Henri Gagnebin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henri Gagnebin
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1886
Liège

Pochodzenie

szwajcarskie

Data i miejsce śmierci

2 czerwca 1977
Genewa

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista

Henri Gagnebin (ur. 13 marca 1886 w Liège, zm. 2 czerwca 1977 w Genewie[1][2][3]) – szwajcarski kompozytor i organista, organizator życia muzycznego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w Lozannie, Berlinie i Genewie[1][3], następnie podjął studia w paryskiej Schola Cantorum u Louisa Vierne’a i Vincenta d’Indy’ego[1][2]. Pełnił funkcję organisty w kościele la Rédemption w Paryżu (1910–1916) i w kościele Saint-Jean w Lozanne (1916–1925)[1][2]. W latach 1918–1926 wykładał historię muzyki i grę organową w konserwatorium w Lozannie[1]. Od 1926 do 1957 roku pełnił funkcję dyrektora konserwatorium w Genewie[1][2]. Zainicjował odbywający się od 1938 roku Concours Internationaux d’Exécution Musicale w Genewie i do 1959 roku pełnił funkcję jego dyrektora[1][2][3]. W latach 1953–1955 był wiceprzewodniczącym szwajcarskiego związku kompozytorów[1]. Doktor honoris causa Uniwersytetu Genewskiego (1949), członek Royal Academy of Music w Londynie i Akademie für Musik und Darstellende Kunst w Grazu[1]. Laureat nagrody muzycznej miasta Genewy (1961)[3]. Opublikował prace Entretiens sur la musique (Genewa 1943), Musique, mon beau souci (Paryż 1968) i Orgue, musette et bourbon (Neuchâtel 1975)[2].

Komponował w stylistyce bliskiej językowi muzycznemu Vincenta d’Indy’ego i Césara Francka, w jego twórczości dostrzegalny jest także wpływ Igora Strawinskiego[3].

Kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • 4 symfonie (I 1911, II 1918–1921, III 1955, IV 1970)
  • poemat symfoniczny Les vierges folles (1913)
  • Suita (1936)
  • 3 Tableaux symphoniques d’après F. Hodler (1942)
  • Suite d’orchestre sur des psaumes huguenots (1950)
  • Koncert fortepianowy (1951)
  • Koncert klarnetowy (1971)
  • Koncert na obój, fagot i smyczki (1972)

Utwory kameralne

  • Sonata skrzypcowa (1915)
  • 3 kwartety smyczkowe (I 1916–1917, II 1924, III 1927)
  • Sonata wiolonczelowa (1922)
  • Suita na wiolonczelę (1932)
  • Trio na fortepian, flet i wiolonczelę (1941)
  • Kwartet na fortepian, flet, skrzypce i wiolonczelę (1961)
  • Trio smyczkowe (1968)
  • Oktet dęty (1970)
  • Kwintet na instrumenty dęte blaszane (1970)
  • Sekstet dęty (1971)

Utwory fortepianowe

  • Suita (1936)

Utwory organowe

  • 100 Pièces sur des psaumes huguenots (1940–1964)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Messe de concert na chór i organy (1973)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 213. ISBN 83-224-0344-5.
  2. a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1211. ISBN 0-02-865527-3.
  3. a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 291. ISBN 0-674-37299-9.