Przejdź do zawartości

Irena Wóycicka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Irena Wóycicka
Ilustracja
Irena Wóycicka (2011)
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1950
Warszawa

Zawód, zajęcie

ekonomista

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Stanowisko

wiceminister pracy i polityki socjalnej (1991–1994), podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta (2010–2013), sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta (2013–2015)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Irena Wóycicka (ur. 1 sierpnia 1950 w Warszawie) – polska ekonomistka, działaczka opozycji w okresie PRL, wiceminister pracy i polityki socjalnej (1991–1994), w latach 2010–2013 podsekretarz stanu, następnie do 2015 sekretarz w Kancelarii Prezydenta.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwentka VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie[1]. Ukończyła studia ekonomiczne na Uniwersytecie Warszawskim. W pierwszej połowie lat 70. zaangażowała się w działalność opozycyjną, m.in. uczestniczyła w protestach przeciwko powołaniu Socjalistycznego Związku Studentów Polskich, sygnowała list przeciw zmianom w konstytucji. Po wydarzeniach czerwca 1976 uczestniczyła w organizowaniu pomocy dla represjonowanych robotników Ursusa. Od 1977 do 1980 pracowała w Instytucie Finansów przy Ministerstwie Finansów[2].

W latach 1977–1980 była w zespole redakcyjnym podziemnego dwutygodnika „Robotnik”. Współpracowała z Komitetem Obrony Robotników. W 1980 zaangażowała się w działalność „Solidarności”. Była ekspertem Regionu Mazowsze związku oraz ekspertem w Ośrodku Prac Społeczno-Zawodowych przy KKP „S”[2].

W listopadzie 1980 została członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych. Po wprowadzeniu stanu wojennego była współpracowniczką „Tygodnika Mazowsze[3]. Później na emigracji w Niemczech, współpracowała m.in. z Radiem Wolna Europa oraz Sekcją Polską BBC. Po powrocie do kraju w 1987 została ekspertem związkowym, działała w Komisji Polityki Społecznej przy Komitecie Obywatelskim. Brała udział w pracach zespołu do spraw gospodarki i polityki społecznej w trakcie obrad Okrągłego Stołu[2].

Od 1989 pełniła funkcję doradcy ministra pracy, od 1991 do 1994 była wiceministrem w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej. W latach 1998–2001 pełniła funkcję doradcy ministra pracy i polityki społecznej oraz członka rady nadzorczej ZUS[2]. Od 1997 współpracowała z Instytutem Badań nad Gospodarką Rynkową. Jest autorką licznych publikacji z dziedziny polityki społecznej, była ekspertem Międzynarodowej Organizacji Pracy oraz Komisji Europejskiej.

Działała w Unii Demokratycznej, Unii Wolności i Partii Demokratycznej. Została współzałożycielką i pierwszym prezesem stowarzyszenia Otwarta Rzeczpospolita[4], a także członkinią rady programowej Kongresu Kobiet[5].

18 października 2010 została podsekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta Bronisława Komorowskiego ds. społecznych[6]. 5 września 2013 odebrała nominację na sekretarza stanu w KPRP[7]. Pełniła tę funkcję do 5 sierpnia 2015[8]. W 2018 zasiadła w radzie Fundacji Instytut Bronisława Komorowskiego[9], następnie została członkinią rady programowej tej fundacji[10].

Odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2015)[11]. Wyróżniona Medalem Solidarności Społecznej przyznanym przez BCC[12]. W 2019 uhonorowana Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Minister Wóycicka na uroczystości wręczenia Nagrody im. Prof. Stefanii Światłowskiej. prezydent.pl, 11 kwietnia 2012. [dostęp 2020-11-23].
  2. a b c d Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2019-08-19].
  3. Wóycicka, Irena. wyborcza.pl, 28 listopada 2006. [dostęp 2015-08-05].
  4. Władze. otwarta.org. [dostęp 2019-08-19].
  5. Rada Programowa Kongresu Kobiet. kongreskobiet.pl. [dostęp 2020-11-13].
  6. Nowa prezydencka minister chce walczyć o ulgi rodzinne: Nie ratujmy finansów kosztem dzieci. gazeta.pl, 15 października 2010. [dostęp 2015-08-05].
  7. Nominacje w Kancelarii Prezydenta RP. prezydent.pl, 5 września 2013. [dostęp 2015-08-05].
  8. Prezydent odwołał ministrów w KPRP i doradców. prezydent.pl, 5 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-05].
  9. O nas. bronislawkomorowski.org. [dostęp 2018-08-04].
  10. O nas. bronislawkomorowski.org. [dostęp 2018-01-23].
  11. M.P. z 2015 r. poz. 964
  12. Złota Statuetka 2014 – Lider Polskiego Biznesu. bcc.org.pl, 24 stycznia 2015. [dostęp 2019-08-19].
  13. Tomasz Urzykowski: Uroczysta sesja Rady Warszawy. Stolica ma nowych honorowych obywateli. wyborcza.pl, 31 lipca 2019. [dostęp 2020-01-18].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]