Halina Winnicka
Halina Winnicka z domu Grabowska (ur. 31 stycznia 1926 w Niwiskach, zm. 14 września 2003) – polska historyk, pracownik Instytutu Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Była absolwentką (1952) Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (uczennica Mariana Małowista). Pracowała w Instytucie Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w latach 1954-1979. Autorka wielu biogramów w Słowniku historyków polskich. Zajmowała się dziejami nowożytnymi, wiekiem XIX oraz częściowo historią historiografii[1].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Dąbrowski, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1960 (wyd. 2 - 1960, wyd. 3 - 1963).
- Romuald Traugutt, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1960. (wyd. 2 - 1960, wyd. 3 - 1964, wyd. 4 - 1969).
- Stosunki między państwem polskim a kurią rzymską na przestrzeni 1000-lecia, Poznań: Komitet Wojewódzki Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej 1962.
- Zapomniany wynalazca, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1962 (O Abrahamie Sternie).
- Stanisław Staszic, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1964 (wyd. 2 - 1964).
- Kościół katolicki wobec spraw narodu polskiego. 1779-1948: wybór źródeł, Warszawa: Centralny Ośrodek Doskonalenia Kadr Laickich 1966.
- Historiografia polska w dobie pozytywizmu 1865-1900: kompendium dokumentacyjne, oprac. zespół pod red. Ryszarda Przelaskowskiego, przy współudziale Haliny Winnickiej i Lubiny Oknińskiej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1968.
- Jan Kiliński, Warszawa: Państwowe Zakład Wydawnictw Szkolnych 1971.
- (współautorzy: Krzysztof Dunin-Wąsowicz, Janina Kaźmierska), Warszawa lat wojny i okupacji: 1939-1944, z. 2, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1972.
- Wizerunki oświeconych, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1972.
- (współautorzy: Krzysztof Dunin-Wąsowicz, Janina Kaźmierska), Warszawa lat wojny i okupacji: 1939-1944, z. 3, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1973.
- Żagań, Warszawa: "Książka i Wiedza" 1973.
- (współautor: Krzysztof Dunin-Wąsowicz), Warszawa lat wojny i okupacji: 1939-1944, z. 4, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1975.
- Tradycja a wizja Polski w publicystyce konspiracyjnej, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1980[2].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk, Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, Wydawnictwo Arkadiusz Wingert i Przedsięwzięcie Galicja, Kraków 2010, s. 110.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ (współautor: Franciszek Bronowski, Projekt "Historii Narodowej" w pracach Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk, "Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Łódzkiego. Nauki Humanistyczno-Społeczne. Seria I", 1954, z. 4, s. 12-35; Ceny, nakłady, odbiorcy Dziejów Potocznych Joachima Lelewela, "Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Łódzkiego. Nauki Humanistyczno-Społeczne. Seria I", 1959, z. 12, s. 154-168; Środowisko historyków w latach wojny i okupacji (próba charakterystyki), "Przegląd Humanistyczny" 1975, z. 8, s. 76-89; Socjaliści wobec obchodów setnej rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja i wybuchu powstania kościuszkowskiego [w:] Edukacja historyczna społeczeństwa polskiego w XIX w., red. Jerzy Maternicki, Warszawa 1981; Klęska wrześniowa w polskiej publicystyce konspiracyjnej w latach 1939-1944, "Dzieje Najnowsze" 11 (1979), nr 3; Historycy polscy w latach wojny i okupacji 1939-1945 (zarys problematyki) [w:] Środowiska historyczne II Rzeczypospolitej. Cz. 2: Materiały konferencji naukowych w Cedzynie i Białymstoku w 1986 i 1987, red. Jerzy Maternicki, Warszawa 1987; Lwowskie środowisko historyczne 1918-1939 [w:] Środowiska historyczne II Rzeczypospolitej, red. Jerzy Maternicki, Warszawa 1990.
- ↑ Recenzje: Michał Śliwa, "Studia Naukowo-Polityczne" 17 (1982), nr 1, s. 206-210; Andrzej Wojtas, "Roczniki Dziejów Ruchu Ludowego" 1981/1982, nr 21, s. 276-279.