Cesarstwo Łacińskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Imperium Romaniae
Cesarstwo Łacińskie
1204-1261
Herb Cesarstwa Łacińskiego
Herb Cesarstwa Łacińskiego
Język urzędowy łacina, francuski
Stolica Konstantynopol
Typ państwa monarchia
Ostatnia głowa państwa cesarz Baldwin II de Courtenay
Data powstania 1204
Data likwidacji 1261
Mapa Cesarstwa Łacińskiego

Cesarstwo Łacińskie, właściwie Imperium Romaniae (w historiografii określane także jako Łacińskie Cesarstwo Konstantynopola) – państwo utworzone przez krzyżowców IV wyprawy krzyżowej, po zdobyciu Konstantynopola. Istniało w latach 1204–1261. Po upadku jego tereny wróciły do Cesarstwa Bizantyjskiego.

Powstanie[edytuj]

Po zdobyciu przez łacinników miasta Zadar w Dalmacji, co miało być zapłatą za zapewnienie transportu do Ziemi Świętej, z prośbą o pomoc dla swojego ojca zwrócił się syn obalonego cesarza bizantyjskiego Izaaka II Angelosa. W zamian obiecał przyszłą pomoc wojskową dla krzyżowców, wynagrodzenie oraz zniesienie schizmy wschodniej. W roku 1203 krzyżowcy przystąpili do oblężenia Konstantynopola, który poddał się. Na tronie osadzono Izaaka II, jednak rok później nowy cesarz został obalony, a łacinnicy wobec niewywiązania się Bizantyjczyków ze złożonych obietnic zdobyli miasto i je złupili. W miejsce Cesarstwa Bizantyńskiego utworzone zostało Cesarstwo Łacińskie, którego pierwszym cesarzem został hrabia Flandrii Baldwin I, koronowany 16 maja 1204 roku.

Upadek[edytuj]

Cesarstwo Łacińskie zgłaszało pretensje do wszystkich ziem będących pod kontrolą Cesarstwa Bizantyjskiego w momencie upadku Konstantynopola. Faktyczną władzę zwierzchnią sprawowało jednak tylko nad częścią tego obszaru, w tym państwami lennami (które przetrwały upadek Cesarstwa Łacińskiego): Księstwem Achai, Królestwem Tesaloniki, Księstwem Aten. Reszta pozostałości po Cesarstwie Bizantyjskim znalazła się pod kontrolą różnych, konkurujących ze sobą arystokratów bizantyjskich (Cesarstwo Nicejskie, Despotat Epiru, Cesarstwo Trapezuntu).

Najsilniejsze z nich, Cesarstwo Nicejskie, podejmowało liczne próby odbicia Konstantynopola, zakończone sukcesem 25 lipca 1261 roku, kiedy to Michał VIII Paleolog, dzięki akcji Aleksego Strategopulosa zdobył Konstantynopol i usunął z tronu Baldwina II, ostatniego cesarza łacińskiego (jakkolwiek Baldwin II i jego spadkobiercy używali tego tytułu jeszcze przez ponad sto lat).

Zobacz też[edytuj]

Bibliografia[edytuj]

  • Zdzisław Pentek, Cesarstwo Łacińskie 1204-1261. Kolonialne państwo krzyżowców czy Neobizancjum?, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 2004.

Linki zewnętrzne[edytuj]

  • Michał Kozłowski, Baldwin I – łaciński cesarz Konstantynopola [1]
  • Jarosław Krysik, Wenecja kontra Konstantynopol. Ćwierć i pół ćwierci cesarstwa [2]
p • d • e
Władcy państw greckich w latach 1204–1479
Cesarstwo Łacińskie
1204–1261
Baldwin I Flandryjski (1204–1205) • Henryk Flandryjski (1205–1216) • Piotr de Courtenay (1217) • Robert de Courtenay (1217–1228) • Jolanta (1217–1219) • Baldwin II (1228–1261) • Jan z Brienne (1231–1237)
Cesarstwo Nicejskie
1204–1261
Teodor I Laskarys (1204–1221) • Jan III Dukas Watatzes (1221–1254) • Teodor II Laskarys (1254–1258) • Jan IV Laskarys (1258–1261) • Michał VIII Paleolog (1259–1282)
Cesarstwo Bizantyńskie
1261–1453
Michał VIII Paleolog (1259–1282) • Andronik II Paleolog (1282–1328) • Andronik III Paleolog (1328–1341) • Jan V Paleolog (1341–1391) • Jan VI Kantakuzen (1347–1354) • Mateusz Kantakuzen (1353–1357) • Andronik IV Paleolog (1376–1379) • Jan VII Paleolog (1390) • Manuel II Paleolog (1391–1425) • Jan VIII Paleolog (1425–1448) • Konstantyn XI Paleolog (1448–1453)
Cesarstwo Trapezuntu
1204–1461
Królestwo Tesaloniki
1204–1224
Bonifacy z Montferratu (1204–1207) • Demetriusz (1204–1224)
Cesarstwo Tesaloniki
1227–1246
Teodor Angelos Dukas Komnen (1227–1230) • Manuel Angelos Dukas Komnen (1230–1237) • Jan Angelos Dukas Komnen (1237–1244) • Demetriusz Angelos (1244–1246)
Despotat Epiru
1205–1449

