Jan Venulet
 Jan Venulet w 2009 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość | |
| Tytuł naukowy | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Jagielloński, |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jan Venulet ps. „Wir” (ur. 27 maja 1921 w Łodzi, zm. 21 sierpnia 2011 w Genewie) – polsko–szwajcarski farmakolog, profesor i działacz społeczny, wieloletni współpracownik Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), żołnierz Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Armii Krajowej[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Podczas okupacji niemieckiej studiował w Tajnej Szkole Sanitarnej, zorganizowanej przez Jana Zaorskiego[1]. W powstaniu brał udział pod pseudonimem „Wir” (IV Obwód "Grzymała". Ochota, referat informacyjny)[2]. Studia medyczne dokończył po wojnie na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 1953–1975 kierownik Zakładu Farmakologii w Instytucie Leków w Warszawie[3]. W 1962 objął stanowisko profesora farmakologii w Damaszku i piastował tę funkcję przez trzy lata, następnie w latach 1966–1967 w stolicy Maroka Rabacie. W 1967 została mu zaproponowana organizacja programu Światowej Organizacji Zdrowia mająca na celu monitorowanie działania leków[4]. W wyniku współpracy w latach 1968–1970 kierował bazą pilotową „WHO Research Centre for International Monitoring of Adverse Reactions to Drugs” w Alexandrii w stanie Wirginia w Stanach Zjednoczonych, a następnie w latach 1970–1975 w Genewie. Jan Venulet jest autorem ponad 200 publikacji naukowych związanych z chemioterapią, farmakologią i ubocznymi działaniami leków[1].
Na emigracji aktywnie brał udział w życiu Polonii. Był jednym z założycieli „Pro Polonia” – organizacji charytatywnej, wspierającej Polskę i Polaków. W 1987 został prezesem Stowarzyszenia Polskiego w Genewie[1].
W czerwcu 2008 roku został patronem Zespołu Szkół Prywatnych przy ul. św. Katarzyny 1 w Nowym Targu[5].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Został odznaczony Krzyżem Armii Krajowej. Za zasługi dla polskiej i światowej farmakologii otrzymał[6]:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Wielki Złoty Medal Szwajcarskiej Światowej Akademii Medycznej
- Złoty Medal Niemieckiej Izby Lekarskiej
- Nagrodę Fundacji Alfreda Jurzykowskiego „za szczególny wkład w międzynarodowe bezpieczeństwo leków”.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jan Venulet był synem Franciszka Venuleta. Związek małżeński zawierał dwukrotnie. Pierwsze małżeństwo zawarł w roku 1944, tuż przed powstaniem warszawskim z łączniczką powstania, Ireną, z domu Korsak–Filowicz; po raz drugi ożenił się w roku 1957 z Barbarą Wyszkowską. Z pierwszego małżeństwa miał syna Andrzeja, mieszkającego w Polsce psychiatrę, z drugiego – córkę Monikę, politologa, zamieszkałą w Szwajcarii[1]. Prywatnie korespondował i przyjaźnił się z ks. Józefem Tischnerem[5].
Został pochowany na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[6] (aleja 9, grób 46)[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Adam Hulanicki: Jan Vanulet (1921–2011). [w:] Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (2011) [on-line]. Muzeum Historii Polski, mazowsze.hist.pl. [dostęp 2017-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-23)].
- ↑ Jan Venulet. [w:] Powstańcze biogramy [on-line]. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2017-02-18].
- ↑ TVP-Jan Venulet:Nigdy nie wyjechałem z Polski. vod.tvp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-20)]., Notacje historyczne.
- ↑ Miesięcznik Okręgowej Izby Lekarskiej. [dostęp 2016-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-28)].
- ↑ a b Prywatne Szkoły Średnie im. prof. Jana Venuleta w Nowym Targu,informacje o partonie.
- ↑ a b Mariusz Kubik (sekretarz i archiwista Lucjana Wolanowskiego): Jan Venulet (27 V 1921 - 21 VIII 2011). www.lucjanwolanowski.com, 2911. [dostęp 2017-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-18)].
- ↑ śp. Jan Venulet