Józef Lubieniecki
Data i miejsce urodzenia |
30 września 1950 |
---|---|
Poseł na Sejm kontraktowy | |
Okres |
od 18 czerwca 1989 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Józef Lubieniecki (ur. 30 września 1950 w Olsztynie) – polski prawnik i polityk, adwokat, poseł na Sejm X kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył w 1972 studia prawnicze na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach 1976–1978 był sędzią Sądu Rejonowego w Olsztynie, a w latach 1978–1981 sędzią Sądu Wojewódzkiego tamże, orzekając w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych tamże. Od 1974 do 1981 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1980 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, gdzie był m.in. wiceprzewodniczącym Komisji Zakładowej Pracowników Wymiaru Sprawiedliwości przy Sądzie Wojewódzkim w Olsztynie, a od października 1980 wiceprzewodniczącym Krajowej Komisji Koordynacyjnej Pracowników Wymiaru Sprawiedliwości. Później był członkiem Komisji „Solidarności” ds. Reformy Wymiaru Sprawiedliwości. W stanie wojennym został internowany na okres od 13 grudnia 1981 do 26 sierpnia 1982. Po zwolnieniu uzyskał uprawnienia syndyka i adwokata. W okresie 1983–1989 był syndykiem, później radcą prawnym Kurii Biskupiej Diecezji Warmińskiej. Zaangażowany w pomoc prawną w postępowaniach karnych wobec działaczy podziemia, był obserwatorem procesów oraz uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności[1].
W 1989 został posłem na Sejm X kadencji z okręgu biskupieckiego, będąc kandydatem Komitetu Obywatelskiego. W parlamencie był członkiem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. W okresie 1990–1992 wchodził w skład Krajowej Rady Sądownictwa[2], w latach 1992–1993 był wiceprezesem Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, a w latach 1993–1994 prezesem Fundacji Prasowej „Solidarność”. Później powrócił do praktyki adwokackiej, został m.in. obrońcą w sprawie samosądu we Włodowie.
Należał do Porozumienia Centrum (1991–1994) i Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów (1999–2001), w 2004 przystąpił do Partii Centrum.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
W 2011 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0. [dostęp 2015-10-09].
- ↑ Członkowie Krajowej Rady Sądownictwa. krs.pl. [dostęp 2022-12-30].
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2013-11-27].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Renata Gieszczyńska: Józef Lubieniecki. encysol.pl. [dostęp 2022-12-30].
- Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2022-12-30].
- Była drużyna, „Gazeta Wyborcza” z 9 i 16 września 1999.
- Absolwenci Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
- Działacze opozycji w PRL
- Działacze PZPR
- Internowani w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1981–1982
- Ludzie związani z Biskupcem
- Ludzie urodzeni w Olsztynie
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Politycy Akcji Wyborczej Solidarność
- Politycy Partii Centrum
- Politycy Porozumienia Centrum
- Politycy Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów
- Polscy adwokaci
- Posłowie na Sejm kontraktowy
- Urodzeni w 1950
- Polscy syndycy