Izomorfizm porządków

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Izomorfizm porządków – pojęcie w matematyce określające funkcję pomiędzy dwoma zbiorami uporządkowanymi pokazującą, że porządki te wyglądają tak samo. Termin ten jest również używany na określenie relacji bycia izomorficznymi porządkami.

Definicja[edytuj | edytuj kod]

Niech będą porządkami częściowymi. Powiemy, że funkcja jest izomorfizmem porządków X i Y jeśli spełnione są dwa warunki:

  • jest wzajemnie jednoznaczna

Porządki nazywamy izomorficznymi, gdy istnieje pomiędzy nimi izomorfizm.

Własności[edytuj | edytuj kod]

Niech będą porządkami częściowymi. Jeśli porządki te są izomorficzne, to:

  • zbiory i są równej mocy (ponieważ izomorfizm jest bijekcją)
  • porządki mają taki sam diagram Hassego, tzn. muszą mieć taką samą liczbę elementów wyróżnionych: maksymalnych, minimalnych, oba muszą jednocześnie mieć lub nie mogą mieć elementu największego/najmniejszego.

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Niech oznaczają zbiory liczb naturalnych, całkowitych, wymiernych i rzeczywistych, odpowiednio, a niech będzie naturalnym porządkiem.

  • Porządki i nie są izomorficzne (zbiory i są różnej mocy)
  • Porządki i nie są izomorficzne – co prawda zbiory są równej mocy, lecz zbiór jest gęsty, a nie.
  • Porządki i nie są izomorficzne, bo w 0 jest elementem najmniejszym, a w nie ma elementu najmniejszego.
  • Niech będzie zbiorem wszystkich liczb pierwszych z naturalnym porządkiem. Wówczas porządki i są izomorficzne, a izomorfizmem pomiędzy nimi jest funkcja odwzorowująca liczbę naturalną n na n-tą liczbę pierwszą.