Jerzy Merkiel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jerzy Merkiel (także: Jurge Merkel, Merkil[1], Merckil, Markel[2], zm. po 1473) – burmistrz (sześciokrotny[3]: 1396, 1401, 1403, 1404, 1422, 1437), rajca (1390, 1394, 1398, 1408, 1411, 1417, 1431), wójt sądowy (1419, 1434) i ławnik (1409, 1412, 1418, 1429, 1436) w Poznaniu (funkcje te pełnił naprzemiennie przez 47 lat, od 1390 do 1437)[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem właściciela jatki mięsnej w Poznaniu, który mógł pozostawać w bliskich kontaktach z królem Kazimierzem Wielkim (być może też Władysławem Łokietkiem[2])[4]. Czytał liczne kroniki, znał dobrze historię Polski i podkreślał swoją narodowość polską. Współpracował z Sędziwojem Pałuką i odegrał ograniczoną rolę w akcie wykupu Ziemi Dobrzyńskiej od Krzyżaków (po 1404). W 1410 brał udział w wyprawie przeciw temu zakonowi[1], gdzie zarządzał przeprawą przez Wisłę w Toruniu[2].

W Poznaniu był jednym z najbardziej wpływowych mieszczan, posiadał kamienicę w Rynku (strona południowa[2]), mielcuch w murach, ogród na Piaskach[2] i folwark na Świętym Marcinie. Interesy łączyły go z miejscowymi Żydami, a także kupcami z Legnicy i Gdańska. Oprócz kupiectwa trudnił się lichwą[1]. W 1438 aresztowany został w Krakowie pod zarzutem fałszowania monety, ale zwolniono go za poręczeniem krakowskich mieszczan. Proces kontynuowano w tym samym roku w Poznaniu. Zasądzono relegowanie go z miasta i całego Poznańskiego. Nie żył na pewno w 1455[2].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

W 1409 ożenił się z Katarzyną, która zmarła po 1456. Miał potomstwo, m.in. syna Mikołaja, który w 1450 rozpoczął studia na Uniwersytecie Krakowskim[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]