Henryk Grabowski (żołnierz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Grabowski
kapitan administracji kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1892
Kosów

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

Legion Puławski
I Korpus Polski

Jednostki

1 Pułk Ułanów Krechowieckich
9 pułk strzelców konnych,
2 pułk pancerny

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi

Henryk Grabowski[a] (ur. 27 maja 1892 w majątku Kosów, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan administracji Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 maja 1892 w majątku Kosów, w powiecie sokołowskim, w rodzinie Franciszka i Elżbiety z Wojtulewiczów. W 1914 wstąpił jako ochotnik do Legionu Puławskiego. W 1917 żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji[2]. W wojnie 1920 walczył w szeregach 1 pułku Ułanów Krechowieckich.

W okresie międzywojennym pozostawał w wojsku. Służył w 9 pułku strzelców konnych i 10 batalionie pancernym. W 1924 w stopniu porucznika (starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919 i 3 lokatą w korpusie oficerów rezerwy kawalerii) jako oficer rezerwy 9 psk, został zatrzymany w służbie czynnej[3]. W 1932 służył w 2 pułku pancernym[4]. W 1934 został przeniesiony z byłego 4 dywizjonu pancernego w Brześciu do kadry 4 dywizjonu samochodowego w Łodzi[5].

Na stopień kapitana został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 43. lokatą w korpusie oficerów administracji[6]. W 1938 został przeniesiony w stan spoczynku. Pozostawał w ewidencji Komendy Rejonu Uzupełnień Włocławek. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VIII.

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa bez numeru z 2.04.1940. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 15.05.1943[7]. Przy szczątkach znaleziono mundur, wojskową książeczkę oficerską, wizytówki, dowód osobisty i kartę pocztową[8]. Figuruje na liście AM-224-2126 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 02126. Nazwisko Grabowskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 2126) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 133 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 138 z 1943. Krewni do 1947 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Henryk Grabowski był żonaty z Heleną z Zielińskich, z którą miał córki Annę i Wandę.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister obrony narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)
  • Dąb Pamięci posadzony przez Sokołowskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne, ul. Wolności 27 w Sokołowie Podlaskim. Certyfikat nr 003922/002247/WE/2011[9].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Henryk II Grabowski”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie majora rezerwy kawalerii Henryka I Grabowskiego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 578, 617.
  2. Katyń, Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000, s. 182.
  3. a b Rocznik Oficerski, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 594, 621.
  4. Rocznik Oficerski, Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 156, 732.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 161.
  6. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 449.
  7. УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 280.
  8. Amtliches Material zum Massenmord von Katyn, Berlin 1943, s. 224.
  9. Tomasz Lewandowski, Adam Nielski, Katyń - strona główna [online], www.katyn-pamietam.pl [dostęp 2017-12-10] (ang.).
  10. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
  11. M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 39.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]