Jan Wilhelm (książę Kleve, Jülich i Bergu)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Wilhelm
Ilustracja
Jan Wilhlem, rycina z ok. 1600-1602
ilustracja herbu
książę Kleve
Okres

od 1592
do 1609

Poprzednik

Wilhelm Bogaty

Następca

Jan Zygmunt Hohenzollern

hrabia Mark
Okres

od 1592
do 1609

Poprzednik

Wilhelm Bogaty

Następca

Jan Zygmunt Hohenzollern

książę Jülich
Okres

od 1592
do 1609

Poprzednik

Wilhelm Bogaty

Następca

Wolfgang Wilhelm

książę Bergu
Okres

od 1592
do 1609

Poprzednik

Wilhelm Bogaty

Następca

Wolfgang Wilhelm

hrabia Ravensbergu
Okres

od 1592
do 1609

Poprzednik

Wilhelm Bogaty

Następca

Jan Zygmunt Hohenzollern

Dane biograficzne
Data urodzenia

28 maja 1562

Data śmierci

25 marca 1609

Miejsce spoczynku

Düsseldorf

Ojciec

Wilhelm Bogaty

Matka

Maria Habsburg

Żona

Jakobina z Badenii
od 1585
do 1597

Żona

Antonina z Lotaryngii
od 1599

Odznaczenia
Order św. Huberta (Bawaria)

Jan Wilhelm (ur. 28 maja 1562 r., zm. 25 marca 1609 r.) – książę Kleve i hrabia Mark oraz książę Jülich, książę Bergu i hrabia Ravensbergu od 1592 r., ostatni władca połączonych księstw westfalskich; biskup-elekt Münsteru (i administrator tego biskupstwa) w latach 1574–1585.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jan Wilhelm był drugim, najmłodszym synem księcia Kleve, Jülich i Bergu oraz hrabiego Mark i Ravensbergu Wilhelma Bogatego oraz Marii Habsburżanki, córki cesarza Ferdynanda I Habsburga.

Jan Wilhelm, początkowo przeznaczony do stanu duchownego, już w wieku 9 lat otrzymał godność biskupa koadiutora w Münster, a w wieku niespełna 12 lat został wybrany przez tamtejszą kapitułę na biskupa Münsteru. Rok później, w 1575 r., zmarł niespodziewanie podczas pobytu w Rzymie jego starszy brat, Karol Fryderyk, co oznaczało, że Jan Wilhelm został następcą w księstwach należących do ojca. Pod naciskiem władz kościelnych nie mógł jednak porzucić duchownych godności, ponieważ kapituła w Münster zamierzała wybrać w jego miejsce kandydata sprzyjającego protestantom. Mógł zrezygnować z biskupstwa dopiero w 1585 r., gdy zapewniony był już wybór Ernesta Wittelsbacha. Ożenił się w tym samym roku z Jakobiną, córką margrabiego Baden-Baden Filiberta.

Chciał, aby ojciec dopuścił go do współrządów w księstwie. Ten jednak gardził nim i choć sam nie był w stanie wskutek choroby rządzić państwem, powierzał ster rządów swym doradcom. Frustracja spowodowana odsuwaniem od rządów oraz niepowodzeniami w podejmowanych na własną rękę akcjach przeciwko protestantom w księstwach ojca (które dodatkowo spotęgowały nieufność ojca i jego doradców), a także niepokojący brak potomka, doprowadziły u Jana Wilhelma do rozwoju choroby psychicznej. Paranoja i ataki wściekłości, które w pełni uwidoczniły się w 1590 r., z czasem zmieniły się w otępienie.

W 1592 r. zmarł jego ojciec, ale w praktyce Jan Wilhelm był niezdolny do rządów. Po tym, jak zamordowano pierwszą żonę w 1597 r. (prawdopodobnie za sprawą siostry Jana Wilhelma, Sybilli, z którą zażarcie konkurowała o udział w rządach księstwami) i w czasie chwilowej poprawy zdrowia, w 1599 r. Jan Wilhelm ożenił się z Antoniną, córką księcia Lotaryngii Karola III. To małżeństwo, podobnie jak poprzednie, okazało się bezdzietne, a książę na powrót pogrążył się w chorobie.

Bezpotomna śmierć Jana Wilhelma w 1609 r. wywołała wojnę o dziedzictwo w księstwach Nadrenii i Westfalii, które na mocy układu z Xanten z 1614 r. zostały podzielone między Jana Zygmunta Hohenzollerna i Wolfganga Wilhelma Wittelsbacha. Jan Wilhelm został pochowany w kościele św. Lamberta w Düsseldorfie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]