Ireneusz (Susemihl)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ireneusz
Ihor Zuzemil
Metropolita wiedeński i austriacki
Kraj działania

Austria

Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1919
Czernihów

Data i miejsce śmierci

26 lipca 1999
Monachium

Metropolita wiedeński i austriacki
Okres sprawowania

1986–1999

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia wiedeńska i austriacka

Śluby zakonne

23 stycznia 1966

Diakonat

6 grudnia 1942

Prezbiterat

5 października 1947

Chirotonia biskupia

30 stycznia 1966

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

30 stycznia 1966

Miejscowość

Zagorsk

Miejsce

Ławra Troicko-Siergijewska

Konsekrator

Aleksy I

Współkonsekratorzy

Pimen (Izwiekow), Antoni (Bloom), Aleksy (Ridigier), Cyprian (Ziornow), Antoni (Mielnikow), Filaret (Wachromiejew), Jan (Snyczow), Juwenaliusz (Pojarkow)

Ireneusz, imię świeckie Igor Władimirowicz Susemihl/Zuzemil (ur. 11 lipca 1919 w Czernihowie, zm. 26 lipca 1999 w Monachium) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W wieku sześciu lat razem z rodzicami wyjechał do Niemiec. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził w Berlinie, gdzie ukończył studia medyczne. Ukończył również organizowane przez Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji kursy przygotowujące do przyjęcia sakramentu kapłaństwa. 6 grudnia 1942 został wyświęcony na diakona, zaś 5 października 1947 przyjął z rąk metropolity berlińskiego i niemieckiego Serafina święcenia kapłańskie. Do 1949 był jego osobistym sekretarzem. Następnie wyjechał do Melbourne, gdzie służył w parafii Kościoła zagranicznego. W 1957 przeszedł w jurysdykcję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W 1957 został proboszczem parafii św. Marii Magdaleny w Hadze, następnie zaś od 1960 kierował w tym samym charakterze parafią Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Monachium. Uczestniczył w ruchu chrześcijan na rzecz pokoju.

23 stycznia 1966 w Ławrze Troicko-Siergijewskiej złożył wieczyste śluby mnisze z imieniem Ireneusz przed przełożonym klasztoru, archimandrytą Platonem. 29 stycznia 1966 otrzymał godność archimandryty. Dzień później w Łarze miała miejsce jego chirotonia na biskupa Niemiec Zachodnich. W charakterze konsekratorów wystąpili patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy I, metropolici kruticki i kołomieński Pimen, suroski Antoni, arcybiskupi talliński i estoński Aleksego II, berliński i środkowoeuropejski Cyprian, miński i białoruski Antoni, biskupi dmitrowski Filaret, wołokołamski Pitirim, syzrański Jan oraz zarajski Juwenaliusz. Od 24 lutego 1971 był biskupem badeńskim i bawarskim. W 1972 otrzymał godność arcybiskupią. W 1975 przeniesiony na katedrę wiedeńską i austriacką.

Uczestnik dialogu ekumenicznego, w szczególności między Rosyjskim Kościołem Prawosławnym a Kościołem Ewangelickim w Niemczech. Działał w Światowej Radzie Kościołów oraz w kolejnych kongresach chrześcijańskich organizacji pokojowych. W 1986 otrzymał godność metropolity.

W 1994 został aresztowany w RFN pod zarzutem szpiegostwa, ostatecznie został zwolniony. Zmarł w 1999.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]