Przejdź do zawartości

Janusz Czapiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Czapiński
Ilustracja
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1951
Pabianice

Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: psychologia społeczna
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1983

Habilitacja

1988

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski
Akademia Ekonomiczno-Humanistyczna w Warszawie

Janusz Czapiński (ur. 25 stycznia 1951 w Pabianicach[1]) – polski psycholog społeczny i nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr. 14 im. Stanisława Staszica w Pabianicach został przyjęty do liceum plastycznego w Łodzi, z którego wydalono go w III klasie w 1968. Został skierowany do liceum ogólnokształcącego na Stokach w Łodzi, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. W 1975 ukończył studia w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. W tej samej jednostce uzyskiwał stopnie doktora (1983) i doktora habilitowanego (1988)[2][3]. Zawodowo był związany z Katedrą Psychologii Społecznej na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, na UW doszedł do stanowiska profesora nadzwyczajnego. Był także profesorem nadzwyczajnym i prorektorem ds. nauki Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Warszawie[4] (przekształconej następnie w Akademię Ekonomiczno-Humanistyczną w Warszawie), a także członkiem Komitetu Psychologii Polskiej Akademii Nauk[5]. Specjalizuje się w zakresie psychologii społecznej[5].

W wyborach w 2001 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatora jako bezpartyjny kandydat z ramienia SLD-UP[6].

Dwukrotnie żonaty, ma troje dzieci[1]. Jego pierwszą żoną była Magda Czapińska, poetka i autorka tekstów piosenek[7].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Psychologia szczęścia. Przegląd badań i zarys teorii cebulowej (Wyd. Akademos, Poznań 1992 oraz Pracownia Testów Psychologicznych, Warszawa 1994)
  • Szczęście – złudzenie czy konieczność? Cebulowa teoria szczęścia w świetle nowych danych empirycznych, w: Mirosława Kofta, Teresa Szustrowa (red.), Złudzenia, które pozwalają żyć (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001)
  • Psychologiczne teorie szczęścia, w: Janusz Czapiński (red.), Psychologia pozytywna. Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach człowieka (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 51–102)
  • Spotkanie dwóch tradycji: hedonizmu i eudajmonizmu, w: Janusz Czapiński (red.), Psychologia pozytywna. Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach człowieka (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 13–17)[8]
  • Psychologia szczęścia. Kto, kiedy, dlaczego kocha życie i co z tego wynika, czyli nowa odsłona teorii cebulowej (Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2017)

Promotor prac doktorskich

[edytuj | edytuj kod]
  • Radzenie sobie ze stresem u progu samodzielności życiowej osób kończących studia wyższe, Anna Turowska, 2013,
  • Wykorzystanie teorii zrównoważonej perspektywy temporalnej do badania satysfakcji z pracy, Paweł Błaszkiewicz, 2011,
  • Jakość życia a doświadczenia wewnętrzne, Maria Owczarek 2004,
  • Social Structure and Psychological Well-being in Semi-urban Gharian Libya, Khalifa Baiej, 1999[5]:

„Diagnoza Społeczna”

[edytuj | edytuj kod]

Wieloletni kierownik badań panelowych „Diagnoza Społeczna”[3], projektu zajmującego się od 2000 analizą warunków i jakości życia Polaków. Badanie objęło określone grupy wskaźników społecznych, do których należą struktura demograficzno-społeczna gospodarstw domowych, warunki życia gospodarstw domowych związane z ich kondycją materialną, dostępem do rynku pracy, świadczeń medycznych, kultury i wypoczynku, edukacja i nowoczesne technologie komunikacyjne, jakość i styl życia oraz cechy indywidualne obywateli. Wyniki badań dotyczyły aktualnego obrazu polskiego społeczeństwa, jak również dawały możliwość prześledzenia jego zmiany w okresie ponad dziesięciu lat. Projekt miał charakter publiczny, wszystkie wyniki łącznie z bazami danych udostępniono nieodpłatnie. Janusz Czapiński jako redaktor opracowywał okresowe raporty związane z prowadzonym projektem[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Grażyna Grabowska: Profesor na trzepaku. zyciepabianic.pl, 26 listopada 2007. [dostęp 2011-10-26].
  2. Roman Kubiak: My, pabianiczanie. Pabianice: Agencja Dziennikarzy, 2019, s. 49–54. ISBN 978-83-945659-1-6.
  3. a b Prof. UW, dr hab. Janusz Czapiński. psych.uw.edu.pl. [dostęp 2011-10-25].
  4. Władze Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Warszawie. vizja.pl. [dostęp 2014-08-31].
  5. a b c Dr hab. Janusz Czapiński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-10-26].
  6. Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2011-10-26].
  7. Remedium. bibliotekapiosenki.pl. [dostęp 2020-03-28].
  8. Mariusz Trejtowicz. Dynamika dobrostanu psychicznego. Eksploracja danych z badań. „Psychologia Społeczna”. 2 (01 (03)), s. 66–81, 2007. ISSN 1896-1800. [dostęp 2015-03-31]. 
  9. Diagnoza Społeczna. diagnoza.com. [dostęp 2011-10-26].