I bitwa pod El Alamein
| II wojna światowa, kampania afrykańska | |||
 Piechota brytyjska w pobliżu El Alamein, 17 lipca 1942 | |||
| Czas |
1–27 lipca 1942 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
ofensywa niemiecko-włoska | ||
| Wynik |
zwycięstwo aliantów | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Egiptu  | |||
| 30°50′29″N 28°56′34″E/30,841389 28,942778 | |||
I bitwa pod El Alamein – bitwa stoczona w czasie kampanii afrykańskiej II wojny światowej w dniach 1–27 lipca 1942 r. pomiędzy włoskimi wojskami i niemieckimi oddziałami Afrika Korps pod dowództwem feldmarszałka Erwina Rommla a brytyjską 8 Armią dowodzoną przez generała Claude’a Auchinlecka.
Po porażce w bitwie pod Gazalą w czerwcu 1942 r. brytyjska 8 Armia wycofała się z Marsa Matruh na linię Alamein w Egipcie, 60-kilometrową lukę między El Alamein i depresją Al-Kattara na Pustyni Libijskiej.
1 lipca nastąpił atak Afrika Korps. Linie alianckie wytrzymały atak i spowodowały utknięcie oddziałów Osi. 2 lipca Rommel skoncentrował swoje siły na północy, zamierzając obejść El Alamein. Generał Auchinleck zarządził kontratak na centrum linii przeciwnika, jednak bez rezultatu. Wskutek silnego oporu wojsk alianckich Rommel zdecydował się dokonać przegrupowania i bronić osiągniętych rubieży.
Auchinleck zaatakował ponownie 10 lipca w Tel el Eisa na północy, biorąc do niewoli około tysiąca jeńców. Po nieudanym kontrataku Niemców brytyjski generał ponownie zaatakował w centrum, staczając dwie kolejne potyczki pod Ruweisat, 14 i 21 lipca. Nie przyniosły one sukcesu, a brak broni pancernej, która nie dotarła na czas do piechoty, spowodował utratę 700 żołnierzy. Pomimo tego 27 lipca przypuszczono dwa kolejne ataki na północ od Tel el Eisy, jednak z niewielkim skutkiem – drugi atak, pod Miteriją, okazał się pechowy, gdyż z powodu nieoczyszczenia pól minowych do żołnierzy nie dotarła broń pancerna, która mogła ich skutecznie wesprzeć w obliczu niemieckiego kontrataku.
8 Armia była wyczerpana i Auchinleck rozkazał zakończyć operacje ofensywne i rozpocząć umacnianie linii obronnych, spodziewając się poważniejszej ofensywy niemieckiej.
Bitwa doprowadziła do sytuacji patowej, jednak postępy wojsk Osi na Aleksandrię i Kair zostały zatrzymane. Podjęta przez Rommla w sierpniu kolejna próba obejścia lub przełamania sił alianckich została zniweczona w bitwie pod Alam Halfa, a w październiku wzmocniona 8 Armia, teraz pod dowództwem generała Bernarda Law Montgomery’ego, ostatecznie pokonała siły Osi w II bitwie pod El Alamein.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Nowozelandzcy żołnierze na czołgu Valentine
Ostrzał z brytyjskiej 25-funtowej haubicoarmaty podczas I bitwy pod El Alamein
Niemieckie działo 8,8 cm Flak 37 zniszczone podczas I bitwy pod El Alamein
Zniszczony włoski czołg Fiat M13
Mapa ukazująca ważniejsze bitwy w Afryce Północnej w latach 1941–1942
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- The Battle of El Alamein (ang.)