Józef Ostaszewski

Józef Ostaszewski
	; Ostoja
Rodzina	Ostaszewscy herbu Ostoja
Data urodzenia	ok. 1765
Data i miejsce śmierci	10 lipca 1854 ; Klimkówka
Ojciec	Michał Ostaszewski
Matka	Maria z Zielińskich
Żona	Franciszka Skarbek-Woyczyńska

Józef Ostaszewski herbu Ostoja (ur. ok. 1765, zm. 10 lipca 1854 w Klimkówce) – członek Stanów Galicyjskich, członek tymczasowego rządu narodowego we Lwowie w 1809 r., właściciel dóbr Klimkówka na Podkarpaciu^[1].

Życiorys

Był synem Michała Ostaszewskiego, a bratem Sebastiana (1755-1826) i Kazimierza Ostaszewskiego (1756-1845).

Uczęszczał do Akademii Zamojskiej. W roku akademickim 1780/1781 był studentem filozofii tejże Akademii^[2].

Około 1799 roku ożenił się z Franciszką Skarbek-Woyczyńską (1780–1843), córką Franciszka Skarbek-Woyczyńskiego i Marii z Drogomirów.^[3].

Dnia 27 maja 1809 r. wszedł na krótko do tymczasowego rządu narodowego we Lwowie, ustanowionego na ziemiach zaboru austriackiego w okresie wojen napoleońskich, obejmując w nim funkcję dyrektora policji^[4].

W 1810 r. opuścił Lwów i osiadł w majątku w Klimkówce, który kupił od swego przyrodniego brata, Kazimierza Ostaszewskiego.

Od 1818 roku był członkiem Stanów Galicyjskich.

Podejmował szereg inicjatyw na rzecz poprawy sytuacji chłopów. Przed 1836 r. założył w Klimkówce specjalny fundusz gromadzki, który służył opłacaniu podatku gruntowego ciążącego na chłopach. We wspomnieniach rewolucyjnego demokraty Klemensa Mochnackiego został opisany jako jeden z niewielu ziemian w Galicji, którzy wspierali szkolnictwo chłopskie^[5].

W swoim majątku starał się wprowadzać nowoczesne metody rolnictwa. W 1845 wszedł do grona członków założycieli Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie (wraz ze swoim bratankiem Teofilem Ostaszewskim).

Nie mając z potomstwa z Franciszką Skarbek-Woyczyńską zapisał Klimkówkę swojemu bratankowi Teofilowi Wojciechowi Ostaszewskiemu.

Zmarł 10 lipca 1854 i został pochowany w Klimkówce^[6].

Zobacz też

Przypisy

↑ Karol Wild: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: 1855, s. 88.
↑ M[agnificus] D[ominus] Josephus [filuis] Michaelis Ostaszewski, philosophiae auditor ex palat[inatu] Russiae; zob. "Album studentów Akademii Zamojskiej 1595-1781", opr. Henryk Gmiterek, Warszawa 1994, str. 453
↑ Józef Ostaszewskii Ewa Franciszka Skarbek-Woyczyńska mieli syna Jana Kantego Teofila, urodzonego 29 X 1799 we Lwowie, zmarłego zaraz po urodzeniu, 3 XI 1799: Akt urodzenia: Lwów, Bazylika metropolitalna, 467/1799 i Akt zgonu: Lwów, Bazylika metropolitalna, 83/1799
↑ Maurycy Dzieduszycki, Kronika domowa Dzieduszyckich, Lwów 1865, str. 379 (akt nominacji z dnia 27 maja 1809 r. przez Aleksandra Rożnieckiego do dyrekcji policji lwowskiej: Franciszka Węglińskiego, Józefa Ostaszewskiego i Wojciecha Paszkowskiego). Zob też: Wacław Mejbaum, Galicja podczas wojny 1812 r., w: "Biblioteka Warszawska", t. 4, z. 3, grudzień 1911, str. 488, oraz Rys historyczny kampanii odbytej w roku 1809 w Księstwie Warszawskiem pod dowództwem księcia Józefa Poniatowskiego, wyd. 1869, s. 308. Spokrewniony z nim autor pamiętników Juliusz Czermiński (1821-1908) zanotował we wspomnieniach: "Pan Józef Ostaszewski, przyrodni brat dziada mego Kazimierza, był dyrektorem policji we Lwowie i jak każdy z wybitniejszych obywateli zajmował poczesne stanowisko w tymczasowym rządzie" (Juliusz Czermiński, Pamiętnik, Biblioteka Ossolineum we Wrocławiu, sygn. 15374, str. 30)
↑ Klemens Mochnacki, Pamiętnik spiskowca i nauczyciela, w: "Twórczość", zesz. 1, 1950 r., str. 23
↑ Józef Białynia Chołodecki: Cmentarzyska i groby naszych Bohaterów z lat 1794-1864 na terenie Wschodniej Małopolski. Lwów: Polskie Towarzystwo Opieki nad Grobami Bohaterów we Lwowie, 1928, s. 11.

Bibliografia

RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 8: Województwo ruskie, Ziemia Przemyska i Sanocka, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, ISBN 83-04-04238-X, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
Teodor Żychliński, "Złota księga szlachty polskiej", t. 10, Poznań 1988, str. 240.

[1] Karol Wild: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: 1855, s. 88.

[2] M[agnificus] D[ominus] Josephus [filuis] Michaelis Ostaszewski, philosophiae auditor ex palat[inatu] Russiae; zob. "Album studentów Akademii Zamojskiej 1595-1781", opr. Henryk Gmiterek, Warszawa 1994, str. 453

[3] Józef Ostaszewskii Ewa Franciszka Skarbek-Woyczyńska mieli syna Jana Kantego Teofila, urodzonego 29 X 1799 we Lwowie, zmarłego zaraz po urodzeniu, 3 XI 1799: Akt urodzenia: Lwów, Bazylika metropolitalna, 467/1799 i Akt zgonu: Lwów, Bazylika metropolitalna, 83/1799

[4] Maurycy Dzieduszycki, Kronika domowa Dzieduszyckich, Lwów 1865, str. 379 (akt nominacji z dnia 27 maja 1809 r. przez Aleksandra Rożnieckiego do dyrekcji policji lwowskiej: Franciszka Węglińskiego, Józefa Ostaszewskiego i Wojciecha Paszkowskiego). Zob też: Wacław Mejbaum, Galicja podczas wojny 1812 r., w: "Biblioteka Warszawska", t. 4, z. 3, grudzień 1911, str. 488, oraz Rys historyczny kampanii odbytej w roku 1809 w Księstwie Warszawskiem pod dowództwem księcia Józefa Poniatowskiego, wyd. 1869, s. 308. Spokrewniony z nim autor pamiętników Juliusz Czermiński (1821-1908) zanotował we wspomnieniach: "Pan Józef Ostaszewski, przyrodni brat dziada mego Kazimierza, był dyrektorem policji we Lwowie i jak każdy z wybitniejszych obywateli zajmował poczesne stanowisko w tymczasowym rządzie" (Juliusz Czermiński, Pamiętnik, Biblioteka Ossolineum we Wrocławiu, sygn. 15374, str. 30)

[5] Klemens Mochnacki, Pamiętnik spiskowca i nauczyciela, w: "Twórczość", zesz. 1, 1950 r., str. 23

[6] Józef Białynia Chołodecki: Cmentarzyska i groby naszych Bohaterów z lat 1794-1864 na terenie Wschodniej Małopolski. Lwów: Polskie Towarzystwo Opieki nad Grobami Bohaterów we Lwowie, 1928, s. 11.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]