Izomorf 67
| Rok założenia | |
|---|---|
| Rok rozwiązania | |
| Pochodzenie | |
| Gatunek | |
| Powiązania | |
| Skład | |
| Sława Mikołajczyk Ewa Gontarek Iena Żółkiewska-Jasińska Jerzy Szczęśniak Krzysztof Krawczyk Marian Lichtman | |
Izomorf 67 – polski zespół bigbitowy, założony przez Andrzeja Bajkowskiego i działający przez kilka miesięcy 1967 roku w Warszawie[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Impresario zespołu Andrzej Stanisław Bajkowski[2] i Irena „Ita” Żółkiewska-Jasińska z domu Pisarska (dziennikarka tygodnika Dookoła świata; zm. 11 czerwca 1969 roku)[3] wymyślili koncepcję artystyczną polegającą na tym, że powstały wiosną 1967 roku Izomorf 67 będzie śpiewał teksty opisujące obrazy, między innymi Salvadora Dali, czy Teofila Ociepki, tym samym wyprzedzając to co kilkanaście lat później propagował Marek Grechuta (tzw. śpiewające obrazy)[1][4]. Nazwa „Izomorf 67” związana była z lansowanym przez miesięcznik Radar uproszczonym „izomorficznym” zapisem nutowym[1]. Trzon składu zespołu tworzyli muzycy Trubadurów: Sława Mikołajczyk (śpiew), Krzysztof Krawczyk (gitara basowa, śpiew) i Marian Lichtman (perkusja) do których dołączyli: Jerzy Szczęśniak (eks-Kawalerowie) (gitara), Ewa Gontarek (eks-Demony; śpiew) i Irena Żółkiewska-Jasińska (organy), która była liderką zespołu[1]. Muzycy zarejestrowali w Polskim Radiu kilka utworów (Jeleń, Bądźcie zakochane, Coś o sobie, A kiedy pies, Archipelag niepokoju, La Gioconda, Barwy dźwięku), z których cztery (A kiedy pies, Archipelag niepokoju, La Gioconda, Barwy dźwięku) ukazały się w lipcu 1967 roku na ich jedynej płycie „czwórce” (Pronit N 0507), zaś piosenka pt. Coś o sobie na kompilacji pt. Z młodością na ty (LP, Muza XL 0435)[1]. Z uwagi na charakterystyczny głos Krawczyka, głównego wokalisty, piosenki zespołu przypominały nagrania Trubadurów[1]. A. Bajkowski miał ambicję żeby przekroczył on big beatowe opłotki i stał się w przyszłości czymś w rodzaju kabaretu piosenki o charakterze popularno-rozrywkowym[4]. Zamierzenia te pozostały jednak niezrealizowane[4]. Zespół został rozwiązany w listopadzie 1967 roku, ponieważ K. Krawczyk i M. Lichtman powrócili do Trubadurów, zaś J. Szczęśniak stanął na czele, założonej przez siebie w 1968 roku, soulowej Grupy X[5].
Wszystkie utwory grupy Izomorf 67[edytuj | edytuj kod]
- A kiedy pies (muz. J. Szczęśniak – sł. L. J. Kern)[6]
- Archipelag niepokoju (muz. I. Żółkiewska – sł. A. Piast, właśc. Andrzej Bajkowski)[6]
- Barwy dźwięku (muz. I. Żółkiewska – sł. Andrzej Bajkowski)[6]
- Bądźcie zakochane (sł. A. Bajkowski) – 20-minutowa konferansjerka do programu zespołu Izomorf 67 pt. Bądźcie zakochane[2]
- Coś o sobie (muz. K. Krawczyk, M. Lichtman – sł. A. Piast, właśc. Andrzej Bajkowski[6])[7]
- La Gioconda (muz. I. Żółkiewska – sł. J. Kofta)[6]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - Rock 'n' roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
- ↑ a b Konferansjerka do programu zespołu Izomorf 67 pt. Bądźcie zakochane. online.zaiks.org.pl. [dostęp 2023-05-06]. (pol.).
- ↑ Nekrogi: Irena Żółkiewska-Jasińska. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2023-05-06]. (pol.).
- ↑ a b c Dariusz Michalski: Trzysta tysięcy gitar nam gra. Historia Polskiej Muzyki Rozrywkowej – lata 1958-1973. Warszawa: Iskry, 2014, s. 331. ISBN 978-83-244-0378-3.
- ↑ Grupa X. 2013-03-03. [dostęp 2023-05-05]. (pol.).
- ↑ a b c d e Jacek Żyliński: Izomorf 67 (Pronit N 0507). kppg.waw.pl. [dostęp 2023-05-06]. (pol.).
- ↑ Jacek Żyliński: Z młodością na ty (Muza XL 0435). kppg.waw.pl. [dostęp 2023-05-06]. (pol.).