12 Eskadra Liniowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
12 Eskadra Liniowa
12 Eskadra Lotnicza
Ilustracja
Godło eskadry[1]
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1925

Rozformowanie

marzec 1939

Tradycje
Rodowód

12 eskadra wywiadowcza

Kontynuacja

215 dywizjon bombowy

Dowódcy
Pierwszy

kpt. pil. Ludwik Idzikowski

Ostatni

kpt. obs. Konstanty Koziełło

Organizacja
Dyslokacja

lotnisko Okęcie

Rodzaj wojsk

lotnictwo

12 eskadra liniowapododdział lotnictwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Podczas reorganizacji lotnictwa wojskowego w 1925 roku 12 eskadrę wywiadowczą przemianowano na 12 eskadrę lotniczą[2].

 Osobny artykuł: 12 eskadra wywiadowcza.

Eskadra pozostałą w strukturach 1 pułku lotniczego i stacjonowała na lotnisku Okęcie[3]. Wyposażenie stanowiły samoloty Ansaldo A.300[4].

Jesienią 1925 rozpoczęto przezbrajanie eskadry na samoloty Potez XV. Wiosną 1926 eskadra miała już etatowy stan 6 samolotów[4]. W 1929 jednostka zmieniła nazwę na 12 eskadra liniowa. Jednocześnie zwiększono etat do 10 samolotów[5].

Od wiosny 1930 trwało przezbrojenie 12 eskadry w samoloty Potez XXV[6].

W 1932 eskadra została przezbrojona w samoloty Breguet XIX[6].

W dniach 7-20 września 1928 załogi 12 eskadry uczestniczyły w manewrach na Wołyniu. W wyniku reorganizacji lotnictwa w marcu 1939, 12 eskadra liniowa została rozwiązana. Personel latający i naziemny przeniesiony został do formującego się 215 dywizjonu bombowego[7].

Schemat zmian organizacyjnych eskadry
Nazwy jednostki i daty sformowania, przeformowań i rozformowania
II 1919 1 Wielkopolska eskadra polna 1920 12 eskadra wywiadowcza 1925 12 eskadra lotnicza 1929 12 eskadra liniowa III 1939

Dowódcy eskadry[edytuj | edytuj kod]

  • kpt. obs. Konstanty Koziełło (1925 – IX 1925)[4] → oficer taktyczny 1 pułku lotniczego
  • kpt.pil. Mateusz Iżycki (IX 1925 – )[4]
  • kpt. Franciszek Haberek (VIII 1927 – VI 1928)[8]
  • kpt. pil. Stanisław Skarżyński (VI 1928 – 1 II 1930) → MSWojsk.
  • wz. por. pil. Marian Malara (IV – 4 VII 1929)[5]
  • por. obs. Marian Sukniewicz (1 II 1930 – 25 IV 1930)[6]
  • kpt. obs. Edward Młynarski (25 IV 1930 – 30 IX 1933)[6]
  • kpt. pil. Jan Koźmiński (30 IX 1933 – 22 XI 1934)[9]
  • kpt. obs. Marian Sukniewicz (22 XI 1934 – 13 VI 1935)[9]
  • kpt. pil. Juliusz Dziewulski (13 VI 1935 – 6 VII 1937)[10]
  • kpt. Leszczyński (6 VII 1937 – XI 1938)[7]
  • kpt. obs. Feliks Łukasik (XI 1938 – III 1939)[7]

Wypadki lotnicze[edytuj | edytuj kod]

  • 4 IX 1930 lecąc służbowo w wypadku lotniczym zginęli kpr. pchor. rez. pil. Leon Pędzich i szer. rez. mech. Marian Jerzy vel Erzy[6].
  • 16 X 1930 będąc na kursie pilotażu myśliwskiego, który odbywał się w 2 pułku lotniczym zginął ppor. pil. Stanisław Nowakowski. W samolocie Spad którym leciał urwały się skrzydła[6].
  • 18 listopada 1932 samolot Breguet XIX z załogą kpr. pil. Edward Durniewicz i ppor. obs. Edmund Papis podczas lotu treningowego przy niskim pułapie chmur, zaczepił o linę masztu radiostacji Raszyn. Obaj lotnicy zginęli[6].
  • 11 września 1937 lecąc samolotem RWD-8 zginął pod Szamotułami por. pil. Władysław Nowak[11].
  • 1 czerwca 1938 na poligonie Błędów, gdzie odbywała się szkoła ognia, a startując z lotniska Rakowice zginęli na samolocie „Karaś” kpt. pil. Tadeusz Suchodolski, por. obs. Stanisław Tobiasz i kpr. strz. samol. Kazimierz Kąkol [11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kowalski 1981 ↓, s. 117 i 128.
  2. Hoff 2005 ↓, s. 29.
  3. Pawlak 1989 ↓, s. 122.
  4. a b c d Pawlak 1989 ↓, s. 123.
  5. a b Pawlak 1989 ↓, s. 124.
  6. a b c d e f g Pawlak 1989 ↓, s. 125.
  7. a b c Pawlak 1989 ↓, s. 129.
  8. Pawlak 1989 ↓, s. 123–124.
  9. a b Pawlak 1989 ↓, s. 126.
  10. Pawlak 1989 ↓, s. 127.
  11. a b Pawlak 1989 ↓, s. 128.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]