Cesarstwo Łacińskie

Imperium Romaniae Cesarstwo Łacińskie
1204-1261
Herb Cesarstwa Łacińskiego
Język urzędowy	łacina, francuski
Stolica	Konstantynopol
Ustrój polityczny	Monarchia
Typ państwa	Cesarstwo
Ostatnia głowa państwa	cesarz Baldwin II de Courtenay
Data powstania	1204
Data likwidacji	1261

Cesarstwo Łacińskie, właściwie Imperium Romaniae (w historiografii określane także jako Łacińskie Cesarstwo Konstantynopola) – państwo, utworzone przez krzyżowców podczas IV wyprawy krzyżowej, po zdobyciu Konstantynopola. Istniało w latach 1204–1261. Po upadku jego tereny wróciły do Cesarstwa Bizantyjskiego.

Powstanie

Po zdobyciu przez łacinników miasta Zadar w Dalmacji, co miało być zapłatą za zapewnienie transportu do Ziemi Świętej, z prośbą o pomoc dla swojego ojca zwrócił się syn obalonego cesarza bizantyjskiego Izaaka II Angelosa. W zamian obiecał przyszłą pomoc wojskową dla krzyżowców, wynagrodzenie oraz zniesienie schizmy wschodniej. W roku 1203 krzyżowcy przystąpili do oblężenia Konstantynopola, który poddał się. Na tronie osadzono Izaaka II, jednak rok później nowy cesarz został obalony, a łacinnicy wobec niewywiązania się Bizantyjczyków ze złożonych obietnic zdobyli miasto i je złupili. W miejsce Cesarstwa Bizantyńskiego utworzone zostało Cesarstwo Łacińskie, którego pierwszym cesarzem został hrabia Flandrii Baldwin I, koronowany 16 maja 1204 roku.

Upadek

Cesarstwo Łacińskie zgłaszało pretensje do wszystkich ziem będących pod kontrolą Cesarstwa Bizantyjskiego w momencie upadku Konstantynopola. Faktyczną władzę zwierzchnią sprawowało jednak tylko nad częścią tego obszaru, w tym państwami lennami (które przetrwały upadek Cesarstwa Łacińskiego): Księstwem Achai, Królestwem Tesaloniki, Księstwem Aten. Reszta pozostałości po Cesarstwie Bizantyjskim znalazła się pod kontrolą różnych, konkurujących ze sobą arystokratów bizantyjskich (Cesarstwo Nicejskie, Despotat Epiru, Cesarstwo Trapezuntu).

Najsilniejsze z nich, Cesarstwo Nicejskie, podejmowało liczne próby odbicia Konstantynopola, zakończone sukcesem 25 lipca 1261 roku, kiedy to Michał VIII Paleolog, dzięki akcji Aleksego Strategopulosa zdobył Konstantynopol i usunął z tronu Baldwina II, ostatniego cesarza łacińskiego (jakkolwiek Baldwin II i jego spadkobiercy używali tego tytułu jeszcze przez ponad sto lat).

Zobacz też

• władcy Cesarstwa Łacińskiego
• Karol de Valois

Bibliografia

• Zdzisław Pentek, Cesarstwo Łacińskie 1204-1261. Kolonialne państwo krzyżowców czy Neobizancjum?, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 2004.

Linki zewnętrzne

• Michał Kozłowski, Baldwin I – łaciński cesarz Konstantynopola [1]
• Jarosław Krysik, Wenecja kontra Konstantynopol. Ćwierć i pół ćwierci cesarstwa [2]