Język saleman
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
5 tys. (1989)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | sau | ||
| IETF | sau | ||
| Glottolog | sale1244 | ||
| Ethnologue | sau | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język saleman (a. seleman), także: hatue, sawai, wahai[1], koa-koa[2] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, w kilku miejscowościach w północno-centralnej części wyspy Seram. Według danych z 1989 roku posługuje się nim blisko 5 tys. osób[1].
Jest blisko spokrewniony z językiem nuaulu[3]. Jego użytkownicy zamieszkują obszar w pobliżu zatoki Saleman (kecamatan Seram Utara)[4]. Sami określają się jako „Sawai”, jest to również nazwa jednej z wsi[5].
W latach 80. XX w. odnotowano, że bywa znany jako drugi język, wśród użytkowników nuaulu północnego i manusela (we wsiach Rumaholat i Alakamat)[6]. W użyciu są także języki indonezyjski i malajski amboński[7].
W 1930 r. ukazały się pewne informacje gramatyczne nt. tego języka[8]. Dostępne są także dwie listy słownictwa z XIX w. (opisujące saleman jako „hatue” i „wahai”)[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Saleman, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Nugroho 2020 ↓, s. 261.
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 115.
- ↑ Mark Taber (red.): Atlas bahasa tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura, 1996, s. 61. ISBN 978-979-8132-90-2. OCLC 40713056. (indonez.).
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, przyp. 20, s. 116.
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 116.
- ↑ Nugroho 2020 ↓, s. 268.
- ↑ Odo D. Tauern. Beitrag zur Kenntnis der Sprachen und Dialekte von Seran. (Fortsetzung). „Anthropos”. 25 (3/4), s. 567–578, 1930. ISSN 0257-9774. OCLC 5547271398. JSTOR: 40445859. (niem.).
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 117.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Russel A. Loski, Gail M. Loski: The Languages Indigenous to Eastern Seram and Adjacent Islands. W: Wyn D. Laidig (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 6: Maluku. Summer Institute of Linguistics, 1989, s. 103–141. [dostęp 2023-08-01]. (ang.).
- Mardi Nugroho. Vitalitas Bahasa Saleman di Negeri Saleman. „Ranah: Jurnal Kajian Bahasa”. 9 (2), s. 260–271, 2020. DOI: 10.26499/rnh.v9i2.2938. ISSN 2579-8111. OCLC 8867001109. [dostęp 2023-08-02]. (indonez.).