Józef Pietrzak (1887–1922)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Pietrzak
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Józef Wincenty Pietrzak

Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1887
Jordanów

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 1922
Świecie

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Stanowisko

dyrektor gimnazjum

Pracodawca

Gimnazjum Państwowe w Świeciu

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941)

Józef Wincenty Pietrzak (ur. 10 lutego 1887 w Jordanowie, zm. 11 stycznia 1922 w Świeciu) – polski nauczyciel i działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 lutego 1887 w Jordanowie, w ówczesnym powiecie myślenickim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Wincentego i Balbiny z Babińskich[1][2][3]. Uczęszczał do szkoły powszechnej w rodzinnym mieście[4]. W 1907 ukończył naukę i zdał egzamin maturalny w c. k. Gimnazjum św. Anny w Krakowie[5][4]. Następnie studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[6][7]. W roku akademickim 1909/1910 zaliczył Kurs Naukowy dla Kandydatów na Nauczycieli Gimnastyki w Szkołach Średnich w Krakowie[7]. 4 lipca 1911 uzyskał uprawnienia w tym zakresie, a 20 listopada tego roku uzyskał uprawnienia do nauczania chemii jako przedmiotu głównego oraz matematyki i fizyki jako przedmiotów pobocznych w szkołach średnich z polskim językiem wykładowym[7]. W 1911, po ukończeniu studiów, pozostał w uczelni w charakterze demonstratora zakładu chemicznego u profesora Karola Olszewskiego[8].

1 października 1912 rozpoczął pracę w Prywatnym Gimnazjum Realnym w Chrzanowie na stanowisku zastępcy nauczyciela[9][10]. W roku szkolnym 1914/1915 „z powodu wypadków wojennych nie mógł przez cały rok szkolny wrócić do obowiązków nauczyciela”[11]. W piątym „Sprawozdaniu Kierownika Prywatnego Gimnazjum Realnego” został wykazany jako członek grona nauczycielskiego „pełniący służbę wojskową w Legionach”[12]. Od 1912 działał w skautingu i „Sokole”[13].

Od 1 lipca 1915 w Legionach Polskich[4]. Służył w 2. kompanii I batalionu 6 pułku piechoty z którym następnie walczył podczas I wojny światowej[3]. Major Kazimierz Bogaczewicz we wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał:

plut. Pietrzak Józef, nauczyciel ludowy, starszy już człowiek, lecz pełen zapału i wiary o nadzwyczajnie wysokim poczuciu obowiązku, wzór prawdziwego obywatela-żołnierza, zgłaszający się zawsze na ochotnika do wykonania najtrudniejszych i najbardziej niebezpiecznych zadań.
W czasie ofensywy 1915 r. pod Nowymi Podcerewiczami, w silnym ogniu artylerii i karabinów maszynowych, na zagrożonej placówce sam zajął najbardziej niebezpieczne stanowisko na dachu jednego z domów i obserwując stale, kierował skutecznie ogniem własnego karabinu maszynowego przez co uzyskał oczekiwaną przewagę ogniową; w chmurze pocisków trwał na zajętym stanowisku dopóki nie zwalił go granat, trzaskając mu nogę[14].

Ciężko ranny, do maja 1916 leczył się w szpitalu w Krakowie i sanatorium w Zakopanem[6][15]. Po zakończeniu leczenia wrócił do służby w charakterze kuriera[4]. 25 sierpnia 1916 został zwolniony z wojska z orzeczonym 45% inwalidztwem[4]. Od 1 września 1916 kontynuował pracę w Prywatnym Gimnazjum Realnym w Chrzanowie, w charakterze nauczyciela[16][4]. 11 września 1917 c. k. Rada Szkolna Krajowa udzieliła mu bezpłatnego urlopu celem pełnienia obowiązków zastępcy nauczyciela w c. k. Gimnazjum I Wyższym w Nowym Sączu[17]. Później pracował jako nauczyciel gimnazjum w Inowrocławiu, a od 20 sierpnia 1920 do śmierci jako dyrektor Gimnazjum Państwowego w Świeciu[18]. Zmarł 11 stycznia 1922 w Świeciu na gruźlicę, która rozwinęła się w następstwie doznanej rany (przestrzelone płuca)[4].

Był mężem Marii[2], z którą miał córkę Marię Józefę (ur. 14 września 1920)[6][3], w latach 1932–1938 uczennicę Gimnazjum Państwowego w Świeciu[19].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kolekcja ↓, s. 1.
  2. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-24]..
  3. a b c d e f Polak (red.) 1993 ↓, s. 164.
  4. a b c d e f g Kolekcja ↓, s. 4.
  5. Sprawozdanie 1907 ↓, s. 65.
  6. a b c Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  7. a b c Żołnierze Niepodległości : Pietrzak Józef Wincenty. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-08-24].
  8. Sprawozdanie 1913 ↓, s. 40.
  9. Sprawozdanie 1913 ↓, s. 39, 40.
  10. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 41.
  11. Sprawozdanie 1915 ↓, s. 9.
  12. Sprawozdanie 1916 ↓, s. 4, 7.
  13. a b Kolekcja ↓, s. 3.
  14. Kolekcja ↓, s. 6.
  15. IV Lista strat 1916 ↓, s. 16.
  16. Sprawozdanie 1917 ↓, s. 6, 8, 10.
  17. Sprawozdanie 1918 ↓, s. 4, 6.
  18. Halicki 2007 ↓, s. 93, 117.
  19. Halicki 2007 ↓, s. 117.
  20. Kolekcja ↓, s. 1, 5.
  21. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 31, tu numer krzyża „6412”.
  22. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-24]..
  23. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 155.
  24. Skarbek 1929 ↓, s. 40 poz. 88.
  25. M.P. z 1932 r. nr 293, poz. 341.
  26. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-24]..
  27. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 689.
  28. Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 173.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]