Hugo IV (książę Burgundii)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hugo IV
Ilustracja
ilustracja herbu
Książę Burgundii
Okres

od 1218
do 1272

Poprzednik

Odo III

Następca

Robert II

Dane biograficzne
Dynastia

burgundzka

Data urodzenia

12 marca 1212

Data śmierci

27 października 1272

Miejsce spoczynku

opactwo Cîteaux

Ojciec

Odo III

Matka

Alicja z Vergy

Żona

1. Jolanta z Dreux, 2. Beatrycze z Nawarry

Dzieci

Odo, Alicja, Małgorzata, Jan, Robert II, Hugo, Beatrycze, Małgorzata, Joanna, Agnieszka (Izabela)

Hugo IV (ur. 9 marca 1212, zm. 27 października 1272) – książę Burgundii od 1218 r. z dynastii burgundzkiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Hugo był jedynym synem księcia burgundzkiego Odona III (matką była druga żona Odona, Alicja z Vergy). Tron odziedziczył po ojcu już w dzieciństwie – Odo zmarł w 1218 r., gdy Hugo miał zaledwie kilka lat. Początkowo rządy opiekuńcze sprawowała w Burgundii jego matka Alicja. Samodzielną władzę Hugo objął dopiero w 1229 r. W tym samym roku poślubił, wbrew woli swego seniora, króla Francji Jolantę, córkę hrabiego Dreux Roberta III.

Uczestniczył w wyprawach krzyżowych – po raz pierwszy wyruszył w 1239 r. wraz z Tybaldem I, królem Nawarry i hrabią Szampanii, Piotrem I, księciem Bretanii, oraz licznymi innymi panami francuskimi. Uczestniczył tam m.in. w nieudanym ataku na Gazę. Pozostał w Palestynie jeszcze pewien czas po wyjeździe większości uczestników krucjaty (w 1240 r.) – przysiągł nie wyjeżdżać do czasu zbudowania fortyfikacji w Askalonie[1].

Po raz kolejny Hugo udał się do Ziemi Świętej w 1248 r., u boku swego kuzyna króla Francji Ludwika IX Świętego (VI wyprawa krzyżowa). Zimę 1249 r. spędził w Sparcie, namawiając do udziału w krucjacie księcia Achai Wilhelma II z Villehardouin. Później uczestniczył w walkach pod Damiettą[2].

Także później Hugo wspierał łacińskiego cesarza Konstantynopola, dzięki czemu w 1266 r. został tytularnym królem Tessaloniki.

Hugo modernizował swoje księstwo, wprowadzając doń nowoczesne instytucje (m.in. bajlifów), a także poszerzał jego granice (pozyskał m.in. hrabstwa Chalon-sur-Saône i Auxonne, przygotował pozyskanie hrabstwa Burgundii).

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

W 1229 r. Hugo poślubił Jolantę, córkę hrabiego Dreux Roberta III. Z małżeństwa tego pochodziło pięcioro dzieci:

  • Odo, który miał być następcą Hugona, zmarł jednak przed śmiercią ojca (w 1269 r.),
  • Alicja, żona księcia Brabancji Henryka III,
  • Małgorzata, żona Wilhelma III z Mont-Saint-Jean, a następnie Gwidona VI z Limoges,
  • Jan (zm. 1268),
  • Robert, następca Hugona na tronie burgundzkim.

Jolanta zmarła w 1248 r. Drugą żoną Hugona została Beatrycze, córka króla Nawarry Tybalda I z Szampanii. Z tego małżeństwa pochodziła kolejna piątka dzieci:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych. Wyd. III. T. 3: Królestwo Akki i późniejsze krucjaty. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 205–209. ISBN 83-06-02542-3.
  2. Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych. Wyd. III. T. 3: Królestwo Akki i późniejsze krucjaty. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 240, 243, 248. ISBN 83-06-02542-3.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hugo IV.. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2013-12-21].
  • Hugues IV Duc de Bourgogne. [w:] WW-Person [on-line]. [dostęp 2015-12-25].