Józef Kopecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Kopecki
Ilustracja
major piechoty major piechoty
Pełne imię i nazwisko

Józef Alojzy Kopecki

Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1895
Jabłonków

Data i miejsce śmierci

25 kwietnia 1945
KL Mauthausen-Gusen

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

2 pułk piechoty Legionów

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Józef Alojzy Kopecki (ur. 11 kwietnia 1895 w Jabłonkowie, zm. 25 kwietnia 1945 w KL Mauthausen-Gusen) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 11 kwietnia 1895 w Jabłonkowie, w rodzinie Wacława i Ewy z domu Bazelides[1].

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej[2]. Służył w 4 pułku strzelców podhalańskich w Cieszynie[3][4][5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1472. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 128. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7], a w kwietniu tego roku wyznaczony na stanowisko komendanta obwodu Przysposobienia Wojskowego[8][9]. W marcu 1930 został przeniesiony z 4 psp do 2 pułku piechoty Legionów w Sandomierzu na stanowisko dowódcy batalionu[10]. W październiku 1931 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[11][12], a w 1936 przesunięty na stanowisko dowódcy I batalionu, detaszowanego w Staszowie[13]. Na czele tego batalionu walczył w kampanii wrześniowej[14], między innymi w bitwie pod Borową Górą, a później w obronie Modlina[15]. 29 września 1939, po kapitulacji załogi twierdzy, dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Działdowie. W trzeciej dekadzie października 1939 został zwolniony z niewoli na podstawie umowy kapitulacyjnej[16].

W listopadzie 1939 w Krakowie wstąpił do konspiracyjnej Organizacji Orła Białego, działał jako Jan Gala, używał pseudonimów „Gala”, „Skałka” i „Soplica”. W OOB pełnił funkcję szefa oddziału organizacyjnego i dyscypliny, był również organizatorem Rejonu Krakowsko - Miechowskiego OOB. Po scaleniu z ZWZ pełnił funkcję komendanta Obwodu Kraków - miasto ZWZ (od wiosny 1940 r.), następnie od kwietnia 1941 r. kierował samodzielną placówką wywiadowczą na terenie Inspektoratu Rejonowego ZWZ - AK Mielec. 17 lipca 1944 r. został aresztowany przez Gestapo w swoim mieszkaniu w Mielcu, więziony był w Rzeszowie, Pustkowie, Sachsenhausen, a w lutym 1945 r. przeniesiony do obozu koncentracyjnego Gusen, gdzie jako Jan Gala zmarł z wycieńczenia 25 kwietnia 1945 r.[17]

Pośmiertnie został mianowany podpułkownikiem.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-05-06]..
  2. Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 53.
  3. Spis oficerów 1921 ↓, s. 234, 700.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 385, 417.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 332, 361.
  6. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 62.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 133.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 104, 183.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 343.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 532.
  13. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 21, 549.
  14. Czyżewski 1982 ↓, s. 15.
  15. Głowacki 1985 ↓, s. 52, 350.
  16. Czyżewski 1982 ↓, s. 220.
  17. Bohaterowie 1939 [online], bohaterowie1939.pl [dostęp 2020-11-10].
  18. Rómmel 1958 ↓, s. 391.
  19. M.P. z 1938 r. nr 93, poz. 143.
  20. M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
  21. a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33.
  22. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-05-06]..
  23. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 12.
  24. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-05-06]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]