Kupang

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kupang
Kota Kupang
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Indonezja

Prowincja

Coat of Arms of East Nusa Tenggara NEW.png Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie

Burmistrz

Daniel Adoe

Powierzchnia

159,33 km²

Populacja (2022)
• liczba ludności
• gęstość


465 637
2922,5 os./km²

Nr kierunkowy

+62 380

Kod pocztowy

85361

Tablice rejestracyjne

KK

Położenie na mapie Indonezji
Mapa konturowa Indonezji, blisko dolnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kupang”
Ziemia10°11′S 123°35′E/-10,183333 123,583333
Strona internetowa
Położenie Kota Kupang w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie

Kupang (indonez. Kota Kupang) – miasto w Indonezji na wyspie Timor nad Morzem Sawu; ośrodek administracyjny prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie. Populacja wynosi ponad 465 tys. mieszkańców[1].

Współrzędne geograficzne 10°11′S 123°35′E/-10,183333 123,583333.

Siedziba rzymskokatolickiej archidiecezji Kupang. Największy ośrodek produkcji olejku sandałowego, rybołówstwo, połów pereł; rzemiosło artystyczne; centrum turystyczne regionu; port lotniczy; uniwersytet (zał. 1962)[2]; Muzeum Sztuki i Rzemiosła.

W XVI w. zajęte przez Portugalczyków, od XVII w. rosły wpływy holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, która chciała przejąć produkcję i handel olejkiem sandałowym.

Rdzenni mieszkańcy Kupangu to grupa etniczna Helong[3], posługująca się językiem helong[4]. Obecnie miasto jest zamieszkiwane przez różne grupy ludności, a do kontaktów międzyetnicznych służy lokalna odmiana języka malajskiego[3].

Port lotniczy Kupang, Port lotniczy Kupang-El Tari (IATA-Code: KOE), jest położony 8 kilometrów na wschód od miasta.

Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. BPS Provinsi NTT, ntt.bps.go.id [dostęp 2023-03-16].
  2. Sejarah Undana. Universitas Nusa Cendana. [dostęp 2021-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-10)]. (indonez.).
  3. a b R.Z. Leirissa, Kuntowidjojo, M. Soenjata Kartadarmadja (red.): Sejarah Sosial di Daerah Nusa Tenggara Timur. Jakarta: Proyek Inventarisasi dan Dokumentasi Kebudayaan Daerah, Direktorat Sejarah dan Nilai Tradisional, Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1983, s. 30. OCLC 12979257. [dostęp 2022-09-10]. (indonez.).
  4. M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Helong, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2016-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]