Michał I Angelos (1205–1215) • Teodor Angelos (1215–1230) • Michał II Angelos (1230–1271) • Nicefor I Angelos (1271–1296) • Tomasz I Angelos (1296–1318) • Mikołaj Orsini (1318–1323) • Jan II Orsini (1223–1335) • Nicefor II Orsini (1335–1337, 1339–1340, 1356–1359) • Symeon Sinisza (1359–1366) • Gjin Bua Spata (1359–1399, w południowym Epirze) • Tomasz II Preljubowicz (1366–1384) • Maria Angelina (1384–1385) •

Esau Buondelmonti (1384–1408) • Karol I Tocco (1399–1429) • Karol II Tocco (1429–1449)
Tesalia
1271–1318

Jan I Angelos (1271–1289) • Konstantyn Angelos (1289–1303) • Jan II Angelos (1303–1318) • Jan II Orsini (1332–1335) • Nicefor II Orsini (1356–1359) • Symeon Sinisza (1359–ok.1370) •

Jan Urosz (ok.1370–ok.1373)
Hrabstwo Kefalenii
1194–1479

Maio I Orsini (1194–1238) • Maio II Orsini (1238–1264) •

Ryszard Orsini (1264–1304) • Jan I Orsini (1304–1318) • Mikołaj Orsini (1318–1323) • Jan II Orsini (1323–1324) • Leonardo I Tocco (1357–1376) • Carlo I Tocco (1376–1429) • Carlo II Tocco (1429–1448) • Leonardo III Tocco (1448–1479)
Księstwo Aten
1204–1460

Otto de la Roche (1205–1225) • Gwido I de la Roche (1225–1263) • Jan I de la Roche (1263–1280) • Wilhelm I de la Roche (1280–1287) • Gwido II de la Roche (1287–1308) • Walter V z Brienny (1308–1311) • Joanna z Châtillon (1311) • Roger Deslaur (1311–1312) • Manfred Aragoński (1312–1317) • Wilhelm II Aragoński (1317–1338) • Jan II Aragoński (1338–1348) • Fryderyk I (książę Aten) (1348–1355) • Fryderyk III Sycylijski (1355–1377) • Maria Sycylijska (1377–1388) •

Piotr IV Aragoński (1381–1387) • Jan z Uturbia (1380–1388) • Nerio I Acciaiuoli (1388–1394) • Franciszka Acciaiuoli (1394–1395) • Antoni I Acciaiuoli (1394–1435) • Nerio II Acciaiuoli (1435–1439 i 1441–1451) • Antoni II Acciaiuoli (1439–1441) • Franciszek I Acciaiuoli (1451–1455) • Klara Zorzi (1451–1455) • Franciszek II Acciaiuoli (1455–1460)
Księstwo Achai
1205–1432
Wilhelm I z Champlitte (1205–1209) • Gotfryd I Villehardouin (1209–1228) • Gotfryd II Villehardouin (1228–1246) • Wilhelm II Villehardouin (1246–1278) • Karol I Andegaweński (1278–1285) • Karol II Andegaweński (1285–1289) • Izabela z Villehardouin (1289–1297 i 1301–1307) • Florens z Hainaut (1289–1297) • Filip Sabaudzki (1301–1307) • Filip I z Tarentu (1307–1313) • Matylda z Hainaut (1313–1318) • Ludwik Burgundzki (1313–1316) • Robert z Tarentu (1318–1322) • Jan de Gravina (1322–1333) • Robert z Tarentu (1333–1364) • Filip II z Tarentu (1364–1373) • Joanna (1373–1381) • Jakub de Baux (1381–1383) • Karol III (1383–1386) • Piotr z St. Superan (1396–1402) • Maria Zaccaria (1402–1404) • Centurion II Zaccaria (1404–1432)
Despotat Morei
1308–1460
Michał Kantakuzen (1308–1316) • Andronik Asen (1316–1322) • Manuel Kantakuzen (1348–1380) • Mateusz Kantakuzen (1380–1383) • Demetriusz I Kantakuzen (1383) • Teodor I Paleolog (1383–1407) • Teodor II Paleolog (1407–1443) • Konstantyn Paleolog (1428–1449) • Demetriusz II Paleolog (1428–1460) • Tomasz Paleolog (1449–1460)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cesarstwo_Łacińskie&oldid=46607306”