa gole. W styczniu 2001 Argentyńczyka został piłkarzem hiszpańskiego Villarealu za kwotę 7,6 miliona euro. Na Starym Kontynencie forma strzelecka zawodnika była znacznie słabsza, a morale piłkarza upadły wraz ze złamaniem nogi na początku listopada 2001 roku, którego nabawił się w czasie świętowania zdobytego gola.[2] Po odejściu z drużyny Żółtej Łodzi Podwodnej, krótko i bez sukcesów grał jeszcze w Realu Betis i Deportiovo Alaves.[3]

Latem 2004 roku powrócił do Boca. Jego drugi pobyt był równie udany jak i pierwszy - zdobyte trzy mistrzostwa Argentyny i kolejny triumf w Copa Libertadores w 2007 roku. Karierę piłkarską zakończył w wieku 38 lat. Ostatnim rozegranym spotkaniem w karierze zawodnika był ligowy mecz z Gimnasia La Plata (2:2) w którym zaliczył asystę na wagę remisu w ostatniej minucie gry.[4]

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W kadrze narodowej zadebiutował w spotkaniu przeciwko Wenezueli w 1999 roku. Napastnik szybko zyskał uznanie trenera Marcelo Bielsy, który powołał go na turniej Copa America w 1999 roku. Palermo zdobył na turnieju trzy golę, a Albicelestes odpali w ćwierćfinale z Brazylią (1:2). Na szczególną uwagę zasługuję jego wyczyn ze spotkania z Kolumbią w którym zmarnował on trzy rzuty karne, dzięki czemu trafił do Księgi Rekordów Guinnessa. [3]

Palermo wrócił do kadry Albicelestes wraz z objęciem stanowiska selekcjonera przez Diego Maradonę. Po dziesięciu latach przerwy napastnik został powołany na mecz eliminacji do Mistrzostw Świata w RPA na mecz z Paragwajem. W 2010 roku znalazł się w kadrze Argentyny na Mistrzostwa Świata 2010. W spotkaniu grupowym przeciwko Grecji zdobył gola, co uczyniło go najstarszym strzelcem gola dla Argentyny na mundialu.[3]

Łącznie w reprezentacji Argentyny zaliczył 15 występów i strzelił 9 goli.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W listopadzie 2012 roku, Palermo został wybrany na trenerem Godoy Cruz, funkcję tę pełnił jednak tylko przez rok.

Następnie przez sezon prowadził Arsenal Sarandí, a później chilijskie Union Espaniola, z którym zdobył wicemistrzostwo kraju.

W 2019 roku prowadził meksykański CF Pachuca.

Od listopada 2020 jest trenerem chilijskiego Curicó Unido.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Piłkarz[edytuj | edytuj kod]

Estudiantes

Boca Juniors

Indywidualne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Martin Palermo: Destined to be a Boca Juniors Legend (1997-2001 & 2004-11)! - Ultra UTD [online], ultrautd.com [dostęp 2021-04-02] (ang.).
  2. Palermo breaks leg during goal celebrations. [dostęp 2021-04-02].
  3. a b c Krzysztof Marczyk, Palermo kończy karierę [online], iGol.pl, 13 czerwca 2011 [dostęp 2021-04-02] (pol.).
  4. Martin Palermo zakończył karierę [online], Sport.pl [dostęp 2021-04-02] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]