Ignacy Olszański
Prałat papieski | |
Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1883 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 września 1963 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Prezbiterat |
1911 |
Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1883 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 września 1963 |
Poseł na Sejm Litwy Środkowej | |
Okres |
od 1922 |
Przynależność polityczna | |
Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP) | |
Okres |
od 1922 |
Przynależność polityczna | |
Poseł I kadencji Sejmu (II RP) | |
Okres |
od 1922 |
Przynależność polityczna |
Ignacy Olszański (ur. 28 stycznia 1883 w Olszanicy, zm. 16 września 1963 na terenie LSRR) – polski ksiądz katolicki, prałat papieski, działacz społeczny i polityczny, radny Wilna, poseł na Sejm Litwy Środkowej oraz na Sejm Ustawodawczy i Sejm I kadencji w II RP[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Wincentego i Franciszki z Olszewskich[2]. W 1907 roku ukończył Wyższe Seminarium Duchowne św. Józefa w Wilnie. W 1911 roku uzyskał tytuł magistra teologii na Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu. Studiował przez wiele lat we Fryburgu, Rzymie, Monachium, Londynie i Glasgow[1].
W 1911 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Początkowo prowadził działalność duszpasterską wśród górników polskich w północnej Francji. Od 1913 roku był wikariuszem przy Katedrze w Wilnie. Podczas swojej posługi był opiekunem Stowarzyszenia Sług Katolickich pw. św Zyty i Stowarzyszenia Katolickich Robotników Polskich w Wilnie. Organizował również lokalny oddział Caritasu[1].
Podczas I wojny światowej działał w Polskim Towarzystwie Pomocy Ofiarom Wojny. Zakładał Kuchnie Ludowe, Towarzystwo Pomocy Armii Polskiej i Polski Biały Krzyż. W 1918 roku organizował Polski Związek Chrześcijańsko-Demokratyczny na Litwie i Centralny Związek Chrześcijańskich Związków Zawodowych Diecezji Wileńskiej[1].
W latach 1919–1927 sprawował mandat radnego Wilna. W 1922 roku został wybrany posłem na Sejm Litwy Środkowej z listy Polskiego Centralnego Komitetu Wyborczego w okręgu IX (Wilno - miasto). Był członkiem Zespołu Stronnictw i Ugrupowań Narodowych i pracował w komisji politycznej. W 1922 roku wszedł do Sejmu Ustawodawczego jako członek Delegacji Wileńskiej. Pracował w komisjach: administracyjnej i spraw zagranicznych. W 1922 roku uzyskał mandat poselski z listy nr 8 (ChZJN) w okręgu wyborczym nr 63 (Wilno). Pracował w komisji opieki społecznej i inwalidztwa. Był członkiem Rady Naczelnej i wiceprezesem Zarządu Głównego Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji[1].
Był rektorem kościoła św. Bartłomieja w Wilnie, a następnie do 1937 roku proboszczem parafii św. Franciszka Ksawerego w Grodnie i dziekanem miejscowego dekanatu. W 1937 roku przez krótki czas był duszpasterzem w kościele św. Krzyża w Wilnie. Od 1938 roku był proboszczem w parafii Łyntupy. Był sekretarzem generalnym diecezji wileńskiej ds. społecznych, a także sekretarzem generalnym Ligi Katolickiej, w 1930 przekształconej w Archidiecezjalny Instytut Akcji Katolickiej[1].
Podczas II wojny światowej współpracował z Armią Krajową na Wileńszczyźnie. Po wojnie pozostał na Litwie, gdzie zmarł w 1963 roku[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Parlamentarzyści - Ignacy Olszański [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2024-06-03] .
- ↑ Wielka Genealogia Minakowskiego - M.J. Minakowski [online], wielcy.pl [dostęp 2024-06-03] .
- Polscy duchowni katoliccy – działacze społeczni
- Polscy politycy
- Absolwenci Wyższego Seminarium Duchownego w Wilnie
- Absolwenci i studenci Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu
- Członkowie Polskiego Towarzystwa Pomocy Ofiarom Wojny
- Członkowie Polskiego Białego Krzyża
- Radni Wilna (II Rzeczpospolita)
- Posłowie na Sejm Litwy Środkowej
- Posłowie na Sejm Ustawodawczy (1919–1922)
- Posłowie na Sejm I kadencji (1922–1927)
- Członkowie Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Pracy
- Politycy Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji
- Ludzie związani z Wilnem
- Urodzeni w 1883
- Zmarli w 1963