Język kambowa
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
6 tys. (2011) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Kody języka | |||
| Glottolog | kamb1300 | ||
| BPS | 0599 5 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kambowa – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Południowo-Wschodni w Indonezji. Według danych z 2011 r. posługuje się nim 6 tys. osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują wschodnie wybrzeże wyspy Buton. Na podstawie dostępnych informacji zidentyfikowano trzy odmiany tego języka: kambowa (dialekt miejscowości Kambowa), pongkowulu (dialekt wsi Pongkowulu, na południe od Kambowa) oraz mata (dialekt wsi Mata, Konde, Lagundi, Morindino, Lahumoko i Bubu). W regionie są używane również inne języki etniczne, w tym języki ludności napływowej (kulisusu, muna, jawajski, bajau)[1].
B.H. Bhurhanuddin (1979) zaliczył kambowa do dialektów pancana[2]. W publikacji Ethnologue zasugerowano związek kambowa z bliskim geograficznie kioko, uznając te dwie postulowane odmiany za jeden język kioko[3][4]. Według innej opinii (D. Mead) klasyfikacja ta jest mało trafna, a dialekt wsi Kioko wykazuje bliższe pokrewieństwo z północno-wschodnimi dialektami pancana aniżeli z odmianą kambowa[1].
Doniesienia lokalne z 2012 r. sugerują, że kambowa pozostaje w użyciu w kontaktach domowych, przy czym w przypadku małżeństw mieszanych przeważa język indonezyjski. We wsi Kioko głównym językiem najmłodszej grupy wiekowej stał się język narodowy[1].
Miejscowa sytuacja językowa nie została dobrze przebadana[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e David Mead: Kambowa. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2024-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-08-19)]. (ang.).
- ↑ van den Berg 1991 ↓, s. 43–44.
- ↑ Barbara F. Grimes, Richard S. Pittman, Joseph E. Grimes (red.): Ethnologue: Languages of the World. Wyd. 13. Dallas: Summer Institute of Linguistics, 1996, s. 660–661. ISBN 1-55671-026-7. OCLC 36787271. (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kioko, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- René van den Berg: Muna Dialects and Munic Languages: Towards a Reconstruction. W: Ray Harlow (red.): VICAL 2: Western Austronesian and contact languages: Papers from the Fifth International Conference on Austronesian Linguistics. Cz. 1–2. Auckland: Linguistic Society of New Zealand, 1991, s. 21–51. ISBN 0-908928-00-9. OCLC 59606647. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kambowa. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2024-08-20]. (ang.).