Jan Drzewiecki (pianista)
| Data i miejsce urodzenia |
18 czerwca 1938 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 listopada 2006 |
| Instrumenty | |
| Gatunki |
Jan Drzewiecki (ur. 18 czerwca 1938 w Bydgoszczy, zm. 28 listopada 2006 w Inowrocławiu) – polski pianista, aranżer, pedagog muzyczny, kompozytor.
Związany wieloletnią współpracą, między innymi, z Zespołem Pieśni i Tańca Ziemi Bydgoskiej[1][2], Czarnymi Beretami, kabaretem Eksces Wieczorny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny muzycznej[3].
W 1952 ukończył Szkołę Podstawową nr 25 i Państwową Niższą Szkołę Muzyczną w Bydgoszczy, następnie naukę kontynuował w Państwowym Liceum Muzycznym w Bydgoszczy. Po maturze w 1957 rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu na Wydziale Instrumentalnym, w klasie fortepianu. Następnie przeniósł się na studia do Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie na Wydział Kompozycji, Teorii i Dyrygentury (dyplom w 1964). Jeszcze w trakcie studiów rozpoczął pracę w Liceum Muzycznym w Bydgoszczy. W latach 1961–1969 był chórmistrzem i kierownikiem chóru Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Bydgoskiej, a w latach 1977–1979 kierownikiem artystycznym tego zespołu. Współpracował z Estradą Bydgoską. Akompaniował takim solistom jak, m.in., Barbara Dunin, Zbigniew Kurtycz, Jacek Lech, Katarzyna Sobczyk. Był pianistą parodysty Andrzeja Bychowskiego.
Przez pewien czas grał w Koszalińskiej Orkiestrze Symfonicznej. W latach 1971–1976 pracował w Zespole Estradowym Pomorskiego Okręgu Wojskowego Czarne Berety. W 1977 powrócił do pracy w Liceum Muzycznym w Bydgoszczy i do współpracy z Zespołem Pieśni i Tańca Ziemi Bydgoskiej, pełniąc funkcję kierownika artystycznego. Występował jako akompaniator w licznych kameralnych koncertach operetkowych w miejscowościach kuracyjnych (Inowrocław, Ciechocinek) oraz wspomagał bydgoskie sceny teatralne w realizacji spektakli muzycznych.
W 1981 wyjechał do Norwegii. Po powrocie do kraju w 1982 kontynuował pracę pedagogiczną jako akompaniator w Liceum Muzycznym oraz rozpoczął pracę jako wykładowca w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. W tym czasie współpracował (jako pianista, kierownik muzyczny i kompozytor) z reaktywowanym po wielu latach kabaretem Eksces Wieczorny.
W latach 90. zrealizował kilka zagranicznych kontraktów grając na statkach, m.in., w USA, Meksyku, Kolumbii i Karaibach oraz koncertując w niemieckich kurortach. Odbył także w latach 1999–2000 cykl estradowych koncertów w Austrii, Danii i Niemczech.
Zmarł 28 listopada 2006 w Inowrocławiu[4]. Został pochowany 2 grudnia tego samego roku na cmentarzu św. Józefa Rzemieślnika przy ul. Toruńskiej 164 w Bydgoszczy[5].
Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
W marcu 1978 zarząd Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Bydgoskiej przyznał Janowi Drzewieckiemu srebrną odznakę honorową (legitymacja nr 6)[potrzebny przypis].
We wrześniu 2006 prezydent Bydgoszczy Konstanty Dombrowicz nagrodził Jana Drzewieckiego za wieloletni wysiłek oraz trud włożony w rozwój bydgoskiego życia kulturalnego[potrzebny przypis].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Jan Drzewiecki był synem Józefy z domu Szulc[6] oraz Aleksandra Drzewieckiego.
Żona Aleksandra Drzewiecka (1939–2019) była lekarzem pediatrą, absolwentką Akademii Medycznej w Gdańsku[7][8]. Mieli cztery córki, które w komplecie zdobyły wykształcenie muzyczne: Mirosława jest skrzypaczką w Filharmonii Bałtyckiej[9][10][11][12][13][14], Katarzyna wiolonczelistką w Sinfonii Varsovia[15], Hanna skrzypaczką w Teatrze Wielkim w Łodzi[16] oraz Ewa skrzypaczką w Toruńskiej Orkiestrze Symfonicznej[17][18].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zespół Pieśni i Tańca Ziemia Bydgoska [online], ziemiabydgoska.pl [dostęp 2021-08-24].
- ↑ Kujawskie Kapele Ludowe - Artyści i ich twórczość [online], folklorkujawski.pl [dostęp 2021-08-24].
- ↑ Jan Drzewiecki [online], bydgoszcz.wyborcza.pl [dostęp 2023-06-14].
- ↑ Kalendarium bydgoskie na 18 czerwca [online], expressbydgoski.pl [dostęp 2019-10-07].
- ↑ Drzewiecki Jan. archiwummuzyczne.pl. [dostęp 2023-02-21].
- ↑ Cmentarz parafialny (ul. Toruńska). bthg.bydgoszcz.pl, 2021-10-119. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ Nekrolog [online], nekrologi.net [dostęp 2019-09-24].
- ↑ ''Aleksandra Drzewiecka: Kondolencje'' [online], nekrologi.net [dostęp 2019-11-03].
- ↑ Absolwenci. gov.pl/web/osmgdansk. [dostęp 2023-03-19].
- ↑ Za nami inauguracja 75. sezonu artystycznego. filharmonia.gda.pl/. [dostęp 2020-12-02].
- ↑ Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w dziedzinie Kultury przyznane. Lista Laureatów. gdansk.pl, 2020-09-18. [dostęp 2020-09-23].
- ↑ Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl. [dostęp 2021-01-07].
- ↑ Być kobietą sukcesu. staraoliwa.pl, 2013-08-16. [dostęp 2023-02-21].
- ↑ Spacer szlakiem złotych wspólnot w Gdańsku Oliwie. ibedeker.pl, 2012-06-10. [dostęp 2021-12-15].
- ↑ Katarzyna Drzewiecka-Szlachcikowska. sinfoniavarsovia.org. [dostęp 2023-05-19].
- ↑ Orkiestra. operalodz.com. [dostęp 2023-01-12].
- ↑ Ewa Drzewiecka. archiwummuzyczne.pl. [dostęp 2023-02-21].
- ↑ Toruńska Orkiestra Symfoniczna. tos.art.pl. [dostęp 2023-01-12].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Dyakowski: Bydgoska muzyka rozrywkowa. Pamiętnik Macieja Dyakowskiego. Bydgoszcz: Studio Reklamy i Poligrafii Forest, 2005.
- Zdzisław Pruss, Rajmund Kuczma, Alicja Weber: Bydgoski leksykon muzyczny. Bydgoszcz: Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne: Bydgoski Dom Wydawniczy Margrafsen, 2004, s. 121–122. ISBN 83-85327-68-1.
- praca zbiorowa pod red. Marka Podhajskiego: Kompozytorzy polscy: 1918-2000. T. 2, Biogramy. Wydawnictwo Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku, 2005. ISBN 978-83-89444-83-7.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Akompaniament fortepianowy prof. Jana Drzewieckiego do „Sorento” w wykonaniu Urszuli Walaszczyk (pkt 29). infobydgoszcz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-27)].
- Drzewiecki Jan
- Jan Drzewiecki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2023-01-13].