Ignacy Bokwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Bokwa
ks. prof. dr hab. nauk teologicznych
Kraj działania

Szwajcaria

Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1957
Koprzywnica

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

diecezja radomska

Prezbiterat

22 maja 1982

Odznaczenia
Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal Błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki Medal Komisji Edukacji Narodowej

Ignacy Bokwa (ur. 14 kwietnia 1957 w Koprzywnicy) – polski duchowny katolicki, teolog, profesor doktor habilitowany, tłumacz niemiecko- i włoskojęzycznych książek teologicznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

22 maja 1982 w katedrze sandomierskiej przyjął z rąk biskupa Edwarda Materskiego święcenia kapłańskie[1]. Habilitował się w 1998 na podstawie pracy Trynitarno-chrystologiczna interpretacja eschatologii w ujęciu Hansa Ursa von Balthasara. 3 listopada 2011 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk teologicznych. Od marca 2012 profesor zwyczajny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[2]. W swoim dorobku naukowym posiada 6 książek autorskich, 6 redakcji książek, 110 artykułów naukowych. Wypromował 5 doktorów teologii[3]. Od 1992 jest stałym współpracownikiem Naczelnej Redakcji Programów Katolickich Polskiego Radia.

Specjalizuje się w dogmatyce, teologii kultury i teologii religii. Od 2000 do 2003 był dziekanem Wydziału Teologicznego UKSW w Radomiu. Pełnił funkcje: dyrektora Instytutu Teologicznego UKSW w Radomiu (2003–2005)[4] oraz kierownika Katedry Teologii Współczesnej w tym instytucie (2001–2013).

Obecnie pracuje na Wydziale Teologicznym UKSW w Warszawie, Instytucie Dialogu Kultury i Religii. 17 września 2014 został wybrany na trzyletnią kadencję prezesem Towarzystwa Teologów Dogmatyków[5].

Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Andrzeja Dudy, z 27 października 2016 został mianowany na stopień podporucznika. Jest to związane z jego służbą wojskową w jednostce kleryckiej w Bartoszycach, którą odbył w latach 1976–1978, w tej samej jednostce, w której służył bł. ks.Jerzy Popiełuszko[potrzebny przypis].

Odznaczony Medalem Srebrnym za Długoletnią Służbę, Medalem Bł. Ks. Jerzego Popiełuszki i Medalem Komisji Edukacji Narodowej[potrzebny przypis].

Ważniejsze publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Christologie als Anfang und Ende der Anthropologie (1990)
  • Wprowadzenie do teologii Karla Rahnera (1996)
  • Trynitarno-chrystologiczna interpretacja eschatologii w ujęciu Hansa Ursa von Balthasara (1998)
  • Eschatologia znaczy pełnia (2003)
  • Gott ist Fülle; kleine Eschatologie (2004)
  • Nie podzieleni i nie zjednoczeni - Nicht getrennt und nicht geeint (2006)
  • Breviarium fidei (2007)
  • Teologia w warunkach nowoczesności i ponowoczesności (2010)
  • (red. z M. Jagodzińskim), Wobec nowego ateizmu (2011)
  • (red. z M. Jagodzińskim), Wiara wobec współczesności (2014)
  • (red. z M. Chmielewskim i J. Karbownikiem), Sanktuarium Ostrobramskie – miejsce łaski i miłosierdzia (2014)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]