Język amarasi
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
70 tys. (2011) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | aaz | ||
| IETF | aaz | ||
| Glottolog | amar1273 | ||
| Ethnologue | aaz | ||
| BPS | 0108 6 | ||
| SIL | aaz | ||
| Występowanie | |||
 Rozprzestrzenienie geograficzne języka amarasi | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język amarasi – język austronezyjski używany na terenie indonezyjskiej prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie, w jej części tj. Timorze Zachodnim[1]. W 2011 roku miał 70 tys. użytkowników[1].
Dzieli się na dwie główne odmiany: roi’is i kotos; różnice między nimi dotyczą leksyki, fonologii i fonotaktyki[2]. Amarasi tworzy sieć dialektów wespół z językiem uab meto. Stanowi zachodni kraniec kontinuum dialektalnego[3]. Różnice między uab meto a amarasi (na poziomie fonologii, słownictwa czy semantyki) sprawiają, że wzajemna zrozumiałość przybiera ograniczony charakter[1].
W powszechnym użyciu są również języki malajski Kupangu i indonezyjski[4]. W amarasi występują zapożyczenia z takich języków jak malajski, portugalski i niderlandzki[5].
W edukacji dominuje język indonezyjski, lecz z inicjatywy społeczności amarasi został wprowadzony jako pomocniczy język nauczania. Lokalny nauczyciel Heronimus (Roni) Bani opracował w tym języku materiały dla dzieci poruszające historię regionu. Powstała także seria trójjęzycznych książek dla osób dorosłych[6]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Dialekty[1][edytuj | edytuj kod]
- środkowo-wschodni (kotos) – dominujący w literaturze
- zachodni (ro’is)
- południowy (ro’is tais nonof)
- dialekt okolic Kupangu (kopa, ro’is hero)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Amarasi, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-24] (ang.).
- ↑ Tan 2023 ↓, s. 8.
- ↑ Tan 2023 ↓, s. 6.
- ↑ Tan 2023 ↓, przyp. 67, s. 175.
- ↑ Edwards 2020 ↓, s. 147.
- ↑ Our Language is Sweet and Good [online], SIL International, 19 lutego 2014 [dostęp 2024-02-12] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Owen Edwards, Metathesis and unmetathesis in Amarasi, Berlin: Language Science Press, 2020 (Studies in Diversity Linguistics 29), DOI: 10.5281/zenodo.3700413, ISBN 978-3-96110-222-8, OCLC 1163818583 [dostęp 2024-02-22] (ang.).
- Tamisha L. Tan, Voice and Valency in Amarasi: Topics in Synchronic and Diachronic Morphosyntax, Cambridge, Massachusetts: Department of Linguistics, Harvard University, 2023 [dostęp 2024-02-12] (ang.).