Język nuaulu
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | |||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Kody języka | |||
| Glottolog | nuau1240 | ||
| BPS | 0683 3 | ||
| WALS | nua | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język nuaulu (a. naulu)[3][4], także patakai (a. fatakai)[4][5][6] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, jeden z języków wyspy Seram[7]. Posługuje się nim 2 tys. osób[1][2][8].
Publikacje Ethnologue i Atlas bahasa tanah Maluku klasyfikują jego dwie odmiany (północną i południową) jako odrębne języki[1][2][9]. Dialekt północny jest używany we wsiach Openg i Rumaholat (kecamatan Seram Utara)[5], a dialekt południowy we wsiach Bunara, Hahualan, Kilo 12, Rouhua, Simalou, Watane (kecamatan Amahai)[10]. Z dostępnych danych wynika, że oba dialekty nie są wzajemnie zrozumiałe[5][11]. Nuaulu tworzy wspólną grupę z językiem sawai[12].
We wsi Rouhua pozostaje w powszechnym użyciu, zwłaszcza wśród osób, które zachowują tradycyjne wierzenia. Mniejszość chrześcijańska (zamieszkująca oddzielną część miejscowości) preferuje malajski amboński, zwłaszcza w przypadku małżeństw mieszanych[13]. W latach 80. XX w. odnotowano, że w niektórych wsiach używane są również inne języki (sepa, sawai)[14].
Badaniem języka i kultury Nuaulu zajmował się brytyjski antropolog Roy Ellen[15]. Istnieje także opracowanie gramatyczne, w którym opisano dialekt południowy (A preliminary description of Nuaulu phonology and grammar, 1990)[5]. Dostępny jest również pobieżny słownik (Kamus Sou Naunue-Sou Manai, 2005)[16].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim. Pewną propozycję ortografii opublikowano w 2005 r.[17]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Nuaulu, North, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Nuaulu, South, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Zulyani Hidayah: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia. Wyd. 2. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia, 2015, s. 290. ISBN 978-979-461-929-2. OCLC 913647590. [dostęp 2022-08-02]. (indonez.).
- ↑ a b Naulu. [w:] Data Pokok Kebahasaan dan Kesastraan [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa. [dostęp 2023-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-09)]. (indonez.).
- ↑ a b c d Bolton 1990 ↓, s. 3.
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 108.
- ↑ Blust 1993 ↓, s. 243.
- ↑ Bolton i Matoke 2005 ↓, s. vi.
- ↑ Mark Taber (red.): Atlas bahasa tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura, 1996, s. 59–60. ISBN 978-979-8132-90-2. OCLC 40713056. (indonez.).
- ↑ Bolton 1990 ↓, s. 2.
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 116.
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 115.
- ↑ Florey i Bolton 1997 ↓, s. 29.
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 114, 116.
- ↑ Collins 2022 ↓, s. 150.
- ↑ Bolton i Matoke 2005 ↓.
- ↑ Bolton i Matoke 2005 ↓, s. 1–10.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- James T. Collins. Language death in Indonesia: a sociocultural pandemic. „Linguistik Indonesia”. 40 (2), s. 141–164, luty 2022. DOI: 10.26499/li.v40i2.347. ISSN 0215-4846. (ang.).
- Robert Blust. Central and Central-Eastern Malayo-Polynesian. „Oceanic Linguistics”. 32 (2), s. 241–293, 1993. DOI: 10.2307/3623195. ISSN 0029-8115. JSTOR: 3623195. (ang.).
- Rosemary Ann Bolton: A preliminary description of Nuaulu phonology and grammar. University of Texas at Arlington, 1990. OCLC 840017570. [dostęp 2023-01-09]. (ang.).
- Rosemary Ann Bolton, Hunanatu Matoke: Kamus Sou Naunue-Sou Manai (Bahasa Indonesia-Nuaulu). Ambon: Badan Pemberdayaan Masyarakat / SIL International, 2005. OCLC 226023703. [dostęp 2023-05-22]. (indonez.).
- Margaret Florey, Rosemary Ann Bolton. Personal names, lexical replacement, and language shift in Eastern Indonesia. „Cakalele”. 8, s. 27–58, 1997. OCLC 772472729. [dostęp 2023-01-10]. (ang.).
- Russel A. Loski, Gail M. Loski: The Languages Indigenous to Eastern Seram and Adjacent Islands. W: Wyn D. Laidig (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 6: Maluku. Summer Institute of Linguistics, 1989, s. 103–141. [dostęp 2023-08-01]. (ang.).