Nuaulu
.jpg) Mężczyzna Nuaulu | |
| Populacja |
2800 |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język | |
| Religia |
wierzenia tradycyjne, chrześcijaństwo, islam |
| Grupa | |
Nuaulu, także: Naulu, Nuahunai[1][2], Nunuhai[2] – indonezyjska grupa etniczna z wyspy Seram w archipelagu Moluków. Ich populacja wynosi 2800 osób[3][4]. Dzielą się na dwie podgrupy, zamieszkujące północną i południową część wyspy (kecamatany Seram Utara i Amahai)[5].
Posługują się językiem nuaulu (naulu, patakai) z wielkiej rodziny austronezyjskiej[6][7]. Dialekty obu grup nie są wzajemnie zrozumiałe[6], bywają wręcz rozpatrywane jako dwa języki[8]. W większości zachowują wierzenia oparte na animizmie, mniejszość wyznaje chrześcijaństwo bądź islam[6]. W rodzinach chrześcijańskich w szerszym użyciu jest malajski amboński[9].
Zajmują się rolnictwem opartym na systemie żarowym (orzechy kokosowe, goździki, gałka muszkatołowa, maniok, taro, banany, papaja)[10]. Do istotnych zajęć należą także łowiectwo i rybołówstwo[11]. Podstawowym pożywieniem jest sago[10][11]. Mają rozwinięto rzemiosło tradycyjne[11].
Słyną z zachowania tradycyjnego stylu życia[8]. Jest to jedna z ostatnich społeczności we wschodniej Indonezji, które utrzymują wielowiekowe tradycje animistyczne. W ich wierzeniach przykłada się wagę do okresowości zjawisk, a sposób odprawiania wielu obrzędów (jak np. seute – rytuałów rolniczych) jest uzależniony od ruchów ciał niebieskich[12]. Pierwotnie zamieszkiwali tereny w górzystym wnętrzu wyspy, w rejonie rzeki Nua (stąd też wzięła się nazwa ludu). Na przełomie XIX i XX w., w okresie kolonialnym, zostali przesiedleni na wybrzeża Seram[13].
Organizacja społeczna opiera się na patrylinearnym systemie pokrewieństwa[2].
Badaniem miejscowej kultury zajmował się brytyjski antropolog Roy Ellen[14].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Aris Ananta, Evi Nurvidya Arifin, M Sairi Hasbullah, Nur Budi Handayani, Agus Pramono: A New Classification of Indonesia’s Ethnic Groups (Based on the 2010 Population Census). Singapore: Institute of Southeast Asian Studies, 2014, s. 11, seria: ISEAS Working Paper #1. [dostęp 2023-01-10]. (ang.).
- ↑ a b c Zulyani Hidayah: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia. Wyd. 2. Jakarta: Yayasan Pustaka Obor Indonesia, 2015, s. 290–291. ISBN 978-979-461-929-2. OCLC 913647590. [dostęp 2023-01-10]. (indonez.).
- ↑ Nuaulu, North in Indonesia. Joshua Project. [dostęp 2023-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-10)]. (ang.).
- ↑ Nuaulu, South in Indonesia. Joshua Project. [dostęp 2023-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-10)]. (ang.).
- ↑ Bolton 1990 ↓, s. 2, 3.
- ↑ a b c Bolton 1990 ↓, s. 3.
- ↑ Naulu. [w:] Data Pokok Kebahasaan dan Kesastraan [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa. [dostęp 2023-01-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-09)]. (indonez.).
- ↑ a b Mark Taber (red.): Atlas bahasa tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura, 1996, s. 59–60. ISBN 978-979-8132-90-2. OCLC 40713056. (indonez.).
- ↑ Margaret Florey, Rosemary Ann Bolton. Personal names, lexical replacement, and language shift in Eastern Indonesia. „Cakalele”. 8, s. 27–58, 1997. OCLC 772472729. [dostęp 2023-01-10]. (ang.).
- ↑ a b Bolton 1990 ↓, s. 2.
- ↑ a b c M. J. Melalatoa: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia Jilid L–Z. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 641. OCLC 1027453789. [dostęp 2023-01-10]. (indonez.).
- ↑ Sienkiewicz 2016 ↓, s. 40.
- ↑ Bolton 1990 ↓, s. 1.
- ↑ Bolton 1990 ↓, s. 4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rosemary Ann Bolton: A preliminary description of Nuaulu phonology and grammar. University of Texas at Arlington, 1990. OCLC 840017570. [dostęp 2023-01-10]. (ang.).
- Simona Sienkiewicz. Rola kosmosu i duchów w synkretycznych wierzeniach we wschodniej Indonezji na przykładzie Moluków oraz Moluków Północnych. „Magazyn antropologiczno-społeczno-kulturowy MASKA”. nr 29 (Kosmos – Astronomia – Ciała Niebieskie), s. 35–44, 2016. ISSN 1898-5947. OCLC 998368709. [dostęp 2023-05-22]. (pol.).