Przejdź do zawartości

Jerzy Orzeł

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Orzeł
Data i miejsce urodzenia

27 marca 1953
Żegocina

Data śmierci

9 września 2023

Poseł na Sejm kontraktowy
Okres

od 18 czerwca 1989
do 25 listopada 1991

Przynależność polityczna

Obywatelski Klub Parlamentarny

Wojewoda tarnowski
Okres

od 1991
do 1994

Poprzednik

Janusz Bystrzonowski

Następca

Wiesław Woda

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Jerzy Marian Orzeł (ur. 27 marca 1953 w Żegocinie, zm. 9 września 2023[1]) – polski polityk, przedsiębiorca, poseł na Sejm X kadencji, wojewoda tarnowski (1991–1994).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Żegocinie jako syn Mariana i Walerii[2]. Wychował się w miejscowości Rozdziele. Ukończył Policealne Studium Zawodowe oraz studia z zakresu zarządzania finansami w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Pracował jako elektronik utrzymania ruchu, był zatrudniony w Zakładzie Przetwórstwa Hutniczego w Bochni.

W 1980 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, został przewodniczącym komisji zakładowej związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował strajk w zakładzie pracy, został za to skazany na karę 3,5 roku pozbawienia wolności[3].

W 1989 został wybrany na posła na Sejm X kadencji z okręgu tarnowskiego z poparciem Komitetu Obywatelskiego. W Sejmie należał do Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, w którym pełnił funkcję sekretarza, był również zastępcą przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw dotyczących spółdzielczości. W 1991 nie ubiegał się o reelekcję, w tym samym roku wystąpił z Porozumienia Centrum, którego był współzałożycielem. Od 1991 do 1994 zajmował stanowisko wojewody tarnowskiego.

W 1996 otrzymał koncesję na zorganizowanie lokalnej rozgłośni radiowej w Bochni funkcjonującej pod nazwą Radia Gama[4]. Zajmował się własną działalnością gospodarczą, prowadził firmę z zakresu doradztwa. Był dyrektorem zarządu spółki prawa handlowego, w 2009 został dyrektorem zakładu opieki zdrowotnej w Dąbrowie Tarnowskiej.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[5]. W 2023 prezydent Andrzej Duda nadał mu pośmiertnie Krzyż Komandorski tego orderu[6].

W 2015 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[7]. W 2010 wyróżniony Medalem „Niezłomnym w słowie”[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]