Janusz Edmund Wałaszewski
 |
Ten artykuł od 2015-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| profesor doktor habilitowany nauk medycznych | |
| Specjalność: chirurgia, chirurgia naczyniowa, transplantologia | |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Janusz Edmund Wałaszewski (ur. 9 września 1933 w Warszawie) – polski chirurg, prof. dr hab. nauk medycznych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Akademii Medycznej w Warszawie (dyplom 1957). Specjalista chirurgii ogólnej i transplantacyjnej. W 1971 roku uzyskał stopień doktora nauk medycznych po obronie pracy doświadczalnej wykonanej w Zakładzie Chirurgii Doświadczalnej Polskiej Akademii Nauk pt. „Badania przepływu w przetoce tętniczo-żylnej”, promotorem pracy był profesor Jan Nielubowicz. W 1992 roku na podstawie rozprawy habilitacyjnej „Wielofunkcyjna analiza czynników odpowiedzialnych za czynność nerki pobranej ze zwłok bezpośrednio po jej przeszczepieniu” otrzymał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych. W 1995 roku z nadania Prezydenta RP otrzymał tytuł profesora nauk medycznych[1].
Karierę chirurgiczną rozpoczął w Szpitalu Praskim w Drugiej Klinice Chirurgii Ogólnej Akademii Medycznej w Warszawie pod kierownictwem Profesora Jana Mateusza Mossakowskiego a następnie Profesora Zdzisława Łapińskiego. W latach 1961-1963 był oddelegowany do pracy w Światowej Organizacji Zdrowia w Republice Konga, gdzie prowadził oddział chirurgiczny w szpitalu okręgowym w Katana w prowincji Kiwu. Następnie odbył roczny staż w zakresie chirurgii naczyniowej i torakochirurgii w szpitalach w Bradford i Leeds w Wielkiej Brytanii oraz ośmiomiesięczny staż naukowy w Klinice Chirurgii Naczyniowej i Transplantacyjnej w Szpitalu Uniwersyteckim w Lejdzie.
W 1977 roku został zaproszony imiennie przez Światową Organizację Zdrowia do pracy w Burundi, gdzie został naczelnym chirurgiem prowincji Gitega i prowadził nauczanie w miejscowym Instytucie Medycznym oraz szkolenie podyplomowe lekarzy w zakresie chirurgii. W latach 1984-1985 uzyskał stypendium Massachusetts General Hospital Uniwersytetu Harvarda w Bostonie i brał udział w badaniach doświadczalnych i klinicznych zaburzeń metabolicznych u chorych z urazami oraz miał okazję zapoznać się z programem przeszczepiania nerek i wątroby w tym szpitalu.
W latach 1985-1986 był zatrudniony w Instytucie Transplantologii Akademii Medycznej w Warszawie kierowanym przez Profesora Tadeusza Orłowskiego jako konsultant chirurg. Od 1983 do 2003 roku pracował w Klinice Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej AM w Warszawie, w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie kierowanej przez Profesora Wojciecha Rowińskiego na stanowiskach adiunkta, docenta, a od 1995 roku profesora zwyczajnego.
Współorganizator Ogólnopolskiego Zespołu do spraw Koordynacji Pobierania i Przeszczepiania Narządów - Poltransplant. W 1993 roku powołany przez Ministra Zdrowia na stanowisko dyrektora Poltransplantu, funkcję tę sprawował do 2011 roku.
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Autor ponad 180 publikacji naukowych i 24 rozdziałów w podręcznikach medycznych. Autor monografii „Niedrożność jelit” (2 wydania), inicjator i współautor pierwszego polskiego zbioru zasad i przepisów pobierania i przeszczepiania narządów pobranych od osób zmarłych, współautor i współredaktor monografii „Chirurgia Transplantacyjna” oraz „Transplantologia Kliniczna”. Współzałożyciel i członek komitetu redakcyjnego kwartalnika „Annals of Transplantation”[1], członek komitetu redakcyjnego Tissues Cells Organs, Tissues & Cells. Członek Rady Europejskiej Szkoły Przeszczepiania Narządów, Członek Europejskiego Komitetu Ekspertów ds. międzynarodowych aspektów współpracy w przeszczepianiu narządów.
Członkostwo w towarzystwach naukowych[edytuj | edytuj kod]
- Towarzystwa Chirurgów Polskich - członek honorowy,
- Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego (w latach 1995-1996 prezes, członek honorowy),
- Międzynarodowego Towarzystwa Wymiany Narządów (SOS),(współzałożyciel towarzystwa),
- Międzynarodowego Towarzystwa Transplantologicznego (ITS),
- Europejskiego Towarzystwa Przeszczepiania Narządów (ESOT)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej WUM, [w:] Anna Dymaczewska (red.), Homo Homini. Dzieje wybranych ośrodków transplantacyjnych w Polsce, Poznań: Publicat, 2012, ISBN 978-83-245-1947-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Prof. dr hab. Janusz Edmund Wałaszewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-04-20].
- Historia Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Instytutu Transplantologii WUM (1982-2006) cz.1, Miesięcznik Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie „Puls” 2013-05[1]
- Historia Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Instytutu Transplantologii WUM (1982-2006) cz.2 Miesięcznik Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie „Puls” 2013-06/07[2]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Członkowie honorowi Polskiego Towarzystwa Transplantacyjnego
- Członkowie honorowi Towarzystwa Chirurgów Polskich
- Historia Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
- ↑ Wojciech Rowiński, Janusz Wałaszewski, Historia Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Instytutu Transplantologii WUM (1982-2006) cz.1, „Miesięcznik Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie „Puls””, 10 maja 2013.
- ↑ Wojciech Rowiński, Janusz Wałaszewski, Historia Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Instytutu Transplantologii WUM (1982-2006) cz.2, „Miesięcznik Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie „Puls””, 6 czerwca 2013.