Jēkabs Mediņš
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Jēkabs Mediņš (ur. 22 marca 1885 w Rydze, zm. 27 listopada 1971 tamże[1][2][3]) – łotewski kompozytor i dyrygent.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Brat Jāzepsa[1]. Ukończył instytut muzyczny w Rydze (1905)[1][2][3], gdzie uczył się gry na skrzypcach, organach i fortepianie[1]. W latach 1910–1914 studiował w Hochschule für Musik w Berlinie[1][2]. Działał jako nauczyciel w Valmierze (1905–1917) i Syzraniu (1917–1919)[1][3]. Od 1921 do 1944 roku był wykładowcą instytutu muzycznego w Jełgawie[1][2][3]. Od 1944 do 1971 roku prowadził klasę dyrygentury chóralnej w Konserwatorium Muzycznego w Rydze[1][2], w latach 1948–1950 pełnił funkcję rektora tej uczelni[3]. W 1945 roku otrzymał tytuł profesora[1]. Od 1948 do 1950 roku był przewodniczącym związku kompozytorów łotewskich[1][3].
Odznaczony Orderem Trzech Gwiazd w stopniu Komandora (1930)[3]. W 1960 roku otrzymał tytuł Zasłużonego Artysty Łotewskiej SRR[1]. Był autorem pracy Kora zinātņu pamati (Ryga 1956)[1]. Opublikował ponadto swoją autobiografię pt. Silueti (Ryga 1968)[2].
Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
- Legenda na orkiestrę (1911)
- Koncert na klarnet i orkiestrę (1948)
- 2 koncerty na róg i orkiestrę (I 1949, II 1962)
- Koncert na kokle i orkiestrę (1952)
- Koncert na organy i orkiestrę (1954)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 156. ISBN 83-224-0656-8.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2384. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ a b c d e f g Jēkabs Mediņš. dziesmusvetki.lndb.lv. [dostęp 2024-02-27]. (łot.).