Gustaw Dąbrowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gustaw Stanisław Dąbrowski
Ilustracja
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1904
Krzymowskie

Data i miejsce śmierci

18 sierpnia 1931
Bzów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

11 Pułk Ułanów Legionowych
I Dyon Ułanów Górnośląskich
2 Pułk Lotniczy

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Grób G. Dąbrowskiego na Wojskowych Powązkach

Gustaw Stanisław Dąbrowski (ur. 14 sierpnia 1904 w Krzymowskie, zm. 18 sierpnia 1931 w Bzowie k. Świecia) – oficer Wojska Polskiego, porucznik obserwator.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Maksymiliana i Stanisławy z domu Wysokińskiej. 26 lipca 1920 roku zgłosił się ochotniczo do służby w 11. Pułku Ułanów Legionowych i w jego składzie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[1]. Po zakończeniu działań wojennych został przeniesiony do I Dyon Ułanów Górnośląskich, gdzie służył do 16 sierpnia 1921 roku. Został zwolniony z wojska w celu kontynuowania nauki. Po uzyskaniu matury wstąpił 23 sierpnia 1924 roku do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie oraz odbył praktyki w 34. Pułku Piechoty[2].

W sierpniu 1925 roku został przyjęty do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Grudziądzu, którą ukończył w 1927 r. z 25 lokatą. W stopniu starszego sierżanta podchorążego obserwatora otrzymał przydział do 12. eskadry lotniczej 1. Pułku Lotniczego[1].

W marcu 1928 roku został awansowany do stopnia podporucznika. W ramach organizacji eskadr bombowych został przeniesiony w 1930 roku do 211. Eskadry Niszczycielskiej Nocnej, a w czerwcu 1931 r. do 213 Eskadry Niszczycielskiej Nocnej[3]. Również w 1931 roku otrzymał awans na stopień porucznika[1].

18 sierpnia 1931 roku brał udział w nocnym locie treningowym w Lotniczej Szkoły Strzelania i Bombardowania w Grudziądzu. Wystartował na samolocie Fokker F-VIIB/3m (nr 70.16) z załogą w składzie plut. pil. Jan Kibler, por. obs. Michał Mazurek, plut. strz. płatowcowy Jerzy Daszkiewicz[3]. Z powodu awarii silników samolot lądował przymusowo w Bzowie k. Świecia. W wyniku pożaru cała załoga zginęła[4]. Zginął również por. obs. Michał Mazurek, adiutant Komendanta Lotniczej Szkoły Strzelania i Bombardowania[5].

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, kwatera B 17, rząd 3, grób: 1[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jerzy Pawlak: Absolwenci Szkoły Orląt: 1925-1939. Warszawa: Retro-Art, 2002, s. 46. ISBN 83-87992-22-4. OCLC 69472829.
  2. Marian Romeyko (red.): Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa. Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku czci Poległych Lotników, 1933, s. 372. OCLC 830230270.
  3. a b c Gustaw Stanisław Dąbrowski [online], niebieskaeskadra.pl [dostęp 2019-08-20] (pol.).
  4. Straszna katastrofa lotnicza. „Ziemia Radomska”. 190/1931, s. 1, 21 sierpnia 1931. Radom: Józef Bursztyn. 
  5. Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989, s. 100. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.