Józefków (województwo świętokrzyskie)
Na mapach: 
50°48′45″N 21°43′43″E/50,812500 21,728611
50°48′45″N 21°43′43″E/50,812500 21,728611
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
203 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2020) |
54[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
27-530[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TSA |
| SIMC |
0811589[4] |
Położenie na mapie gminy Zawichost  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego  | |
| 50°48′45″N 21°43′43″E/50,812500 21,728611[1]
| |
Józefków – wieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Zawichost[4][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Józefków w wieku XIX – folwark w powiecie opatowskim, gminie Czyżów Szlachecki, parafii Przybysławice w 1883 posiadał 2 domy i 45 mieszkańców i 646 mórg ziemi dworskiej. Należał do dóbr Prusy Górne[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 47272
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 23 [dostęp 2022-09-17]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 410 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Zawichost. Urząd Gminy Zawichost. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-03-20].
- ↑ Józefków (6), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 609.
