Jacek Zieliński (polityk)
Data i miejsce urodzenia |
28 czerwca 1934 |
---|---|
Prezydent Głogowa | |
Okres |
od grudnia 1988 |
Poprzednik |
Maciej Tomczak (p.o.) |
Następca | |
Odznaczenia | |
Jacek Zieliński (ur. 28 czerwca 1934 w Gnieźnie[1]) – polski samorządowiec, inżynier mechanik i menedżer, w latach 1988–1998 prezydent Głogowa.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie. W 1958 ukończył studia z inżynierii mechanicznej na Politechnice Wrocławskiej, zdobył także stopień oficera rezerwy. Pracował na stanowiskach kierowniczych, kierował fabrykami z branży przemysłu ciężkiego w województwie zielonogórskim (m.in. w Sulechowie, Kargowej i Małomicach)[1]. W latach 1973–1982 i 1986–1988 zatrudniony w Fabryce Maszyn Budowlanych „Famaba” w Głogowie, gdzie kierował działem eksportu, a następnie był dyrektorem naczelnym[2][3]. W międzyczasie od 1982 do 1986 pozostawał kierownikiem Centralnej Stacji Serwisowej przy Delegaturze Przedsiębiorstwa Handlu Zagranicznego „Bumar” w Bukareszcie[4].
W grudniu 1988 wybrany prezydentem Głogowa po rezygnacji poprzednika (jako bezpartyjny), od 1990 jego zastępcy byli związani z NSZZ „Solidarność” (do którego on nie należał). W 1990 wybrano go do rady miejskiej z ramienia Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”[5], w 1990 i 1994 uzyskiwał reelekcję na stanowisko włodarza. Był zwolennikiem przyłączenia Głogowa do województwa lubuskiego[6].
W latach 2001–2003 pozostawał prezesem Towarzystwa Ziemi Głogowskiej. W 2007 przeszedł na emeryturę. W 2011 został prezesem Stowarzyszenia Przyjaciół Muzeum i Historii Miasta Głogowa[3].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (dwukrotnie, w tym 1995)[7], Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2004)[8], Złotym Medalem „Za zasługi dla Obronności Kraju” (1995), Odznakę Honorową Złotą „Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego” (2014), Medalem „Pro Patria”, a także tytułem „Zasłużony dla Miasta Głogowa”. Działał w organizacjach kombatanckich, wyróżniono go odznaką „Za Zasługi dla Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych”[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wehikuł czasu. glogow.pl, czerwiec 2014. [dostęp 2020-11-09].
- ↑ Grażyna Szyszka: Jacek Zieliński – droga do prezydentury. Kulisy zmiany władzy w Głogowie (część 1). naszemiasto.pl, 16 maja 2020. [dostęp 2020-11-09].
- ↑ a b c Jacek Zieliński. glogow.pl, 24 lutego 2016. [dostęp 2020-11-09].
- ↑ Grażyna Szyszka: Droga do prezydentury – Jacek Zieliński. Kulisy zmiany władzy w Głogowie opisuje były prezydent miasta (część 2). naszemiasto.pl, 22 maja 2020. [dostęp 2020-11-09].
- ↑ Grażyna Szyszka: Jacek Zieliński – Kulisy zmiany władzy w Głogowie i początki Samorządu Terytorialnego. naszemiasto.pl, 27 maja 2020. [dostęp 2020-11-09].
- ↑ I tak niektóre miasta wylądowały na peryferiach. gazetalubuska.pl, 16 lutego 2008. [dostęp 2020-11-09].
- ↑ M.P. z 1995 r. nr 44, poz. 507
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 9, poz. 177
- Absolwenci Politechniki Wrocławskiej
- Ludzie urodzeni w Gnieźnie
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Medalem Pro Patria
- Odznaczeni Odznaką Honorową Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego
- Odznaczeni odznaką honorową „Za Zasługi dla Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych”
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi
- Odznaczeni Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Polscy inżynierowie mechanicy
- Polscy menedżerowie
- Polscy radni rad gmin
- Polscy regionaliści
- Prezydenci i burmistrzowie Głogowa
- Prezydenci miast w Polsce (kadencja 1990–1994)
- Prezydenci miast w Polsce (kadencja 1994–1998)
- Urodzeni w 1934