Jakub Górka
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor historii Kościoła w Seminarium Duchownym w Tarnowie | |
| Okres sprawowania |
1892-1917 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
1889 |
Jakub Górka (ur. 16 lipca 1864 w Borzęcinie, zm. 8 marca 1917 w Tarnowie) – polski duchowny katolicki, historyk Kościoła katolickiego, wykładowca Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie chłopskiej jako syn Antoniego i Agnieszki z domu Nowak. Miał pięcioro rodzeństwa. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości i w Tarnowie, a gimnazjum w Tarnowie (matura w 1885 roku). W gimnazjum należał do najlepszych uczniów i dlatego otrzymał stypendium ufundowane przez biskupa Pukalskiego. Po wstąpieniu do Seminarium Duchownego od razu zwrócił na siebie uwagę jako zdolny i pobożny alumn. Przyjaźnił się z późniejszym generałem jezuitów Władysławem Ledóchowskim. Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1889 roku z rąk bpa Ignacego Łobosa pracował jako wikariusz w Wierzchosławicach i w Chełmie. W 1890 r. został skierowany na studia z historii Kościoła w Wiedniu, które zakończył doktoratem. Po powrocie do Tarnowa w 1893 roku objął stanowisko wykładowcy historii Kościoła w seminarium duchownym i pracował w tym charakterze do końca życia. Działał w organizacjach religijnych i charytatywnych. W marcu 1901 roku wybrano go prezesem Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej „Ojczyzna". Od 1903 roku był moderatorem Sodalicji Mariańskiej Panów, która m.in. otaczała opieką stancje uczniów szkół średnich i prowadziła tanią kuchnię. Był jednocześnie moderatorem Sodalicji czeladników-rękodzielników, którą założono 2 lutego 1904 roku. Sprawował także funkcje cenzora ksiąg religijnych, kierownika diecezjalnego Stowarzyszenia św. Piotra Klawera, sekretarza Arcybractwa Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu, rektora stowarzyszenia „Perseverantia Sacerdotalis" i radnego miasta Tarnowa. Oprócz tego znajdował czas na słuchanie spowiedzi, głoszenie kazań i konferencji[1].
Ks. Górka odbywał liczne podróże, zajmując się m.in. pracą duszpasterską w polskich emigracyjnych środowiskach robotniczych we Francji. Badał też sprawę grobowca Bolesława Śmiałego w Ossjaku.
Działalność pisarska i publicystyczna
[edytuj | edytuj kod]Ogłosił szereg prac z historii Kościoła, m.in. Życie św. Anieli Merici i założonego przez nią zakonu urszulanek (1901), Dziewica Orleańska (1911)[2], Żywot i dzieła Bartłomieja Holzhausera (1908)[3], Ks. Wojciech Blaszyński proboszcz w Sidzinie (1914)[4]. Publikował na łamach tygodników i dzienników, był również autorem Wspomnień z podróży (1904). Tłumaczył na język polski m.in. Kazania wielkopostne włoskiego duchownego Paolo Segneriego (1902).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rafał Bakalarz, GÓRKA Jakub (1864 - 1917) [online], Oficjalny portal Gminy Borzęcin [dostęp 2021-01-23].
- ↑ Jaku Górka, Dziewica Orleańska, błogosławiona Joanna d'Arc, wyd. 1911 [wersja cyfrowa pierwodruku], polona.pl [dostęp 2019-07-01].
- ↑ Jakub Górka, Żywot i dzieła wielebnego sługi bożegop Bartłomieja Holzhausera, wyd. 1908 [wersja cyfrowa pierwszego wydania], polona.pl [dostęp 2019-07-01].
- ↑ Jakub Górka, Ksiądz Wojciech Blaszyński proboszcz w Sidzinie: rys historyczny z dziejów diecezji tarnowskiej, wyd. 1914 [wersja cyfrowa pierwodruku], polona.pl [dostęp 2019-07-01].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Władysław Węgiel, Jakub Górka, w: Polski Słownik Biograficzny, tom VIII, 1960.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Publikacje Jakuba Górki w bibliotece Polona