Język uma
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
20 tys. (1990)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ppk | ||
| IETF | ppk | ||
| Glottolog | umaa1242 | ||
| Ethnologue | ppk | ||
| WALS | uma | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język uma (a. oema), także: koro, pipikoro[1][2] – język austronezyjski używany na wyspie Celebes (Sulawesi) w Indonezji. Według danych z 1990 roku posługuje się nim 20 tys. osób[1].
Społeczność Uma zamieszkuje prowincje: Celebes Środkowy (kecamatany South Kulawi i Pipikoro, kabupaten Sigi), Celebes Południowy (północna część kabupatenu Luwu, terytorium języka seko padang, oraz kecamatan Mamuju, kabupaten Pasangkayu) i Celebes Zachodni (rejon rzeki Lariang). Katalog Ethnologue wyróżnia dialekty: winatu (uma północny), tobaku (dompa, ompa, uma zachodni), tolee’ (uma wschodni), kantewu (uma centralny), uma południowy (aria), benggaulu (bingkolu), bana[1]. Kantewu jest dialektem prestiżowym i ma własne piśmiennictwo[1].
Według doniesień z 2011 r. pozostaje głównym środkiem codziennej komunikacji[3]. W użyciu są również języki: indonezyjski, kaili (ledo), rampi i seko padang[1]. Jest słownikowo bliski językowi sarudu[4]. Języki te są ponoć wzajemnie zrozumiałe[5][6].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim, opisano jego gramatykę i słownictwo. Nauczany w szkołach podstawowych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Uma, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Donald F. Barr: Languages of Central Sulawesi: Checklist, Preliminary Classification, Language Maps, Wordlists. Summer Institute of Linguistics, 1979, s. 17. (ang.).
- ↑ David Mead: Uma. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-19)]. (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sarudu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ David Mead: Sarudu. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-19)]. (ang.).
- ↑ Friberg i Laskowske 1989 ↓, s. 11.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Timothy Friberg, Thomas V. Laskowske: South Sulawesi Languages. W: James N. Sneddon (red.): Studies in Sulawesi Linguistics. Cz. 1. Badan Penyelenggara Seri NUSA, 1989, s. 1–18, seria: NUSA: Linguistic Studies in Indonesian and Languages in Indonesia 31. [dostęp 2023-03-18]. (ang.).