Przejdź do zawartości

Język ergatywno-absolutywny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Język ergatywno-absolutywny (ergatywny) – według typologii syntaktycznej język, w którym dla wyrażenia agensa (podmiotu zdania przechodniego, a właściwie zdania agentywnego) używa się specjalnego przypadku o nazwie ergatyw, a rolę podmiotu zdania aktywnego i pacjensa określa natomiast absolutyw[1][2].

Do grupy tej należą m.in. język baskijski[1], języki majańskie, język sumeryjski, język tagalski, a także język buruszaski, język awarski i niektóre inne języki kaukaskie[3][4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Alfred Majewicz: Języki świata i ich klasyfikowanie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-01-08163-5.
  • Tadeusz Milewski: Językoznawstwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]