Jerzy Radziwiłł (1578–1613)

Jerzy Mikołaj Radziwiłł
	; Trąby
Rodzina	Radziwiłłowie herbu Trąby
Data urodzenia	1578
Data śmierci	1613
Ojciec	Mikołaj Radziwiłł
Matka	Zofia Helena Hlebowicz Połońska
Żona	Zofia Zborowska (zm. 1618) 2 voto Sieniuta

Jerzy Mikołaj Radziwiłł herbu Trąby (ur. 14 grudnia 1578, zm. 13 lutego 1613 w Żyżmorach) – polsko-litewski możnowładca, tytularny książę; prawnik; urzędnik centralny: 1599–1600 marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego^[1], i ziemski: 1600–1613 kasztelan trocki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako drugie dziecko i jedyny syn Mikołaja Radziwiłła (1546–1589), a zarazem pierwsze dziecko drugiej żony ojca, Zofii Heleny Hlebowicz. Odebrał staranne wykształcenie uniwersyteckie, studiując w protestanckich uczelniach w Lipsku, Strasburgu i Bazylei, gdzie uzyskał tytuł doktora prawa. Podróżował do Genewy, aby spotkać się z Teodorem Bezą.

W 1589 powrócił do kraju, rozpoczynając działalność polityczną. Była ona jednak uzależniona od kierunków wyznaczanych przez jego stryjecznego brata, Krzysztofa Mikołaja zw. Piorunem. W 1599 został mianowany marszałkiem Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1600 został posłem na sejm zwyczajny^[2]. Tego samego roku król Zygmunt III mianował go kasztelanem trockim. Pozostawał w opozycji wobec polityki Wazów, popierając rokosz Zebrzydowskiego (jako nieliczny z senatorów). Pomimo ukorzenia się przed Zygmuntem i skierowania prośby o wybaczenie, został odsunięty od obrad izby senackiej.

W 1599 został wybrany prowizorem przez konfederację wileńską^[3]. Jako ewangelik dbał o uposażenie parafii w Serejach i Lipicznie, ufundował też zbór w Świętym Jeziorze. Doceniając zaangażowanie w patronowanie kalwinizmowi Krzysztof Kraiński dedykował mu Postyllę Kościoła powszechnego apostolskiego (Łaszczów 1611).

Jerzy Radziwiłł ożenił się z Zofią (†1618), córką Jana Zborowskiego, kasztelana gnieźnieńskiego. Małżeństwo miało kilkoro dzieci, które zmarły w niemowlęctwie.

Przewlekle chory Jerzy Radziwiłł zmarł młodo. Został pochowany w kościele kalwińskim w Dokudowie. Zgodnie z ostatnią wolą Jerzego, wdowa po nim wyszła za mąż za Abrahama Sieniutę^[4].

4. Mikołaj Radziwiłł Rudy
	2. Mikołaj Radziwiłł
5. Katarzyna Tomicka
		1. Jerzy Mikołaj Radziwiłł
6. N. Hlebowicz
	3. Zofia Helena Hlebowicz
7. N. N.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 132.
↑ Andrzej Radman, Marek Ferenc, Rejestr senatorów i posłów na sejmie walnym warszawskim 9 lutego – 21 marca 1600 r., w: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. MCCLXVII – 2004 Prace Historyczne, z. 131, s. 95.
↑ 1599 г. — Акт конфедерации, заключенной в Вильно, шляхетством Речи Посполитой православного и протестантского исповеданий для взаимной защиты от гонений со стороны католического духовенства, s. 4
↑ U.U. Augustyniak U.U., Testamenty ewangelików-reformowanych w Wielkim Księstwie Litewskim w XVI-XVII wieku, 2014, s. 140-141,, ISBN 978-83-7507-285-3 .

[1] Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 132.

[2] Andrzej Radman, Marek Ferenc, Rejestr senatorów i posłów na sejmie walnym warszawskim 9 lutego – 21 marca 1600 r., w: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. MCCLXVII – 2004 Prace Historyczne, z. 131, s. 95.

[3] 1599 г. — Акт конфедерации, заключенной в Вильно, шляхетством Речи Посполитой православного и протестантского исповеданий для взаимной защиты от гонений со стороны католического духовенства, s. 4

[4] U.U. Augustyniak U.U., Testamenty ewangelików-reformowanych w Wielkim Księstwie Litewskim w XVI-XVII wieku, 2014, s. 140-141,, ISBN 978-83-7507-285-3 .

[1]

[2]

[3]

[4]