Ignacio Prieto

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacio Prieto
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ignacio Prieto Urrejola

Data i miejsce urodzenia

23 września 1943
Santiago

Wzrost

183 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1962–1968 Universidad Católica
1968–1971 Nacional
1971–1976 Lille OSC 149 (20)
1976–1977 Laval 15 (1)
1977–1979 Universidad Católica
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1965–1977  Chile 29 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1983–1989 Universidad Católica
1991–1992 Cruz Azul
1992–1993 Universidad Católica
1994 CSD Colo-Colo
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ignacio Prieto Urrejola (ur. 23 września 1943 w Santiago) – piłkarz chilijski grający podczas kariery na pozycji obrońcy.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Ignacio Prieto rozpoczął w stołecznym Universidad Católica w 1962. Z Universidad Católica zdobył mistrzostwo Chile w 1966. W 1967 przeszedł do urugwajskiego Nacionalu Montevideo. Z Nacionalem trzykrotnie zdobył mistrzostwo Urugwaju w 1969, 1970 i 1971. Na arenie międzynarodowej zdobył Copa Libertadores 1971 (Prieto wystąpił w dwóch pierwszych meczach finałowych z Estudiantes La Plata. W 1971 przyjechał do Francji, gdzie został zawodnikiem Lille OSC.

W 1976 przeszedł do Stade Lavallois, z którego rok później powrócił do Universidad Católica, w którym w 1979 zakończył piłkarską karierę.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Chile Prieto zadebiutował 15 kwietnia 1965 w wygranym 4-1 spotkaniu w Copa del Pacífico z Peru. W 1966 roku został powołany przez selekcjonera Luisa Álamosa do kadry na Mistrzostwa Świata w Anglii. Na Mundialu Prieto wystąpił we wszystkich trzech meczach z Włochami, KRLD i ZSRR.

W 1967 uczestniczył w turnieju Copa América, na którym Chile zdobyło brązowy medal. Na tym turnieju Prieto wystąpił we wszystkich siedmiu meczach z Kolumbią (bramka), Wenezuelą, Paragwajem, Urugwajem, Argentyną i Boliwią. Ostatni raz w reprezentacji Prieto wystąpił 6 marca 1977 w zremisowanym 1-1 meczu eliminacjach Mistrzostw Świata z Peru.

Od 1965 do 1977 roku rozegrał w kadrze narodowej 29 spotkań, w których zdobył 3 bramki.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Prieto został trenerem. Pracę trenerską rozpoczął w 1983 w Universidad Católica, który prowadził do 1989. W tym okresie zdobył on dwukrotnie mistrzostwo w 1984 i 1987 oraz Puchar Chile w 1983. W latach 1991-1992 Prieto pracował w Meksyku w Cruz Azul. W 1992-1993 ponownie trenował Universidad Católica. Ostatnim klubem, który trenował Prieto było CSD Colo-Colo. Z Colo-Colo zdobył Puchar Chile w 1994.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]