Izabella Zielińska

Izabella Zielińska (Iza Ostoia)
Data i miejsce urodzenia	10 grudnia 1910 ; Klimkówka
Data śmierci	20 listopada 2017
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianistka, pedagog muzyczny
	Odznaczenia

Izabella Jadwiga Zielińska (ur. 10 grudnia 1910 w Klimkówce, zm. 20 listopada 2017) – pedagog muzyczny, pianistka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się i wychowała w rodzinie z tradycjami muzycznymi. Jej ojciec Stanisław Ostaszewski grał na wiolonczeli, babka Emma Ostaszewska była utalentowaną pianistką, a prapradziad Michał Kleofas Ogiński - kompozytorem.

Uczęszczała do szkoły w Sanoku, a następnie do liceum we Lwowie. Po maturze wyjechała do Belgii do instytutu sióstr urszulanek w Wavre-Notre-Dame(inne języki), który ukończyła w 1931 r. Następnie uczyła się pod okiem pedagoga muzycznego Bronisława Poźniaka, jako studentka muzykologii na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1938-1939.^[1]

Występowała z recitalami w radiu wrocławskim, warszawskim i krakowskim. Koncertowała w Warszawie, Krakowie i Poznaniu. Używała przydomku artystycznego Iza Ostoia.

W czasie okupacji niemieckiej poświęciła się działalności pedagogicznej, którą prowadziła ją nielegalnie, wbrew zarządzeniom okupanta.

W 1942 r. wyszła za mąż za Bogdana Zielińskiego (1899-1988).

W 1950 wspólnie z Kazimierą Rojewską założyła Wielkopolskie Studium Muzyczne w Poznaniu. Mieszkała w Kościanie.

Za zasługi w życiu artystycznym i pedagogicznym została uhonorowana w 2010 medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Postanowieniem prezydenta RP z 14 grudnia 2010 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi w kultywowaniu tradycji muzycznych^[2].

Pozostawiła po sobie spuściznę epistolograficzną, przechowywaną w zbiorach Ossolineum we Wrocławiu.^[3]

Zmarła w wieku 106 lat dnia 20 listopada 2017.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Alicja Zawisza, "Studenci Polacy na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1918-1939", Wrocław 1972, str. 44: Ostoja-Ostaszewska Jadwiga Izabela; zob. też: Marian Orzechowski, "Szkice z dziejów polonii wrocławskiej", Wrocław 1960, s. 194
↑ M.P. z 2011 r. nr 27, poz. 297
↑ Inwentarz rękopisów Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu. T. 17. Wrocław: Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum, 2000. ISBN 83-7095-044-2.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Kwilecki, Andrzej: Silva rerum. Ludzie – instytucje – wydarzenia. Zapiski i wspomnienia. Wydawnictwo Poznańskie, 2007, s. 138-146. ISBN 978-83-7177-466-9.
Załuski, Iwo: The Ogiński Gene. The History of a Musical Dynasty. 2010, s. 272, 297-304, 312-313, 327. ISBN 978-0-9566599-0-3.
Leksykon polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870 roku, red. Katarzyna Janczewska-Sołomko. Oficyna Wydawnicza Impuls. Kraków 2008. ISBN 978-83-7308-538-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] Alicja Zawisza, "Studenci Polacy na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1918-1939", Wrocław 1972, str. 44: Ostoja-Ostaszewska Jadwiga Izabela; zob. też: Marian Orzechowski, "Szkice z dziejów polonii wrocławskiej", Wrocław 1960, s. 194

[2] M.P. z 2011 r. nr 27, poz. 297

[3] Inwentarz rękopisów Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu. T. 17. Wrocław: Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum, 2000. ISBN 83-7095-044-2.

[1]

[2]

[3]