Józef Wargin-Słomiński
Data i miejsce urodzenia |
16 marca 1904 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
18 lipca 1984 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
oficer UB, pisarz |
Odznaczenia | |
Józef Wargin-Słomiński (ur. 16 marca 1904 w Jastrzębcu, zm. 18 lipca 1984 w Warszawie) – inżynier podpułkownik, naczelnik Wydziału I Departamentu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (kontrwywiad), szef Wojewódzkiego Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Katowicach.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 16 marca 1904 w Jastrzębcu, w rodzinie Jana i Cecylii[1]. W 1920 uczestniczył w wojnie polsko-sowieckiej, walczył w obronie Warszawy i pod Kowlem, w czasie walk ranny w nogę. W latach 20. działał w KPP. 11 listopada 1930 był zatrzymany przez Policję Państwową jako podejrzany o działalność komunistyczną lub szpiegowską[2]. W 1931 wstąpił do WKP(b). W latach 1932–1935 studiował na fakultecie górniczym w Instytucie Dniepropietrowskim w ZSRR.
W czasie II wojny światowej służył w Głównym Sztabie Partyzanckim ZSRR, następnie desantowany z oddziałem specjalnym na tyłach niemieckich, gdzie od 1942 prowadził działalność dywersyjną. Brał udział w walkach z Niemcami i operacjach przeciw UPA.
W latach 1945–1948 był członkiem PPR, od 1948 roku należał do PZPR[3]. Od 25 października 1945 pełnił obowiązki kierownika I Departamentu Wydział IV MBP w Warszawie, od 10 grudnia 1945 był kierownikiem WUBP w Katowicach, od 31 lipca 1946 zastępcą naczelnika Wydziału II MBP w Warszawie. W okresie od 17 lipca do 1 grudnia 1947 attaché wojskowy w Berlinie (urlop bezterminowy i bezpłatny). Od 1 grudnia 1947 był naczelnikiem Departamentu I Wydział I MBP w Warszawie. Rozkazem personalnym MON nr 522 z 14 czerwca 1951 zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 8 października 1951 został skazany na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz degradację za podanie fałszywych danych w ankiecie osobowej z 1949 na temat działalności w KPP i Komunistycznej Partii Francji. Na wniosek rewizyjny Naczelnego Prokuratora Wojskowego Zgromadzenie Sędziów Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie postanowieniem z dnia 30 marca 1955 uchyliło wyrok Wojskowego Sądu Rejonowego oraz umorzyło postępowanie karne przeciwko Warginowi-Słomińskiemu.
W latach 60. i 70. opublikował szereg książek, m.in. „Prawo tajgi”, „Opowieści z tajgi”, „Aksen”, „Purga”, „Wypalony ślad” i „Człowiek, który zgubił uśmiech”.
Zmarł 18 lipca 1984 w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 40 DOD-1-18)[4].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi (18 stycznia 1946)[5]
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Partyzancki[3]
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Purga. 1962.
- Aksen. Iskry, 1968.
- Człowiek, który zgubił uśmiech. 1970.
- Wypalony ślad. 1971.
- Opowieści z tajgi. KAW, 1971.
- Prawo tajgi. Wyd. Śląsk, 1973.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2023-05-05] .
- ↑ Nr 523 – Józef Wargin (vel Słomiński), przestępca polityczny, komunista [online], AWERS - REWERS [dostęp 2023-05-05] (pol.).
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1042–1043. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-05-05] .
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 29, poz. 55 „w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej położonych w dziele pracy organizacyjnej, stworzenia administracji i samorządu, uruchomienia szkolnictwa i odbudowy demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach Województwa Śląsko-Dąbrowskiego”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- "Zwyczajny" resort. Studia o aparacie bezpieczeństwa 1944–1956 red. Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005.
- Członkowie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
- Działacze Komunistycznej Partii Polski
- Funkcjonariusze Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Partyzanckim
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Politycy PPR
- Polscy pisarze współcześni
- Polscy prozaicy XX wieku
- Uczestnicy Bitwy Warszawskiej (1920)
- Urodzeni w 1904
- Zmarli w 1984