Góra Markowca

Góra Markowca

Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Położenie	Pojezierze Kaszubskie
Wysokość	92 m n.p.m.
Położenie na mapie Rumi Góra Markowca
Położenie na mapie Polski Góra Markowca
Położenie na mapie województwa pomorskiego Góra Markowca
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego Góra Markowca
54°33′54″N 18°23′00″E

Góra Markowca – wzgórze (92 m n.p.m.) dominujące nad zachodnimi granicami Rumi, doliną Zagórskiej Strugi i całą Pradoliną Redy-Łeby. Nazwa pochodzi od właściciela góry, którym był Franz Markowc, a następnie Stefan Markowc.

Charakterystyka

Stanowi punkt widokowy na Pradolinę Kaszubską, Kępę Oksywską i Zatokę Gdańską. Przy dobrej pogodzie widać Hel. Przez wzgórze przebiega Szlak Zagórskiej Strugi (czarny szlak pieszy). Przy suchej pogodzie i odrobinie wprawy można wjechać na szczyt rowerem górskim. Drogą polną można dojechać samochodem ok. 150 m od szczytu. Na płaskim, rzadko porośniętym drzewami szczycie znajdują się pozostałości niemieckiej baterii przeciwlotniczej z II wojny światowej. Z okresu tego zachowały się: schron stanowiska kierowania ogniem i 5 fundamentów dział oraz linie okopów.

II wojna światowa

Ruiny schronu dalmierza baterii przeciwlotniczej

Wzgórze od początku wojny było przez Niemców fortyfikowane. Na szczycie umieścili baterię przeciwlotniczą obrony Gotenhafen (okupacyjna nazwa Gdyni) z 4 lub 5 działami kalibru 105 wyposażoną w żelbetowe stanowisko radaru kierowania ogniem artylerii plot typu FuMG 39 T D Würzburg (FuMG 62D) betonowe podstawy dział i ziemno-drewniane schrony. Uzupełniona była czterolufowymi zestawami dział przeciwszturmowych kalibru 20 mm, okopami obrony bezpośredniej i polami minowymi. Cała artyleria była przystosowana do strzelania ogniem na wprost do celów naziemnych. W ramach ćwiczeń strzelała do tarcz o wymiarach 3x4 m, a w 1945 niszczyła czołgi.

Od kwietnia 1944 bateria zwalczała naloty alianckie na gdyński port.

W 1945 stanowiła bardzo ważny punkt obrony Gdyni z kierunku Szmelty i Redy. Walki o nią i sąsiednie Krwawe Wzgórza trwały od 12 do 27 marca.

12 marca 1945 Armia Czerwona po łatwym zdobyciu Wejherowa i Redy rozpoczęła gwałtowny atak wzdłuż drogi i linii kolejowej Reda-Gdynia, ale po dużych stratach w czołgach i ludziach 15 marca uznała Górę Markowca za niemożliwą do zdobycia. Dalsze walki w tym rejonie prowadziła piechota 19 Armii ZSRR. Główne siły próbowały jeszcze obejść wzgórza od południowego wschodu z kierunku Łężyc, lecz utknęły w rejonie Wzgórza 163. Ostatecznie wojska radzieckie główny atak skierowały na odcinek Chwarzno - Wiczlino (Góra Donas), nocą 22 marca odcinając Gdynię od głównych sił 2 armii niemieckiej w rejonie Gdańska. W dniach 12-15 w walkach o Rumię brała udział polska 1 Brygada Pancerna im. Bohaterów Westerplatte tracąc 12 czołgów (w tym 9 bezpowrotnie).

Rejon ten, zagrożone odcięciem wojska niemieckie opuściły 27 marca, przenosząc wszystkie jednostki z rejonu Gdyni na Kępę Oksywską. W walkach o Rumię poległo ok. 7 tys. żołnierzy obu walczących stron.

Linki zewnętrzne

• Umocnienia Góry Markowca