Iwo Pollo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwo Pollo
Data i miejsce urodzenia

9 maja 1927
Delatyn

Data śmierci

8 czerwca 2005

Profesor nauk technicznych
Specjalność: technologia chemiczna
Alma Mater

Politechnika Śląska

Doktorat

1959
Politechnika Śląska

Habilitacja

1963
Politechnika Śląska

Profesura

1976

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Śląska

Okres zatrudn.

1954–1975

Uczelnia

Politechnika Lubelska

Okres zatrudn.

1975–2002

Rektor
Uczelnia

Politechnika Lubelska

Okres spraw.

1993–1996

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej
Złota Honorowa Odznaka PTTK

Iwo Andrzej Pollo (ur. 9 maja 1927 w Delatynie, zm. 8 czerwca 2005) – polski inżynier chemik, specjalista w zakresie chemii i technologii plazmy, nauczyciel akademicki, wykładowca Politechniki Śląskiej i Politechniki Lubelskiej, rektor tej ostatniej w latach 1993–1996.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 9 maja 1927 w Delatynie, w rodzinie Stefana, sędziego powiatowego i Vereny z domu Ragan, nauczycielki[1].

W 1954 roku ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej. Pozostał na uczelni jako asystent, uzyskując w 1959 roku doktorat, a w 1963 roku habilitację, pod kierunkiem profesora Stefana Pawlikowskiego. Kolejno obejmował stanowiska adiunkta i docenta, w latach 1965–1968 był prodziekanem Wydziału Chemicznego. W 1975 roku rozpoczął pracę w ówczesnej Wyższej Szkole Inżynierskiej (od 1977 roku Politechnice) w Lublinie, rok później został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Był twórcą i kierownikiem Katedry Technologii Chemicznej, od 1978 roku dyrektorem Instytutu Matematyki, Fizyki i Chemii. W latach 1984–1990 pełnił funkcję prorektora do spraw nauki, 1993–1996 rektora Politechniki Lubelskiej[2]. W 1991 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Od 1983 do 1987 roku wykładał także na część etatu na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej, a od 1998 roku w Prywatnej Wyższej Szkole Ochrony Środowiska w Radomiu. Na emeryturę przeszedł w 2002 roku[3].

W obszar jego zainteresowań naukowych wchodziły między innymi chemia i technologia plazmy niskotemperaturowej, synteza ozonu, technologia chemii nieorganicznej, ceramiki i związków azotowych, ochrona przed korozją, inżynieria i ochrona środowiska oraz historia nauki i techniki. Był autorem kilkuset prac i publikacji naukowych, ponad 20 patentów, promotorem dziesięciu doktoratów. Był członkiem Komitetu Nauk Chemicznych Polskiej Akademii Nauk[4], przewodniczącym Komisji Chemii Plazmy lubelskiego oddziału PAN, członkiem Komisji Nauk Ceramicznych krakowskiego oddziału PAN, członkiem Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego, Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, Międzynarodowej Unii Chemii Czystej i Stosowanej.

Działał w Związku Podhalan i organizacjach Kresowiaków. Pisał fraszki, limeryki i eseje, był autorem kilku tomików wierszy, miłośnikiem kultury huculskiej i łemkowskiej. Zmarł 8 czerwca 2005 roku. Pochowany w części ewangelickiej cmentarza przy ulicy Lipowej w Lublinie (kwatera 4-1-83)[5].

Z Zofią z d. Boczkowska miał dzieci Agnieszkę (ur. 1972) oraz Rafała (ur. 1980)[6].

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Grób prof. Iwo Pollo na cmentarzu przy ulicy Lipowej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Waksmundzka-Hajnos 2005 ↓, s. 13.
  2. Poczet rektorów. Iwo Pollo. Politechnika Lubelska. [dostęp 2013-02-03].
  3. Justyna Jaroszyńska-Wolińska: Iwo Pollo (1927-2005). Polska Akademia Nauk. Oddział w Lublinie. [dostęp 2013-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-08)].
  4. Prof. dr hab. inż. Iwo Pollo, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2013-02-02].[martwy link]
  5. Informacje w serwisie Grobonet. [dostęp 22 sierpnia 2020].
  6. a b c d e f g h i j Justyna Jaroszyńska-Wolińska, Mariusz Wroński, Pro Memoria · Rektor prof. dr hab. inż. Iwo Pollo – człowiek wielkiego serca i talentu · wirtualne wystawy [online], wystawy.biblioteka.pollub.pl [dostęp 2021-03-13].
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 września 1997 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1997 r. nr 86, poz. 869).
  8. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 kwietnia 2003 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2003 r. nr 39, poz. 573).
  9. prof. dr hab. inż. Iwo Pollo. Chemik – miesięcznik naukowo–techniczny. Rada Programowa. [dostęp 2013-02-03].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Justyna Jaroszyńska-Wolińska: Iwo Pollo (1927–2005). „Biuletyn Informacyjny. Polska Akademia Nauk Oddział w Lublinie”. Nr 11. Lublin: 2006. ISSN 1505-7445.
  • Monika Waksmundzka-Hajnos. Profesor Iwo Pollo. „Podhalanin”. 3–4 (13–14), 2005. Zarząd Główny Związku Podhalan. ISSN 1731-4852. 
  • Pożegnania: Profesor Iwo Pollo (1927–2005). „Chemik: Nauka-Technika-Rynek. Miesięcznik Naukowo-Techniczny”. Vol. 58 (2005), nr 7–8. ISSN 0009-2886.