Hrvoje Vukčić Hrvatinić

Hrvoje Vukčić Hrvatinić
	; Hrvoje Vukčić Hrvatinić,; mszał Hrvoja, pocz. XV w.
	Dane biograficzne
Data urodzenia	ok. 1350
Data śmierci	1416
Małżeństwo	Jelena Nelipčić
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hrvoje Vukčić Hrvatinić (ur. ok. 1350, zm. 1416) – ban Dalmacji i Chorwacji, wojewoda Splitu, wielki wojewoda Bośni i książę regionu Donji kraji.

Życiorys

Hrvoje Vukčić Hrvatinić urodził się ok. 1350 roku jako najstarszy syn wojewody Vukaca Hrvatinića^[1].

Po raz pierwszy wzmiankowany jest w dokumencie z 1376 roku jako książę i wierny rycerz króla Ludwika Węgierskiego (1326–1382)^[1]. W 1380 roku król Bośni Tvrtko I Kotromanić (1338–1391) nadał mu tytuł wielkiego wojewody Bośni oraz ziemie parafii Lašva^[1]^[2].

Po śmierci Ludwika Węgierskiego, Hrvoje opowiedział się po stronie Władysława I (1376–1414) w konflikcie o sukcesję z Zygmuntem Luksemburskim (1368–1437)^[1]^[3]. W 1391 roku Władysław I powierzył mu administrację Dalmacji i Chorwacji^[1]. Siedem lat później Hrvoje uczestniczył w wyborze Stefana Ostoi Kotromanića na króla Bośni^[1]. Po koronacji na króla Węgier w Zadarze w 1403 roku, Władysław I mianował Hrvoja swoim namiestnikiem na terenach Węgier, Chorwacji, Dalmacji i Bośni, a także wojewodą Splitu^[1]^[3], a natomiast sam powrócił do Neapolu^[2]. Hrvoje otrzymał wówczas również wyspy Brač, Hvar i Korčulę^[1]. Odtąd nosił tytuł wojewody Splitu, bana Dalmacji i Chorwacji, wielkiego wojewody Bośni i księcia regionu Donji kraji^[1]. Hrvoje rezydował w miejscowości Jajce w Bośni oraz w Splicie^[2]. Ożenił się z Jeleną Nelipić, z którą miał syna Balšę^[2]. Bił własne monety, a za jego panowania powstały bogato iluminowane rękopiśmienne księgi głagolickie: mszał Hrvoja i kodeks Hrvoja^[1].

Zygmunt Luksemburski wielokrotnie wyprawiał się zbrojnie na Bośnię, by usunąć Hrvoja^[2]. Po tym jak Stefan Kotromanić sprzymierzył się z Zygmuntem, Hrvoje uczestniczył w spisku, który doprowadził do obalenia Kotromanicia i wyboru nowego króla w 1404 roku – Tvrtki II Kotromanića^[1]. Razem z tym monarchą zapoczątkował ruch przeciwko Luksemburczykowi. Jednak po wojskowej interwencji Zygmunta i maskarze armii bośniackiej w 1408 roku, sprzymierzył się z dotychczasowym przeciwnikiem i utrzymał swoją pozycję^[1].

Po inwazji na sąsiednie ziemie Zahumla w posiadaniu Sandalja Hranića, który wspierał Zygmunta w walce z Turkami, Hrvoje ściągnął na siebie gniew Luksemburczyka^[2]. W 1413 roku został ogłoszony rebeliantem i heretykiem, a jego dobra skonfiskowano^[2]. Zwrócił się wówczas do bośniackich szlachciców oraz Turków osmańskich i z ich pomocą pokonał armię węgierską w 1415 roku pod Lašvą, co otworzyło drogę do inwazji tureckiej na tereny Bośni i Chorwacji^[1]^[3]^[2]. Hrvoje odzyskał władzę, lecz na krótko – zmarł po roku^[1]^[2].

Zobacz też

Mszał Hrvoja

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Hrvatinić, Hrvoje Vukčić. enciklopedija.hr. [dostęp 2017-03-28]. (chorw.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Ante Cuvalo: The A to Z of Bosnia and Herzegovina. Scarecrow Press, 2010, s. 252–253. ISBN 978-1-4616-7178-7. [dostęp 2017-03-26]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Robert Stallaerts: Historical Dictionary of Croatia. Scarecrow Press, 2009, s. 337. ISBN 978-0-8108-7363-6. [dostęp 2017-03-28]. (ang.).

[enciklopedija-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Hrvatinić, Hrvoje Vukčić. enciklopedija.hr. [dostęp 2017-03-28]. (chorw.).

[Cuvalo252-3-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Ante Cuvalo: The A to Z of Bosnia and Herzegovina. Scarecrow Press, 2010, s. 252–253. ISBN 978-1-4616-7178-7. [dostęp 2017-03-26]. (ang.).

[Stallaerts337-3] Robert Stallaerts: Historical Dictionary of Croatia. Scarecrow Press, 2009, s. 337. ISBN 978-0-8108-7363-6. [dostęp 2017-03-28]. (ang.).

[1]

[2]

[3]